پس از ۱۱۰ روز تعطیلی، لیگ برتر فوتبال ایران در اولین نمایش خود پس از شیوع ویروس کرونا به بدترین شکل ممکن روی پرده رفت تا بیشتر از همیشه ذوق‌ها را کور کند.
به گزارش ایسنا، با شیوع ویروس کرونا در کشور ستادی تحت عنوان «ستاد مقابله با گسترش کرونا در ورزش» تشکیل شد تا مسائل مربوط به ورزش ایران را در جدال با پیامد‌های ناشی از این ویروس پیگیری و در مورد تکلیف رشته‌های ورزشی، تمرینات و مسابقات تصمیم‌گیری کند و تاکنون در ۱۷ مقطع زمانی تصمیمات مختلفی را در رابطه با فعالیت‌های ورزشی و اماکن ورزشی اتخاذ کرده است و در نهایت پس از حدود ۱۱۰ روز تعطیلی لیگ فوتبال ایران از ۱۵ اسفندماه، در نهایت مجددا لیگ برتر از چهارم تیرماه سال جاری با دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران در اهوار فعالیت خود را از سر گرفت.
تماشاچیان نبودند، عامل تنش‌ها چیست؟
از کیفیت فنی دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران که بگذریم، اتفاقاتی در طول این دیدار و پس از آن رخ داد که به خوبی نشان می‌دهد تا پارامتر‌های حرفه‌ای بودن رفتار‌ها در این لیگ فرسنگ‌ها فاصله داریم.
بار‌ها و بار‌ها پیش از این، عوامل تیم‌های مختلف و کارشناسان در مورد علت تنش‌های درون زمین و التهابات روی سکو‌ها صحبت و تاکید کرده اند که خشونت‌ها و رفتار‌های پرخاشگرانه درون ورزشگاه‌ها دو سویه بوده و تنش‌ها چه از دورن زمین به سکو‌ها و چه از سکو‌ها به درون زمین منتقل می‌شود و برای کنترل این مساله باید با فرهنگ سازی و آموزش‌های لازم فضای تماشاگران، بازیکنان و عوامل فنی تیم‌ها را به سمت آرامش سوق داد، اتفاقی که فوتبال ایران با آن بیگانه است.
با این وجود پس از دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران پرسش اصلی این است که چرا این دیدار چه در زمان بازی و چه پس از آن بدین شکل پرتنش پیش رفت و کماکان نیز ترکش‌ها آن در فضای مجازی ادامه دارد؟ دیداری که درون زمین با اخراج دو بازیکن و سرمربی استقلالی‌ها دنبال شد و پس از آن نیز سرمربیان دو تیم، با آغاز حمله از سوی فر‌های مجیدی، حسابی از خجالت هم درآمدند!
در نهایت، اما قرار است لیگ برتر فوتبال ایران تا پایان رقابت‌های این فصل، بدون حضور تماشاچیان دنبال شود و تنها نظاره گر این مسابقات سکو‌های خالی از تماشاچی است، بنابراین حداقل تا پایان رقابت‌های این فصل لیگ برتر ایران که ۹ هفته تا پایان آن باقی مانده است، اگر تنشی درون ورزشگاه‌ها شکل بگیرد به طور حتم مقصر اصلی آن افراد درون زمین متشکل از بازیکنان و مربیان دو تیم هستند و باید پاسخگوی فضای ملتهب ایجاد شده باشند و دیگر نمی‌توانند تقصیرات خود را حداقل در برهه زمانی کنونی به گردن فضای ایجاد شده روی سکو‌ها بیاندازند.
چرا از فوتبال ایران لذت نمی‌بریم؟
فوتبال ایران مدت‌هاست لذت بخش نیست و تنها به محلی برای تخلیه عصبانیت‌ها چه روی سکو‌ها و چه درون زمین تبدیل شده است؛ فوتبالی که احترام به تصمیمات داوری به عنوان مهم‌ترین شاخص از آن رخت بر بسته و از مربی و بازیکن گرفته تا برخی از تماشاگر‌ها - که تعدادشان هم کم نیست - دست به دست هم داده‌اند تا شمایل فوتبال ایران زشت و ناپسند باشد.
