وارد دوران طولانی و جانکاه زیست با کرونا شده‌ایم. در ابتدا گمان می‌رفت اگر ۳-۴ هفته همه چیز تعطیل و قرنطینه باشد، می‌شود از شر کرونا راحت شد اما بعدها معلوم شد این آرزویی دست نیافتنی است و باید با کرونا زندگی کرد.
زندگی کردن با کرونا با این «واژه نحس قرن»، به این معناست که جوامع انسانی و مردم دنیا باید خود را با این ویروس چموش وفق دهند؛ مادام که دارویی ویژه برای درمان یا واکسنی خاص برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا کشف نشده، این ما انسان‌ها هستیم که باید در برابر قواعد کرونا سر تعطیم فرود آورده و خواست‌های خود را مطابق با این ویروس عالمگیر و به شدت مُسری تعدیل کنیم که اگر چنین نشود باید هزینه‌های آن را به قیمت سلامت و حتی جان خود و عزیزان و اطرافیانمان، بپردازیم.
آداب زیستن در دوران کرونا قاعده خاص خودش را دارد که مهم‌ترین و طلایی‌ترین قاعده، فاصله گذاری بین خود و دیگران است؛ چه در جامعه و چه حتی در داخل خانه.
باید حتی‌المقدور از یکدیگر فاصله بگیریم و در رعایت موارد بهداشت فردی اهتمام داشته باشیم که از جمله مهم‌ترین این موارد زدن ماسک و شستشوی مداوم دست‌ها با آب و صابون است.
کرونا آمده است که در بسیاری حوزه‌ها سنت‌های خوب سابق را به لیست بدها و بدهای قبلی را به خوب تبدل کند؛ برای مثال صله رحم و دید و بازدید که از سنت‌های حسنه و توصیه شده است در دوره کرونا نه‌تنها تبدیل به ضد ارزش شده بلکه بالقوه حتی می‌تواند به لحاظ حقوقی نیز پیامدها و ضمان‌هایی بر ضمه فرد ناقل بیماری که با گرفتن و یا رفتن به دورهمی موجب بیماری دیگران می‌شود، بر جای گذارد.
در نقطه مقابل برخی تغییرات نیز می‌تواند در عصر استیلای کرونا خوب باشد که از آن جمله وارد شدن فشار کمتر به محیط زیست و تخریب کمتر آن است.
در دوره کرونا هر رفتا پرخطری که به شیوع بیشتر ویروس کمک کند رفتاری ضد ارزش محسوب می‌شود؛ حتی اگر آن رفتار به جای آوردن یکی از فروع مهم مذهبی مثل حج و زیارت باشد. حتی اگر آن رفتار پیش از پیدایش کرونا در زمره فضیلت‌ها و سنت‌های حسنه بوده باشد؛ سنت‌هایی مانند مراسم ازدواج، حضور در مراسم عزای قوم و خویش و دوست و آشنا، صله رحم یا حتی عزاداری جمعی و اجتماع در بقاع متبرکه که امروزه با شرایط کرونا در زمره رفتارهای پرخطر درآمده‌اند و به واسطه همین خطر و تهدیدی که از ناحیه آن متوجه جان و سلامتی انسان‌هاست، رفتاری ضد ارزش هم محسوب می‌شود؛ از جمله مهم‌ترین این رفتارها در شرایط کنونی ۱۰ رفتار زیر را می توان برشمرد:
– نزدن ماسک هنگام حضور در جامعه و اماکن عمومی
– نزدیک شدن به دیگران چه با ماسک چه بدون ماسک
– وادار کردن دیگران به انجام کارهایی که برایشان ریسک و خطر دارد
– نشستن در صندلی‌های ممنوع شده در مترو و یا اتوبوس‌های مسافربر شهری
– گرفتن مهمانی (عروسی، تولد، عزا و هر نوع دورهمی بزرگ و کوچک) و دعوت از دیگران برای شرکت در مراسم (به‌ویژه افرادی که ممکن است در معذوریت باشند اما به دلیل تعارفات معمول موجود بین ما ایرانی‌ها خود را مجبور به حضور بدانند.)
– رعایت نکردن موارد ایمنی و بهداشتی برای دیگران هنگام حضور آنها در منزل یا محل کار ما
– نگرفتن جلوی دهان و بینی هنگام عطسه و سرفه در هر مکان باز یا بسته‌ای حتی در صورت نداشتن علایم ابتلا به کرونا
– سالم فرض کردن خود و اطمینان صد درصدی از سلامت خود یا حتی دیگران
– گسترده کردن دایره افرادی که با آنها در ارتباط و تعامل نزدیک هستیم
– پنهان کردن علایم مشکوک ابتلا به کرونا چه خفیف باشد چه شدید و جدی
– در صورت ابتلا به کرونا حضور در مجامع و عدم اطلاع دادن به افرادی که در ۲ هفته گذشته با آنها از نزدیک تماس داشته‌ایم.
