هفته پیش بود که فیلمی از سروش احمدی نابغه تکواندوی ایران در فضای مجازی دست به دست شد و سر و صدای زیادی هم به همراه داشت. دارنده مدال نقره مسابقات جهانی این روزها برای تامین هزینه زندگی خود و خانواده اش مسافرکشی می‌کند. احمدی با توجه به قرار داشتن در میان 20 تکواندوکار برتر وزن 68- کیلوگرم به عنوان نفر رزرو میرهاشم حسینی همچنان برای رفتن به المپیک توکیو شانس دارد.به سراغ احمدی رفتیم و از او درباره ویدئویی که از او منتشر شده پرسیدیم:
چند ساعت در روز مسافرکشی می کنید؟
7-8 ساعت در روز، 2-3 ساعت هم شبها مسافر کشی می کنم.
مشکلی با مسافرکشی نداری؟
کار کردن برای من عار نیست. خانواده پنج نفری داریم که پدرم در محل کارش دستش را از دست داد و خرج خانواده را من می دهم.
وقتی کار می کنی زمانی برای ورزش کردن دارید؟
مشکلی با کار کردن ندارم اما برای من که ورزش قهرمانی انجام می دهم نیاز به استراحت دارم.
برای کار به جاهای زیادی رفتم برای کار اما به من گفتند مثل تو قهرمان در مازندران زیاد داریم
چرا مسافر کشی؟ کار دیگری نبود انجام دهید؟
برای کار به جاهای زیادی رفتم اما به من گفتند مثل تو قهرمان در مازندران زیاد داریم. ولی جالب اینجاست که من تنها ملی پوش مازندران در رشته تکواندو هستم.
چند ساعت در روز تمرین می کنید؟
در طول روز 2-3 ساعت تمرین فشرده انجام می دهم.
به عنوان سوال آخر چقدر به المپیک فکر می کنی؟
مهمترین دغدغه ای که این روزها دارم به آن فکر می کنم گرفتن مدال المپیک است. تمام تلاشم را می کنم تا به این هدفم برسم.
احمدی درحالی این حرف ها را به زبان آورده است که خیلی ها در این چند روز منتظر واکنش فدراسیون تکواندو بودند تا اینکه آرش فرهادیان، رییس سازمان تیم های ملی تکواندو در واکنش به گزارشی که درباره مسافرکشی سروش احمدی پخش شد گفته است: این فیلم را خود سروش احمدی برای من فرستاد. اعتقاد دارم ورزشکاران شغلی به جز ورزش ندارند و تنها منبع درآمدشان همین حوزه به شمار می رود. حق دارند اگر ناراحت باشند و به خاطر نبود درآمد کافی مجبور شوند به شغل دیگری هم بپردازند. اما این سوال را مطرح می کنم. فدراسیون های ورزشی با توجه به بودجه محدودی که دارند، چقدر می توانند به ورزشکاران کمک کنند؟ وزارت ورزش صندوقی به نام صندوق حمایت از قهرمانان را راه اندازی کرده و این حمایت در حوزه کاری آن صندوق است.
وی افزود: سروش احمدی یکی از ورزشکاران بااخلاق ماست و حتی پیش از این هم اطلاع داشتیم که در حوزه کشاورزی فعالیت می کند و جزو بچه های زحمتکش و پرتلاش است. ما هر کمکی از دستمان بربیاید، دریغ نمی کنیم. با این حال شما در نظر بگیرید چند نفر در تکواندو مدال آسیایی، جهانی و المپیکی دارند. آیا فدراسیون می تواند به همه نفرات این لیست حقوق بدهد؟
فرهادیان که این حرف ها را به ورزش سه زده است در پایان گفت: فدراسیون در بدترین شرایط اقتصادی هم اجازه نداد لیگ تعطیل شود تا تکواندوکاران از این طریق تامین شوند. حتی ما در همین روزهای کرونایی هم حقوق بازیکنان المپیکی و کادرفنی تیم های ملی مردان و زنان را تا حدودی پرداخت کردیم. من به سروش احمدی و امثال او حق می دهم چون تامین مخارج زندگی سخت شده، اما نمی دانم چه راهکاری برای حل مشکلات اینچنینی وجود دارد. امیدوارم با توجه به محدودیت های مالی فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برای کمک به این ورزشکاران پا پیش بگذارند.