فوتبال پس از ۱۱۰ روز تعطیلی محلی برای نزاع شده است و حتی دیگر سرمربی یک تیم جایگاه خود را نمی‌داند و لیگ برتر را با مسابقات محلی اشتباه گرفته است! اعتراض به تصمیمات داوران، هجمه به آن‌ها و تحت فشار قراردادنشان به یک رویه ثابت تبدیل شده و برخی به خوبی یاد گرفته اند که در زمان شکست باید به دنبال بهانه تراشی باشند و چه کسی بهتر از داور؟
حتی اگر فرض کنیم داور دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران حتی در اخراج علی کریمی اشتباه کرده باشد، نقش اشتباهات فرهاد مجیدی به عنوان یک سرمربی با رفتاری غیر حرفه‌ای در آخرین دیدار این تیم و اعتراضات بی دلیل عارف غلامی که منجر به دریافت کارت زرد دوم و اخراج این بازیکن شد، چیست؟ آیا صرفا داور مقصر شکست استقلال است؟ حقیقت، اما چیز دیگری است و همگان به خوبی دیدند که استقلالی‌ها خودشان باعث قربانی شدن خود بودند و فضای دیدار با فولاد را به بدترین شکل ممکن رقم زدند و در نهایت نیز تنش‌ها را در فضای مجازی دنبال کردند تا جایی که فرهاد مجیدی در یکی از شبکه‌های مجازی و جواد نکونام در شبکه تلویزیونی به یکدیگر تاختند!
فرسنگ‌ها تا حرفه‌ای بودن!
دیدار فولاد خوزستان و استقلال تهران تنها یک نمونه است که به خوبی نشان می‌دهد، لیگ برتر فوتبال ایران تا چه حد از فضای حرفه‌ای فاصله دارد، فوتبالی که اوضاع در لیگ‌های پایین دستی‌اش به مراتب اسفناک‌تر است و طی سالیان گذشته به دفعات به ضرب و شتم چه دورن زمین و چه روی سکو‌ها ختم شده است.ای کاش بازیکنان و مربیان لیگ برتر فوتبال ایران که خود را لایق دستمزد‌های میلیاردی می‌دانند و وضعیت حقوق و مزایای خود را با کشور‌های توسعه یافته در فوتبال مقایسه می‌کنند بدانند که رفتار‌های فردی و جمعی آن‌ها مقابل لنز دوربین هاست و از کودکان تا افراد کهنسال، آن‌ها را به صورت مستقیم تماشا می‌کنند و درباره آن‌ها نظر می‌دهند.
امید است حال که فوتبال ایران در اولین گام پس از شیوع ویروس کرونا بدون حضور تماشاگران کار خود را آغاز کرده است تنش را کنار بگذارد و در شرایطی که مردم از نظر اقتصادی تحت فشار هستند و فوتبال به عنوان یک بستر برای فراغت می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، همانند سایر کشور‌ها شرایطی را رقم بزنند که در نهایت به بهتر شدن حال دل مردم و هواداران فوتبال منجر شود.
به گزارش ایسنا، با شیوع ویروس کرونا در کشور ستادی تحت عنوان «ستاد مقابله با گسترش کرونا در ورزش» تشکیل شد تا مسائل مربوط به ورزش ایران را در جدال با پیامد‌های ناشی از این ویروس پیگیری و در مورد تکلیف رشته‌های ورزشی، تمرینات و مسابقات تصمیم‌گیری کند و تاکنون در ۱۷ مقطع زمانی تصمیمات مختلفی را در رابطه با فعالیت‌های ورزشی و اماکن ورزشی اتخاذ کرده است و در نهایت پس از حدود ۱۱۰ روز تعطیلی لیگ فوتبال ایران از ۱۵ اسفندماه، در نهایت مجددا لیگ برتر از چهارم تیرماه سال جاری با دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران در اهوار فعالیت خود را از سر گرفت.
تماشاچیان نبودند، عامل تنش‌ها چیست؟
از کیفیت فنی دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران که بگذریم، اتفاقاتی در طول این دیدار و پس از آن رخ داد که به خوبی نشان می‌دهد تا پارامتر‌های حرفه‌ای بودن رفتار‌ها در این لیگ فرسنگ‌ها فاصله داریم.
بار‌ها و بار‌ها پیش از این، عوامل تیم‌های مختلف و کارشناسان در مورد علت تنش‌های درون زمین و التهابات روی سکو‌ها صحبت و تاکید کرده اند که خشونت‌ها و رفتار‌های پرخاشگرانه درون ورزشگاه‌ها دو سویه بوده و تنش‌ها چه از دورن زمین به سکو‌ها و چه از سکو‌ها به درون زمین منتقل می‌شود و برای کنترل این مساله باید با فرهنگ سازی و آموزش‌های لازم فضای تماشاگران، بازیکنان و عوامل فنی تیم‌ها را به سمت آرامش سوق داد، اتفاقی که فوتبال ایران با آن بیگانه است.
با این وجود پس از دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران پرسش اصلی این است که چرا این دیدار چه در زمان بازی و چه پس از آن بدین شکل پرتنش پیش رفت و کماکان نیز ترکش‌ها آن در فضای مجازی ادامه دارد؟ دیداری که درون زمین با اخراج دو بازیکن و سرمربی استقلالی‌ها دنبال شد و پس از آن نیز سرمربیان دو تیم، با آغاز حمله از سوی فر‌های مجیدی، حسابی از خجالت هم درآمدند!
