جلسه مهمی بود، ابراهیم حاتمی‌کیا درخواست برگزاری جلسه را داده بود و حاج قاسم شرایط برگزاری آن را فراهم کرده بود. حاج قاسم چند وقتی بود که در ایران حضور نداشت، به محض برگشت قرار گذاشته بود تا درمورد دغدغه‌های هنری و سینماییاش با آن‌ها صحبت کند.
کارگردانان شاخص سینمای ایران هم سوالاتی را در مورد منطقه و تحولات آن داشتند. «ابراهیم حاتمی کیا»، «مجید مجیدی»، «احمدرضا درویش»، «کمال تبریزی»، «رضا میرکریمی»، «عبدالحسن برزیده»، «منوچهر محمدی» و «محمد حیدریان» در جلسه حضور داشتند؛ اول خوش و بش کردند و بعد از آن، هر کدام دغدغه‌هایشان را مطرح کردند.
پس از صحبت جمع حاج قاسم شروع می‌کند به صحبت کردن و بیان دغدغه‌هایش؛ او دغدغه فیلم‌های دفاع مقدس و انقلاب را دارد و همچنین به آن‌ها می‌گوید که «دوست دارد در مورد سوریه و حوادث چند سال اخیر فیلم ساخته شود»، اما شاید مهمترین دغدغه حاج قاسم برای شکل دادن این جلسه تشویق کارگردانان شاخص سینمای ایران برای شکل دهی مجمع بین المللی سینماگران جهان اسلام بود. «محمدمهدی حیدریان» رییس سابق سازمان سینمایی داستان آن جلسه را برای مخاطبان ویژه نامه «مکتب حاج قاسم» روایت می‌کند:
من از حدود ۱۰ سال قبل توفیق داشتم در مناسبتهای مختلف فرهنگی و با دوستان متفاوت حوزه فرهنگ خدمت حاج قاسم سلیمانی برسم. با گروههای مختلف در امور برنامهسازی تلویزیون، سینما و بعضی وقتها با بچه های ادبیات پیش ایشان میرفتیم. نکته مشترک در همه اینها روح لطیف، فرهنگی و بسیار مشفق و مشوق ایشان بود که با تمام دوستان نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده با همین روحیه برخورد می‌کرد. در فراز و نشیبهای اجتماعی بی‌اغراق میتوانم بگویم که همیشه یک پناهگاه برای همه سلیقه‌های مختلف از بچه‌های متدین و مومنی بود که می‌خواستند با سلایق مختلفشان در خدمت ارزشها باشند و حتی اختلاف نظرهایشان هم برای حاج قاسم آنقدر مهم نبود که خط کشی بکند.
حیدریان درباره این جلسات فرهنگی می‌افزاید: جلسات فرهنگی‌ای که برگزار می‌کردند بعضا تا سه ساعت به طول می‌انجامید، معمولا هم اینگونه بود که از صبحانه شروع می‌شد تا دو سه ساعت بعد ادامه می‌داشت تا یک بحث فرهنگی را با دوستان پیش ببرد.
وی درباره علاقه اهل فرهنگ به حاج قاسم می‌گوید: شاهد بودم که برخی از این دوستان متعهد نویسندهمان حتی قبل از چاپ کتابشان؛ دستنوشته هایشان را پیش حاج قاسم می‌آوردند تا ایشان بخوانند و نظر بدهند، بچه‌های فرهنگ ایشان را به عنوان یک متخصص قبول داشتند و می‌خواستند از نظرات ایشان پیش از چاپ استفاده کنند.
رئیس سابق سازمان سینمایی درباره جلسه خاصی که چند تن از کارگردانان با حاج قاسم سلیمانی داشتند؛ می‌گوید: یکی از جلساتی که با اهل سینما خدمت ایشان رسیدیم و دوستانی مثل آقایان مجیدی، حاتمی کیا، درویش، برزیده، تبریزی، میرکریمی و آقای منوچهر محمدی از تهیه کننده‌ها، بودند. پیش از آن جلسه ایشان مدتی بود که ایران نبودند و بچه‌ها هم علاقه‌مند بودند که بدانند در بیرون مرز‌های ما در مناطق جنگی چه خبر است. ترتیب برگزاری جلسه را خود حاج قاسم داد و ما چند نفری خدمت شان رسیدیم.
