مدیا وار (Media War) از جمله کاربردیترین ابزار فشار نرم در عرصه بین الملل است که سابقه استفاده از آن به دوران جنگ سرد و تنازع کشورهای بلوک غرب علیه اتحاد جماهیر شوروی باز می گردد. با رخداد انقلاب اسلامی و انحلال شوروی سابق در اواخر قرن بیستم، این شگرد امتحان پس داده، اینبار علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران امتحان شد که رهبر فرزانه انقلاب (مدظله العالی) عمدتاً از آن با مسمای «جنگ نرم»، نام میبرند. بر طبق آمار رسمی، وجود بیش از 300 شبکه ماهواره ای فارسی زبان اپوزیسیون که عمدتاً از سوی محور غربی/عبری/عربی پشتیبانی مالی می شوند، نشان از تمرکز بیش از پیش دشمنان و ضدانقلاب خارجنشین، برای اقدام علیه منافع و امنیت ملی ایران اسلامی دارد. از آنجا که قدم نخست در مواجهه با هر خصمی، شناخت دقیق از او یا به عبارت بهتر «دشمنشناسی» است، قصد داریم تا سلسله نوشتارهایی تحت عنوان «راپورتچی صراط» به معرفی عناصر وطنفروش و دستاندرکاران مزدور شاغل در شبکه های اپوزیسیون فارسی زبان پرداخته و وجوه آشکار و پنهان زندگی این خائنان خودفروخته را مرور کنیم:
به گزارش صراط نیوز امیرعباس فخرآور (ملقب به سیاوش) زاده ۱۵ تیر ۱۳۵۴ در تهران است. وی ثمره ازدواج «محمدباقر فخرآور» از نظامیان شاغل در نیروی هوایی ارتش و مادرش «پروانه پیر دهقان» محسوب می شود. وی دیپلم خود را در رشته ریاضی و فیزیک در شهر شیراز اخذ نموده است و پس از آن بعنوان دانشجوی رشته اتاق عمل، راهی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه می شود. به اذعان خودش و طی یک سخنرانی سیاسی علیه شخص رهبری در جمعی دانشجویی در سال 1373 دو ترم تعلیق و به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر تبعید می شود و پس از آن بعلت شرکت در تظاهراتی در میدان بهارستان بهمراه خواهرش «مهلقا فخرآور» دستگیر و به بازداشتگاه اوین منتقل می شود که پس از تشکیل دادگاه به 8 سال زندان محکوم می گردد. نامبرده همچنین ادعا می کند که در دوران حضور در ایران با روزنامه های توقیف شدهای همچون «خرداد» و «مشارکت» بعنوان نویسنده و خبرنگار همکاری داشته و دارای ستون ثابت هفتگی در این دو روزنامه بوده است.
او همچنین ادعا کرده که در دوران حضورش در زندان در کنکور سراسری (کارشناسی) سال 1385 شرکت کرده و دانشجوی حقوق «دانشگاه پیام نور» شده است؛ و این درحالیست که نامبرده در صفحه شخصی خودش در سایت لینکدین، خود را دارنده مدرک کارشناسی ارشد حقوق از «دانشگاه تهران» معرفی کرده است!
تمام این ادعاها درحالی مطرح می شود که بسیاری از اپوزیسیون فراری، نامبرده را فردی شیاد، دروغگو، سوءاستفادهگر و نفوذی در میان مخالفین می دانند بحدی که طی سال های گذشته «احمد باطبی» - اپوزیسیون فراری که بعد از انتشارش عکسش در وقایع کوی دانشگاه در 18 تیر 1378 بر روی مجله اکونومیست، به شهرت رسید – تمامی ادعاهای وی را تکذیب نموده و اظهار داشته است: «فخرآور نه به دلیل جرایم امنیتی و فعالیت ضد رژیم، بلکه به علت محکومیت در جریان شکایت 2 دختر دانشجو و یک زن جوان به اتهام تجاوز به عنف و همچنین سرقت و قاچاق آثار باستانی و عتیقهجات به زندان محکوم شد. وی نه تنها دانشجوی رشته پزشکی نبوده که تنها مدرک فوق دیپلم اتاق عمل دارد و ادعای او مبنی بر تحصیل در رشته حقوق نیز کذب محض است.»!
