با خانه نشینی ناشی از کرونا و به تبع آن کاهش تردد و سفرهای درون شهری، تاکسیرانها نیز که مانند سایر شاغلین از گزند ویروس کرونا بر کسب و کار خود در امان نمانده و با لطمه شدیدی مواجه شدند؛ از کاهش تعداد مسافران گرفته تا رانندگانی که مبتلا به ویروس کووید۱۹ شدند و معیشتشان با مشکل روبرو شد، اما این مشکلات تمام که نشد هیچ؛ بلکه مشکل ۳ مسافر به جای ۴ نفر و جبران کرایه یک نفر دیگر هم به مشکلات قبلی اضافه شد. به طوری که علیرضا قنادان مدیرعامل سازمان تاکسیرانی شهرتهران در ویدئو کنفرانسی ادامه اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی در تاکسیها را با چالش‌های جدی مواجه دانسته و می گوید: « کرایه خطوط بر مبنای چهار سرنشین تعیین شده و ما نمی توانیم از جیب تاکسیران هزینه سلامت را بدهیم که در این شرایط یا باید دولت مابه التفاوت کرایه نفر چهارم را پرداخت کند و یا باید کرایه نفر چهارم بین سه نفر دیگر تقسیم شود.»
به گزارش ایسنا، مشکل کرایه یک مسافر باقی مانده و تقسیم آن بین سه مسافر دیگر از ابتدای اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی وجود داشت اما درصد کمتری از راننده‌های تاکسی، مسافران را مجبور به پرداخت آن می کردند، اما از دو هفته پیش و با افزایش نرخ کرایه‌های سال ۹۹ بار جدیدی روی دوش مسافران وارد شد و علاوه بر افزایش ۲۳ درصدی و حتی در برخی خط ها بالای ۳۰ درصدی نرخ کرایه‌ها، مشکل سرشکن کردن کرایه مسافرچهارم بین سایر مسافران نیز اضافه شد و رانندگان تاکسی عنوان می کنند که تقسیم کرایه نفر چهارم بین سه نفر دیگر قانونی است و تاکسیرانی دو نرخ تعیین کرده است، ادعایی که حقیقت داشت و قنادان مدیر عامل تاکسیرانی تهران ضمن تایید نصب برچسب دو نرخی روی تاکسیها، این امر را تنها راه حل مشکل معیشت رانندگان تاکسی می داند.
وی در این باره ادامه می دهد: کرایه نفر چهارم با توجه به کرایه مسیر، بر تعداد مسافران مجاز خودرو تقسیم می شود؛ چرا که کرایه مصوب تاکسیها، بر مبنای نرخ فاصله گذاری اجتماعی است و راننده‌ها مجاز به سوار کردن بیش از سه نفر نیستند.
قنادان همچنین به کاهش ۶۰ درصدی مسافران به علت اجرای طرح فاصله گذاری و دورکاری و... و عدم رسیدن درآمد رانندگان به روزهای مشابه سال ۹۸ با وجود افزایش نرخ امسال اشاره می کند.
در این بین مسافرینی که تمایل ندارند زیر بار این کرایه اضافی بروند مجبور هستند قید دو مسافر در صندلی عقب تاکسی را زده و بدون رعایت فاصله گذاری اجتماعی با سه نفر به سفر خود ادامه دهند. دغدغه‌ای که علیخانی عضو شورای شهر تهران می گوید، کاهش تعداد مسافران تاکسی به سه نفر طرحی بوده که از شورای شهر چهارم مصوب شده و اجرای آن نیاز به مصوبه جدید در شورا ندارد.
وی در این باره می‌گوید: بر اساس مصوبه‌ای که در شورای چهارم وجود داشت برای وضعیت کرونایی و لزوم فاصله گذاری در تاکسی ها استفاده کردیم.
