از زمان شیوع ویروس کرونا در جهان تاکنون دانشمندان زیادی برای یافتن واکسن و یا دارویی که بتواند این ویروس را از بین ببرد تلاش کرده‌اند. بیش از ۱۰۰ واکسن کاندید در کشور‌های مختلف مورد آزمایش قرار گرفته‌اند که تنها تعداد معدودی از آن‌ها توانستند نسبت به سایرین، آزمایش‌های بالینی تقریبا موفقیت آمیزی داشته باشند.
در این میان دانشگاه آکسفورد یکی از پیشتازان تولید واکسن بوده است؛ و حالا طبق شنیده‌ها واکسن ساخت امپریال کالج لندن نیز وارد فاز بالینی خود شده است. با این حساب این دومین واکسن کشور انگلیس است که وارد مرحله آزمایش بالینی می‌شود.
تفاوت میان واکسن دانشگاه آکسفورد با واکسن امپریال کالج لندن
مهمترین نکته‌ای که می‌توان در مورد تفاوت میان واکسن دانشگاه آکسفورد با واکسن امپریال کالج لندن عنوان کرد اینکه تاثیر هر دو واکسن به بازآفرینی پروتئین سنبله‌ای که در خارج از ویروس کووید ۱۹ یافت می‌شود، وابسته است. برای این منظور دانشمندان امپریال کالج مواد ژنتیکی (RNA) را از کرونا ویروس داخل بدن بیمار خارج کرده و آن را به درون قطرات مایع تزریق شده به جریان خون انتقال می‌دهند؛ این در حالی است که محققان دانشگاه آکسفورد ویروس ژنتیکی را مهندسی می‌کنند تا مانند ویروس کرونا، همان پروتئین‌های سنبله را در خارج داشته باشد بدون آنکه باعث ایجاد عفونت در فرد شود.
اگر واکسن‌ها بتوانند با موفقیت سنبله‌ها را در جریان خون شخص تقلید کرده و سیستم ایمنی بدن را برای ایجاد آنتی بادی‌های ویژه برای حمله به آن تحریک کنند، این امر می‌تواند بدن را در صورت آلوده شدن در آینده به کروناویروس واقعی آموزش داده و آماده کند.
شرکت‌های دارویی بزرگ بسیاری تاکنون برای تولید انبوه برخی واکسن‌های ساخته شده اعلام آمادگی کرده‌اند و مزیت واکسن امپریال کالج هزینه مناسب آن است که به گفته محققان این امر برای سهولت دسترسی به واکسن کرونا برای همه است. سازمان جهانی بهداشت نیز بار‌ها در خصوص تولید واکسن تاکید کرده که واکسن کرونا باید در دسترس همه مردم جهان قرار بگیرد.
فناوری مورد استفاده در ساخت واکسن امپریال کالج لندن، مقیاس سریع تولید را آسان می‌کند. آن‌ها کد ژنتیکی را به درون قطرات چربی عضله فرد مانند بازو، تزریق می‌کنند. سلول‌های عضلانی سپس توسط RNA سطح بالایی از پروتئین‌های پوشش ویروس را نشان می‌دهند.
از آنجا که قسمت بیرونی کروناویروس در بدن وجود دارد، سیستم ایمنی بدن فکر می‌کند که کل ویروس در آنجا حضور دارد و شروع به حمله به آن می‌کند در صورتی که بخش‌هایی که در بدن هستند ناقص بوده و قادر به ایجاد بیماری نیستند، پس از اینکه سیستم ایمنی بدن یک بار به چیزی واکنش نشان داد، چگونگی انجام این کار را در آنتی بادی‌ها ذخیره می‌کند. اگر این آنتی بادی‌های تولید شده در بدن باقی بمانند، می‌توانند ایمنی لازم را در آینده در بدن فرد ایجاد کنند.
در این میان دانشگاه آکسفورد یکی از پیشتازان تولید واکسن بوده است؛ و حالا طبق شنیده‌ها واکسن ساخت امپریال کالج لندن نیز وارد فاز بالینی خود شده است. با این حساب این دومین واکسن کشور انگلیس است که وارد مرحله آزمایش بالینی می‌شود.
تفاوت میان واکسن دانشگاه آکسفورد با واکسن امپریال کالج لندن
مهمترین نکته‌ای که می‌توان در مورد تفاوت میان واکسن دانشگاه آکسفورد با واکسن امپریال کالج لندن عنوان کرد اینکه تاثیر هر دو واکسن به بازآفرینی پروتئین سنبله‌ای که در خارج از ویروس کووید ۱۹ یافت می‌شود، وابسته است. برای این منظور دانشمندان امپریال کالج مواد ژنتیکی (RNA) را از کرونا ویروس داخل بدن بیمار خارج کرده و آن را به درون قطرات مایع تزریق شده به جریان خون انتقال می‌دهند؛ این در حالی است که محققان دانشگاه آکسفورد ویروس ژنتیکی را مهندسی می‌کنند تا مانند ویروس کرونا، همان پروتئین‌های سنبله را در خارج داشته باشد بدون آنکه باعث ایجاد عفونت در فرد شود.
اگر واکسن‌ها بتوانند با موفقیت سنبله‌ها را در جریان خون شخص تقلید کرده و سیستم ایمنی بدن را برای ایجاد آنتی بادی‌های ویژه برای حمله به آن تحریک کنند، این امر می‌تواند بدن را در صورت آلوده شدن در آینده به کروناویروس واقعی آموزش داده و آماده کند.
شرکت‌های دارویی بزرگ بسیاری تاکنون برای تولید انبوه برخی واکسن‌های ساخته شده اعلام آمادگی کرده‌اند و مزیت واکسن امپریال کالج هزینه مناسب آن است که به گفته محققان این امر برای سهولت دسترسی به واکسن کرونا برای همه است. سازمان جهانی بهداشت نیز بار‌ها در خصوص تولید واکسن تاکید کرده که واکسن کرونا باید در دسترس همه مردم جهان قرار بگیرد.
فناوری مورد استفاده در ساخت واکسن امپریال کالج لندن، مقیاس سریع تولید را آسان می‌کند. آن‌ها کد ژنتیکی را به درون قطرات چربی عضله فرد مانند بازو، تزریق می‌کنند. سلول‌های عضلانی سپس توسط RNA سطح بالایی از پروتئین‌های پوشش ویروس را نشان می‌دهند.
از آنجا که قسمت بیرونی کروناویروس در بدن وجود دارد، سیستم ایمنی بدن فکر می‌کند که کل ویروس در آنجا حضور دارد و شروع به حمله به آن می‌کند در صورتی که بخش‌هایی که در بدن هستند ناقص بوده و قادر به ایجاد بیماری نیستند، پس از اینکه سیستم ایمنی بدن یک بار به چیزی واکنش نشان داد، چگونگی انجام این کار را در آنتی بادی‌ها ذخیره می‌کند. اگر این آنتی بادی‌های تولید شده در بدن باقی بمانند، می‌توانند ایمنی لازم را در آینده در بدن فرد ایجاد کنند.