فخرآور همچنین اینگونه ادعا کرده است که در سال چهارم زندان (1385) و به بهانه شرکت در امتحانات دانشگاهی، موفق به دریافت مرخصی کوتاه مدت از زندان شده و با استفاده از این موقعیت بوجود آمده و با پاسپورت ایرانی و از طریق فرودگاه امام خمینی، ابتدا عازم دوبی و سپس از طریق «ریچارد پرل»(وزیر ریگان و مشاور بوش) با اخذ ویزای ایالات متحده، راهی آمریکا می شود.
وی پس از خروج از کشور، فعالیت های ضدایرانی خود را شدت بخشید بحدی که از جمله تنها افرادی که برای اولین بار در «پارلمان اسرائیل»، «سنای آمریکا» و «پارلمان اروپا» علیه جمهوری اسلامی شهادت داده است! فخرآور از جمله کسانی بود که در برهه وقوع فتنه 1388 نه تنها دفاع جانانه ای از رهبران و هواخواهان آن نمود بلکه با سفر به سرزمین های اشغالی و دیدار با سران و مقامات رژیم صهیونیستی، زمینه ساز فشارهای بین المللی علیه ایران شد.
او همچنین بعنوان «رییس سنای کنگره ملی ایرانیان»، «رئیس انستیتو آزادی ایرانیان»، «موسس کنفدراسیون دانشجویان ایران»، «استاد قانون اساسی دانشگاه ايالتی تگزاس» شناخته شده و اخیراً با تالیف و انتشار کتابی موهوم با عنوان «رفیق آیت ا…» بر آن بوده تا اصالت انقلاب اسلامی و رهبران ارشدش را زیر سوال برده و وقوع انقلاب سال 1357 را به سرویس‌های اطلاعاتی شوروی ربط دهد.
او همچنین بعنوان ساپورتر مالی و دلال اکثر شبکه های اپوزیسیون خارج نشین فعالیت داشته با با بهره گیری از لابی های قوی و گسترده در کاخ سفید توانسته بودجه های سرشاری را نصیب امثال «کیوان عباسی»(مدیر شبکه من و تو)، «سید محمد حسینی»(مجری فراری صداوسیما و لیدر گروهک ریاستارت و سایت پستونیوز) و... نماید.
+ در جمع بندی نهایی و تحلیل کلی از وی می توان گفت، فخرآور استعداد عجیبی در بزرگنمایی و اغراق آمیز نمودن تمام امور دارد. اگرچه با تلاش های فراوان در سالیان اخیر توانسته دَم و دستگاه عریض و طویلی برای خود دست و پا کند و بودجه های بادآورده و کلانی را از جمهوری خواهان آمریکایی به جیب بزند اما دوست و دشمن بر این حقیقت مشترکند که نامبرده بسیار بسیار توخالیتر و تهیتر از آن است که می نمایاند.
در صحت پوکی و پوچی نامبرده همین بس که با دروغ های شاخدار، و به اذعان بسیاری از همقطاران اپوزیسیونش، بدون هیچگونه سابقه دندانگیر سیاسی و فقط و فقط با چرب زبانی و صحنه سازی توانسته عازم مدینه فاضله اش «واشنگتن دی سی» شده و اعتبار و آبرویی در میان مخالفین نظام برای خود دست و پا کند! طی مدت اقامت به آمریکا نیز برای جلب توجه عناصر فعال سیاسی داخل و خارج از کشور نیز دست به هر اقدام و شامورتی بازی، از دستبوسی «تزیپی لیونی»(وزیر خارجه سابق رژیم صهیونیستی) تا دُم تکانی برای بوش و ترامپ می زند تا هم خود را موجه و معتبر جلوه دهد و هم از خوان کَرَم گسترده عناد با جمهوری اسلامی، که اخیراً از سوی جمهوری خواهان دوباره به قدرت رسیده در کاخ سفید پهن شده، بی بهره نماند.
انتخاب القاب و اسامی مستعاری همچون «سیاوش» برای خود – که القا کننده حس امنیتی بودن نامبرده به مخاطب عوام است – یا بهره گیری از اسامی پرطمطراق و شاذی چون «کنگره ملی ایران» و «کنفدراسیون سراسری دانشجویان»؛ نشان از آن دارد که نامبرده تمامی مساعی خویش را بکار گرفته تا با سنگرگیری در پشت این القاب و اسامی، ضعف سوابق
خود را جبران نموده و مخاطب عام را مسحور و مقهور این عناوین بظاهر عظیم و دست نیافتنی اما به واقع صوری و خودساخته نماید تا به خیال خام خود، در نبود رهبری واحد در میان اپوزیسیون ضدنظام، یکی از سهامداران اصلی ایران پسا جمهوری اسلامی باشد!