وی می افزاید: دوره چهارم شورای شهر تهران مصوبه ای داشت تحت عنوان خدمات بیشتر و راحت تر در تاکسیها برای بانوان که در عقب خودرو به صورت فشرده ننشینند و این مصوبه برای این بود که بانوان در عقب تاکسیها راحت باشند لذا دو نفر در عقب می‌نشست و کرایه نفر چهارم بین سه نفر دیگر تقسیم می شد، بر همین اساس در شرایط شیوع کرونا و لزوم فاصله گذاری اجتماعی از همین مصوبه استفاده کردیم و مصوبه جدیدی ندادیم.
اما سوال اینجاست که با توجه به وضعیت اقتصادی و کاهش درآمد اقشار مختلف جامعه دردوران شیوع ویروس کرونا، آیا پرداخت کرایه نفر چهارم از جیب مسافر بهترین راهکار است؟ و آیا مردم توانایی پرداخت این مبلغ را دارند؟. برای پاسخ به این سوالات خبرنگار ایسنا در شهر گشتی زد و با مسافران هم مسیر شد.
صندلی جلو پر است و دونفر هم بر صندلی عقب سوارند. مسافران منتظر راننده‌اند که سوار شود و راه بیفتند. راننده کنار ماشین ایستاده و همچنان صدا می زند: «یه نفر تا ... حرکت»، از راه می‌رسم. سوار می‌شوم. نگاه سنگین مسافران حس می شود که همزمان با سوار شدن من خودشان را جمع و جور می کنند. مسافری که بر صندلی جلو نشسته به راننده می گوید: چهار نفر سوار می‌کنی؟! و راننده پاسخ می دهد: «چاره‌ای نیست آقا یه نرخی گذاشتن که ما نمی‌تونیم اعمالش کنیم».
راننده تاکسی ادامه می دهد و می گوید: «دو نرخ به ما دادن، گفتن واسه سه تا مسافر ۹ تومن بگیر، واسه چهار تا مسافر هفت تومن بگیر. از صبح تا حالا هم هرکی ۹ تومن رو می‌شنوه سوار نمی‌شه».
بعد از صحبت‌های راننده تاکسی، مسافر معترض هم نرخ کرایه را که می‌شنود، سکوت می‌کند.
در نقطه دیگر شهر اما تاکسی‌های خالی پشت سر هم صف کشیده‌اند. مسافر نیست. از راننده که علت را می‌پرسم می گوید: «به خاطر کرونا مسافر نیست، یه عده کمی هم که مسافر همیشگی هستن وقتی دونرخ بودن را می شنون ترجیح میدن با سواری‌های شخصی به مقصد برن».
خانمی دو مسافری که عقب تاکسی نشسته‌اند را می‌بیند و بر صندلی جلو می‌نشیند. سرش را می‌چرخاند و به راننده اشاره می‌کند که چرا راه نمی‌افتد. راننده اما به دنبال مسافر است و علتش را عدم رضایت دو مسافر دیگر برای پرداخت کرایه نفر چهارم بر مبنای طرح فاصله گذاری اجتماعی عنوان می کند.
آیا فاصله گذاری اجتماعی برای مسافران مهم نیست؟ مسافرانی را می‌بینم که ماسک و دستکش زده‌اند، سوار تاکسی می‌شوند، ولی از پرداخت کرایه نرخ فاصله گذاری اجتناب می کنند. وقتی با آنها صحبت می‌کنم می‌گویند راضی به سوار شدن نفر چهارم نیستند اما پرداخت این نرخ کرایه هم برایشان مقدور نیست. مسافرانی که خودروی شخصی ندارند و آن مسیر، مسیر هرروز آنهاست.
عده‌ای هم که موافق این دونرخی شدن هستند مجبورند به پای سایر مسافران که از پرداخت کرایه مبنی بر فاصله گذاری اجتناب می کنند بسوزند و با چهار مسافر به سفر خود ادامه دهند و گاهی مواقع هم ترجیح می‌دهند بجای تاکسی، سوار ماشین‌های گذری و سواری‌های شخصی شوند.