وی درباره آن جلسه گفت: جلسه طولانی بود، چند ساعتی طول کشید؛ شاید بیش از یک ساعت حاج قاسم شرایط منطقه و جنگ میدانی را توضیح می‌داد؛ هم ابعاد استراتژیک مسئله را توضیح می‌داد و هم آنچه در وسط میدان بصورت عینی وجود داشت را به قول اهل سینما دراماتیزه شده برای بچه‌ها گفت.
وی در ادامه افزود: خب سوالات بچه‌ها هم زیاد بود، هر کدام از کارگردانان نکته‌ای را می‌پرسید و می‌نوشت. حس خود من این بود که انگار از لابلای صحبت‌های حاج قاسم دنبال قصه‌هایی می‌گردند که شروع کنند به نوشتن و ساختن؛ شاید استارت «به وقت شام» آقای حاتمی کیا همان جا خورد.
حیدریان درباره دغدغه حاج قاسم در مورد سینمایی شدن وقایع سوریه و داعش افزود: در آن جلسه حاج قاسم سعی می‌کرد شرح کامل و با جزئیاتی از وقایع بدهد تا کارگردانان ما را تشویق کند که هم اهمیت موضوع را درک کنند و هم راغب شوند تا در مورد سوریه و داعش فیلم بسازند.
وی در ادامه گفت: البته این تشویق‌ها و تلاش‌ها محدود به این اتفاقات نبود، من شاهد بودم که ایشان برای دوران انقلاب و دفاع مقدس هم همین حرص خوردن را داشت. مثلا برای اینکه از فرماندهان دفاع مقدس فیلم ساخته شود خیلی تلاش می‌کرد. از فیلم‌هایی که برای شهید «حسن باقری» و «حاج احمد متوسلیان» ساخته شده بود خیلی خوشحال بود و همچنین فیلمی که برای آن بیست و سه نفر رزمنده نوجوان ساخته شده بود و یکی از علایقش که چند باری گفته بود این بود که‌ای کاش یک فیلم برای شهید مهدی زین الدین ساخته می‌شد.
وی درباره تلاش حاج قاسم برای ساختن کار درباره داعش و سوریه افزود: بعد از آن جلسه ایشان تلاشش را متوقف نکرد. سعی می‌کرد کارگردانان را به سوریه ببرد تا از نزدیک با شرایط آشنا بشوند و از نزدیک ببینند و کار بسازند. شرایط را برای هر کس را که ابراز علاقه اندکی می‌کرد فراهم می‌کرد که به سوریه برود و از نزدیک ببیند شاید جرقه‌ای در ذهن آن فرد ایجاد شود.
محمد حیدریان از دغدغه حاج قاسم در خصوص شکل دهی یک مجمع بین المللی برای کارگردانان سینمایی جهان اسلام سخن گفت و افزود: مسئله اتحاد کارگردانان سینمای جهان اسلام برای حاج قاسم خیلی مهم بود و از مهمترین دلایل شکل دهی آن جلسه طرح این پیشنهاد حاج قاسم بود که مجمع بین المللی کارگردانان جهان اسلام را شکل بدهیم. او از کارگردانان شاخص سینمای ایران دعوت کرده بود که آن‌ها شروع کننده این حرکت بشوند.
حیدریان در مورد روحیات فرهنگی حاج قاسم می‌گوید: من در بین اهل فرهنگ ندیده ام که یک شخصیت نظامی تا این حد مورد رجوع باشد و دیدگاه‌های فرهنگی شان مقبول و مورد توجه باشد. توقعی که از نظامی‌ها می‌رود، خاصه کسی مثل حاج قاسم که همیشه در میدان جنگ و عملیات بوده این است که شخصیتی سفت و منظم به معنای نظام نظامی اش داشته باشد، اما آنقدر روحیه فرهنگی و لطیفی داشتند که اگر در لباس نظامی نمی‌بود و اشتغالات نظامی ایشان را نمی‌دانستید، نمی‌توانستید حدس بزنید که ایشان یک نظامی است. اما ایشان واقعا با طیف گسترده‌ای از اهل فرهنگ و هنر در حوزه‌های مختلف فرهنگی و هنری مرتبط بود و آن‌ها را تشویق می‌کرد برای اینکه کار بکنند.
منبع: ویژه نامه مکتب حاج قاسم
