یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به سرپرستی موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا، تاثیر واکسن‌های شخصی شده روی ۱۴۴ بیمار را بررسی کرد.
به گزارش ایسنا این واکسن برای تقویت دفاع طبیعی بدن ، در کنار شیمی درمانی طراحی شده است.
این روش درمانی با بافت برداری از یک تومور آغاز شده و سپس از هوش مصنوعی برای تشخیص پروتئین‌های مشخص که با سیستم ایمنی بدن شناخته نشده‌اند، استفاده می‌کند.
در این پژوهش محققان از این پروتئین‌ها استفاده کردند تا واکسن‌هایی مناسب برای هر بیمار سرطانی بسازند و سپس این واکسن‌ها را در کنار شیوه درمانی ایمنی درمانی داروی "آتزولیزومب" تجویز کردند. این افراد مبتلا به سرطان‌های متفاوت از جمله سرطان ریه،پستان و روده بودند.
در آزمایش بالینی واکسن، بیماران واکسنی را دریافت کردند که بر اساس اطلاعات ژنتیکی موجود در بافت تومور و نمونه خون آن‌ها منحصر به فرد بود.
"خوانیتا لوپز" محقق پروژه اظهار کرد: بسیاری از سرطان‌ها می‌توانند با موفقیت از سیستم ایمنی بدن دور شوند و ما در مسیری هستیم که بررسی کنیم کدام یک از سرطان‌ها این قابلیت را دارند.
این واکسن توسعه داده شده، با فعال کردن سلول‌های ایمنی بدن برای مشخص کردن اصل سرطان به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و این سیستم را ترغیب می‌کند که تعداد بیشتری سلول ایمنی بسازد.
محققان توانستند با استفاده از این اطلاعات، نوعی واکسن سرطان تولید کنند که با عنوان واکسن پیام رسان RNA شناخته می‌شود و می‌تواند برای تومورهای هر بیمار سرطانی با سرطان‌های مختلف طراحی شود.
لوپز اظهار کرد: از آنجا که بسیاری از جهش‌ها بین سرطان‌ها مشترک نیستند، یک رویکرد درمانی شخصی‌سازی شده می‌تواند تومورها را مورد هدف قرار دهد و ممکن است یک استراتژی ایمنی درمانی مناسب برای بیماران بیشمار سرطان باشد.
طی آزمایش بالینی این پژوهش، بیماران یک بار در هفته به مدت ۶ هفته، ۱۵ تا ۵۰ میکروگرم از سه دوز مختلف واکسن را دریافت کردند.
در نتیجه تزریق این واکسن، بیماران عمدتا عوارض جانبی کم تا متوسط از خود نشان دادند.
ولی تنها تومورهای هشت درصد از بیماران روند کاهشی داشت و ۴۹ درصد دیگر در وضعیت بیماری خود پایدار بودند و تومورهای آن‌ها نه رشد کرد و نه کوچک شد.
بررسی نمونه خون دریافت شده از ۶۳ بیمار نشان داد که در ۷۳ درصد آن‌ها، سیستم ایمنی فعال شد.
با این وجود، قراراست جمعیت بیشتری از بیماران با این روش درمانی مورد درمان قرار گیرند.
نتایج این پژوهش در کنفرانس "AACR Virtual Annual Meeting II" ارائه شد.