چند ساعت در روز مسافرکشی می کنید؟
7-8 ساعت در روز، 2-3 ساعت هم شبها مسافر کشی می کنم.
مشکلی با مسافرکشی نداری؟
کار کردن برای من عار نیست. خانواده پنج نفری داریم که پدرم در محل کارش دستش را از دست داد و خرج خانواده را من می دهم.
وقتی کار می کنی زمانی برای ورزش کردن دارید؟
مشکلی با کار کردن ندارم اما برای من که ورزش قهرمانی انجام می دهم نیاز به استراحت دارم.
برای کار به جاهای زیادی رفتم برای کار اما به من گفتند مثل تو قهرمان در مازندران زیاد داریم
چرا مسافر کشی؟ کار دیگری نبود انجام دهید؟
برای کار به جاهای زیادی رفتم اما به من گفتند مثل تو قهرمان در مازندران زیاد داریم. ولی جالب اینجاست که من تنها ملی پوش مازندران در رشته تکواندو هستم.
چند ساعت در روز تمرین می کنید؟
در طول روز 2-3 ساعت تمرین فشرده انجام می دهم.
به عنوان سوال آخر چقدر به المپیک فکر می کنی؟
مهمترین دغدغه ای که این روزها دارم به آن فکر می کنم گرفتن مدال المپیک است. تمام تلاشم را می کنم تا به این هدفم برسم.
احمدی درحالی این حرف ها را به زبان آورده است که خیلی ها در این چند روز منتظر واکنش فدراسیون تکواندو بودند تا اینکه آرش فرهادیان، رییس سازمان تیم های ملی تکواندو در واکنش به گزارشی که درباره مسافرکشی سروش احمدی پخش شد گفته است: این فیلم را خود سروش احمدی برای من فرستاد. اعتقاد دارم ورزشکاران شغلی به جز ورزش ندارند و تنها منبع درآمدشان همین حوزه به شمار می رود. حق دارند اگر ناراحت باشند و به خاطر نبود درآمد کافی مجبور شوند به شغل دیگری هم بپردازند. اما این سوال را مطرح می کنم. فدراسیون های ورزشی با توجه به بودجه محدودی که دارند، چقدر می توانند به ورزشکاران کمک کنند؟ وزارت ورزش صندوقی به نام صندوق حمایت از قهرمانان را راه اندازی کرده و این حمایت در حوزه کاری آن صندوق است.
وی افزود: سروش احمدی یکی از ورزشکاران بااخلاق ماست و حتی پیش از این هم اطلاع داشتیم که در حوزه کشاورزی فعالیت می کند و جزو بچه های زحمتکش و پرتلاش است. ما هر کمکی از دستمان بربیاید، دریغ نمی کنیم. با این حال شما در نظر بگیرید چند نفر در تکواندو مدال آسیایی، جهانی و المپیکی دارند. آیا فدراسیون می تواند به همه نفرات این لیست حقوق بدهد؟
فرهادیان که این حرف ها را به ورزش سه زده است در پایان گفت: فدراسیون در بدترین شرایط اقتصادی هم اجازه نداد لیگ تعطیل شود تا تکواندوکاران از این طریق تامین شوند. حتی ما در همین روزهای کرونایی هم حقوق بازیکنان المپیکی و کادرفنی تیم های ملی مردان و زنان را تا حدودی پرداخت کردیم. من به سروش احمدی و امثال او حق می دهم چون تامین مخارج زندگی سخت شده، اما نمی دانم چه راهکاری برای حل مشکلات اینچنینی وجود دارد. امیدوارم با توجه به محدودیت های مالی فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برای کمک به این ورزشکاران پا پیش بگذارند.