در این بین رانندگان مانده‌اند از یک سو چگونه مسافران را راضی نگه دارند و از سوی دیگر مخارج زندگی خود را هم از طریق کرایه‌های دونرخی و مسافران کم تامین کنند؛ مشکلی که نیازمند تدبیری اساسی از سوی دولت و حتی ستاد ملی مبارزه با کروناست و در این بین شاید پرداخت یارانه به تاکسیها همانند دیگر ناوگان‌های حمل و نقل عمومی از جمله این تدابیر باشد تا بدین ترتیب هم شهروندان مجبور به پرداخت هزینه اضافی از جیبشان نباشند و هم رانندگان تاکسی با مشکل معیشتی رو به رو نشوند.
به گزارش ایسنا، مشکل کرایه یک مسافر باقی مانده و تقسیم آن بین سه مسافر دیگر از ابتدای اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی وجود داشت اما درصد کمتری از راننده‌های تاکسی، مسافران را مجبور به پرداخت آن می کردند، اما از دو هفته پیش و با افزایش نرخ کرایه‌های سال ۹۹ بار جدیدی روی دوش مسافران وارد شد و علاوه بر افزایش ۲۳ درصدی و حتی در برخی خط ها بالای ۳۰ درصدی نرخ کرایه‌ها، مشکل سرشکن کردن کرایه مسافرچهارم بین سایر مسافران نیز اضافه شد و رانندگان تاکسی عنوان می کنند که تقسیم کرایه نفر چهارم بین سه نفر دیگر قانونی است و تاکسیرانی دو نرخ تعیین کرده است، ادعایی که حقیقت داشت و قنادان مدیر عامل تاکسیرانی تهران ضمن تایید نصب برچسب دو نرخی روی تاکسیها، این امر را تنها راه حل مشکل معیشت رانندگان تاکسی می داند.
وی در این باره ادامه می دهد: کرایه نفر چهارم با توجه به کرایه مسیر، بر تعداد مسافران مجاز خودرو تقسیم می شود؛ چرا که کرایه مصوب تاکسیها، بر مبنای نرخ فاصله گذاری اجتماعی است و راننده‌ها مجاز به سوار کردن بیش از سه نفر نیستند.
قنادان همچنین به کاهش ۶۰ درصدی مسافران به علت اجرای طرح فاصله گذاری و دورکاری و... و عدم رسیدن درآمد رانندگان به روزهای مشابه سال ۹۸ با وجود افزایش نرخ امسال اشاره می کند.
در این بین مسافرینی که تمایل ندارند زیر بار این کرایه اضافی بروند مجبور هستند قید دو مسافر در صندلی عقب تاکسی را زده و بدون رعایت فاصله گذاری اجتماعی با سه نفر به سفر خود ادامه دهند. دغدغه‌ای که علیخانی عضو شورای شهر تهران می گوید، کاهش تعداد مسافران تاکسی به سه نفر طرحی بوده که از شورای شهر چهارم مصوب شده و اجرای آن نیاز به مصوبه جدید در شورا ندارد.
وی در این باره می‌گوید: بر اساس مصوبه‌ای که در شورای چهارم وجود داشت برای وضعیت کرونایی و لزوم فاصله گذاری در تاکسی ها استفاده کردیم.
وی می افزاید: دوره چهارم شورای شهر تهران مصوبه ای داشت تحت عنوان خدمات بیشتر و راحت تر در تاکسیها برای بانوان که در عقب خودرو به صورت فشرده ننشینند و این مصوبه برای این بود که بانوان در عقب تاکسیها راحت باشند لذا دو نفر در عقب می‌نشست و کرایه نفر چهارم بین سه نفر دیگر تقسیم می شد، بر همین اساس در شرایط شیوع کرونا و لزوم فاصله گذاری اجتماعی از همین مصوبه استفاده کردیم و مصوبه جدیدی ندادیم.