در نهایت، اما قرار است لیگ برتر فوتبال ایران تا پایان رقابت‌های این فصل، بدون حضور تماشاچیان دنبال شود و تنها نظاره گر این مسابقات سکو‌های خالی از تماشاچی است، بنابراین حداقل تا پایان رقابت‌های این فصل لیگ برتر ایران که ۹ هفته تا پایان آن باقی مانده است، اگر تنشی درون ورزشگاه‌ها شکل بگیرد به طور حتم مقصر اصلی آن افراد درون زمین متشکل از بازیکنان و مربیان دو تیم هستند و باید پاسخگوی فضای ملتهب ایجاد شده باشند و دیگر نمی‌توانند تقصیرات خود را حداقل در برهه زمانی کنونی به گردن فضای ایجاد شده روی سکو‌ها بیاندازند.
چرا از فوتبال ایران لذت نمی‌بریم؟
فوتبال ایران مدت‌هاست لذت بخش نیست و تنها به محلی برای تخلیه عصبانیت‌ها چه روی سکو‌ها و چه درون زمین تبدیل شده است؛ فوتبالی که احترام به تصمیمات داوری به عنوان مهم‌ترین شاخص از آن رخت بر بسته و از مربی و بازیکن گرفته تا برخی از تماشاگر‌ها - که تعدادشان هم کم نیست - دست به دست هم داده‌اند تا شمایل فوتبال ایران زشت و ناپسند باشد.
فوتبال پس از ۱۱۰ روز تعطیلی محلی برای نزاع شده است و حتی دیگر سرمربی یک تیم جایگاه خود را نمی‌داند و لیگ برتر را با مسابقات محلی اشتباه گرفته است! اعتراض به تصمیمات داوران، هجمه به آن‌ها و تحت فشار قراردادنشان به یک رویه ثابت تبدیل شده و برخی به خوبی یاد گرفته اند که در زمان شکست باید به دنبال بهانه تراشی باشند و چه کسی بهتر از داور؟
حتی اگر فرض کنیم داور دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران حتی در اخراج علی کریمی اشتباه کرده باشد، نقش اشتباهات فرهاد مجیدی به عنوان یک سرمربی با رفتاری غیر حرفه‌ای در آخرین دیدار این تیم و اعتراضات بی دلیل عارف غلامی که منجر به دریافت کارت زرد دوم و اخراج این بازیکن شد، چیست؟ آیا صرفا داور مقصر شکست استقلال است؟ حقیقت، اما چیز دیگری است و همگان به خوبی دیدند که استقلالی‌ها خودشان باعث قربانی شدن خود بودند و فضای دیدار با فولاد را به بدترین شکل ممکن رقم زدند و در نهایت نیز تنش‌ها را در فضای مجازی دنبال کردند تا جایی که فرهاد مجیدی در یکی از شبکه‌های مجازی و جواد نکونام در شبکه تلویزیونی به یکدیگر تاختند!
فرسنگ‌ها تا حرفه‌ای بودن!
دیدار فولاد خوزستان و استقلال تهران تنها یک نمونه است که به خوبی نشان می‌دهد، لیگ برتر فوتبال ایران تا چه حد از فضای حرفه‌ای فاصله دارد، فوتبالی که اوضاع در لیگ‌های پایین دستی‌اش به مراتب اسفناک‌تر است و طی سالیان گذشته به دفعات به ضرب و شتم چه دورن زمین و چه روی سکو‌ها ختم شده است.ای کاش بازیکنان و مربیان لیگ برتر فوتبال ایران که خود را لایق دستمزد‌های میلیاردی می‌دانند و وضعیت حقوق و مزایای خود را با کشور‌های توسعه یافته در فوتبال مقایسه می‌کنند بدانند که رفتار‌های فردی و جمعی آن‌ها مقابل لنز دوربین هاست و از کودکان تا افراد کهنسال، آن‌ها را به صورت مستقیم تماشا می‌کنند و درباره آن‌ها نظر می‌دهند.
امید است حال که فوتبال ایران در اولین گام پس از شیوع ویروس کرونا بدون حضور تماشاگران کار خود را آغاز کرده است تنش را کنار بگذارد و در شرایطی که مردم از نظر اقتصادی تحت فشار هستند و فوتبال به عنوان یک بستر برای فراغت می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، همانند سایر کشور‌ها شرایطی را رقم بزنند که در نهایت به بهتر شدن حال دل مردم و هواداران فوتبال منجر شود.