اما سوال اینجاست که با توجه به وضعیت اقتصادی و کاهش درآمد اقشار مختلف جامعه دردوران شیوع ویروس کرونا، آیا پرداخت کرایه نفر چهارم از جیب مسافر بهترین راهکار است؟ و آیا مردم توانایی پرداخت این مبلغ را دارند؟. برای پاسخ به این سوالات خبرنگار ایسنا در شهر گشتی زد و با مسافران هم مسیر شد.
صندلی جلو پر است و دونفر هم بر صندلی عقب سوارند. مسافران منتظر راننده‌اند که سوار شود و راه بیفتند. راننده کنار ماشین ایستاده و همچنان صدا می زند: «یه نفر تا ... حرکت»، از راه می‌رسم. سوار می‌شوم. نگاه سنگین مسافران حس می شود که همزمان با سوار شدن من خودشان را جمع و جور می کنند. مسافری که بر صندلی جلو نشسته به راننده می گوید: چهار نفر سوار می‌کنی؟! و راننده پاسخ می دهد: «چاره‌ای نیست آقا یه نرخی گذاشتن که ما نمی‌تونیم اعمالش کنیم».
راننده تاکسی ادامه می دهد و می گوید: «دو نرخ به ما دادن، گفتن واسه سه تا مسافر ۹ تومن بگیر، واسه چهار تا مسافر هفت تومن بگیر. از صبح تا حالا هم هرکی ۹ تومن رو می‌شنوه سوار نمی‌شه».
بعد از صحبت‌های راننده تاکسی، مسافر معترض هم نرخ کرایه را که می‌شنود، سکوت می‌کند.
در نقطه دیگر شهر اما تاکسی‌های خالی پشت سر هم صف کشیده‌اند. مسافر نیست. از راننده که علت را می‌پرسم می گوید: «به خاطر کرونا مسافر نیست، یه عده کمی هم که مسافر همیشگی هستن وقتی دونرخ بودن را می شنون ترجیح میدن با سواری‌های شخصی به مقصد برن».
خانمی دو مسافری که عقب تاکسی نشسته‌اند را می‌بیند و بر صندلی جلو می‌نشیند. سرش را می‌چرخاند و به راننده اشاره می‌کند که چرا راه نمی‌افتد. راننده اما به دنبال مسافر است و علتش را عدم رضایت دو مسافر دیگر برای پرداخت کرایه نفر چهارم بر مبنای طرح فاصله گذاری اجتماعی عنوان می کند.
آیا فاصله گذاری اجتماعی برای مسافران مهم نیست؟ مسافرانی را می‌بینم که ماسک و دستکش زده‌اند، سوار تاکسی می‌شوند، ولی از پرداخت کرایه نرخ فاصله گذاری اجتناب می کنند. وقتی با آنها صحبت می‌کنم می‌گویند راضی به سوار شدن نفر چهارم نیستند اما پرداخت این نرخ کرایه هم برایشان مقدور نیست. مسافرانی که خودروی شخصی ندارند و آن مسیر، مسیر هرروز آنهاست.
عده‌ای هم که موافق این دونرخی شدن هستند مجبورند به پای سایر مسافران که از پرداخت کرایه مبنی بر فاصله گذاری اجتناب می کنند بسوزند و با چهار مسافر به سفر خود ادامه دهند و گاهی مواقع هم ترجیح می‌دهند بجای تاکسی، سوار ماشین‌های گذری و سواری‌های شخصی شوند.
در این بین رانندگان مانده‌اند از یک سو چگونه مسافران را راضی نگه دارند و از سوی دیگر مخارج زندگی خود را هم از طریق کرایه‌های دونرخی و مسافران کم تامین کنند؛ مشکلی که نیازمند تدبیری اساسی از سوی دولت و حتی ستاد ملی مبارزه با کروناست و در این بین شاید پرداخت یارانه به تاکسیها همانند دیگر ناوگان‌های حمل و نقل عمومی از جمله این تدابیر باشد تا بدین ترتیب هم شهروندان مجبور به پرداخت هزینه اضافی از جیبشان نباشند و هم رانندگان تاکسی با مشکل معیشتی رو به رو نشوند.
