نقش محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهوری موجب شده تا در روزهای اخیر او را با اسفندیار رحیم‌مشایی دست راست محمود احمدی‌نژاد مقایسه کنند.
به گزارش نامه نیوز با مشخص شدن نقش محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهوری در برکناری رضا رحمانی بار دیگر جایگاه او در دولت دوازدهم مورد سوال قرار گرفته است. برخی محمود واعظی را رئیس‌جمهوری در سایه می‌خوانند و عده‌ای دیگر به او عنوان مشایی می‌دهند. چراکه نقش محمود واعظی در دولت کاملا تاثیرگذار است و به اعتقاد بسیاری محمود واعظی همان عملکردی را در دولت دوازدهم دارد که اسفندیار رحیم‌مشایی در دولت محمود احمدی‌نژاد داشت.
رحمانی از وزارت صمت رفت اما نه در سکوت. آقای وزیر سابق با آن نامه جنجالی خود حسابی ازخجالت محمود واعظی درآمد و ثابت کرد که همه حرف و حدیث‌های پیشین درباره نقش نامتعارف وی در دولت درست است. رئیس دفتری که تا پیش از این وقت ملاقات به وزرا نمی‌داد و به تصمیمات رئیس جمهور جهت می‌داد، این بار پا از همیشه فراتر گذشته و رسما تهدید می‌کند و البته تهدید را اجرایی!
نکته اینجا است که پیش از واعظی و روحانی هم اینگونه مناسبات را در دولت تجربه کرده و چوب آن را خورده‌اند. مگر از دوره احمدی‌نژاد و نقش آفرینی ویژه مشایی چند سال گذشته است؟! آقای روحانی اما درس نگرفته و همچنان به سیاق خود – بخوانید به سیاق واعظی - کشورداری می‌کند. به اعتقاد تحلیلگران مسائل سیاسی ادامه این وضعیت فقط و فقط یک پیام دارد و آن هم ضعف رئیس جمهور است.
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا یکی از همین تحلیلگران است. او گفت: « توجه داشته باشید که قضاوت فعلی از نقش آفرینی واعظی در دولت ناشی از اخبار جسته و گریخته و غیررسمی است. در زمان احمدی نژاد هم بر اساس گفته‌ها، برداشت‌ها و اخبار پنهانی گفته می‌شد که مشایی چه نقشی در دولت دارد. اکنون هم بر اساس آنچه جسته، گریخته می‌شنویم، نقش واعظی، نوبخت و با فاصله، نقش نهاوندیان بسیار پررنگ است. این ها نقش مهمی در تصیمات دولت و شخص رئیس جمهور دارند».
وی افزود: « البته در دولت‌های قبلی هم این مسائل بود، در دولت احمدی نژاد هم مشایی و بقایی بودند. در دولت آقای خاتمی هم برخی افراد بودند البته با درصد کمتری چنین نقشی را ایفا می‌کردند. مثلا علی آقای خاتمی اخوی ایشان. در دولت آقای هاشمی هم اگرچه ایشان جایگاه بالایی از نظر تصمیم گیری داشتند، افرادی مثل این بودند. در واقع در همه دولت‌ها افرادی بوده‌اند که بسیار مورد اعتماد رئیس جمهور بوده و در تصمیم سازی‌ها دخالت داشتند. حالا در دولت‌هایی مثل این دولت و دولت احمدی‌نژاد پررنگ‌تر بوده و در برخی دولت‌ها کم‌رنگ‌تر بوده است».
ایمانی در پاسخ به اینکه واعظی با این رویه و تصمیمات به دولت کمک کرده یا آسیب زده است؟ گفت: « این سوال، سوال پیچیده‌ای است. به این معنی که باید بررسی کرد و دید که این تصمیم سازی‌ها درست بوده است یا خیر. این را باید در عملکرد دولت دید. آیا دولت موفق بوده است؟ اگر شما عملکرد دولت دوم روحانی را موفق می‌دانید حتما عملکرد واعظی و نوبخت را هم باید خوب و موفق بدانید. البته به نحو دیگری هم می‌توان به این سوال پاسخ داد. مثلا بررسی کرد و دید که اعضای دولت یعنی اعضای کابینه و مدیران پایین‌تر چقدر از واعظی، نوبخت و با یک فاصله‌ای از نهاوندیان رضایت ندارند. آنطور که می‌شنویم، مدیران دولت خیلی این نقش این افراد را قبول ندارند. مثلا واعظی را در سطحی که برای دولت و گرداندن مجموعه کشور تصمیم کلان بگیرد، نمی‌دانند.»
وی ادامه داد: « مصداق آن همین برکناری وزیر صمت است که اصلا برای دولت خوب نبود. این تصمیم و حواشی آن من جمله نامه وزیر صنعت و پاسخ دفتر رئیس جمهور به آن، خوب نبود و برای دولت هزینه‌هایی داشت.»
این فعال سیاسی اصولگرا در پاسخ به اینکه چرا روحانی اینقدر به واعظی بها می‌دهد و به انتقادها در این باره توجه ندارد؟ گفت: « طبعا هر مدیری که به یکی ازاطرافیان خود اعتماد بسیار زیاد داشته باشد، نشان دهنده ضعف او است. این یک حرف کلی است و ربطی به روحانی و واعظی ندارد. حتی اگر یک مدیر کل به فردی در زیرمجموعه خود اعتماد بیش از اندازه داشته باشد، نشانه ضعف او است. آقای روحانی باید خیلی بیش از این‌ها از خود قدرت مدیریت نشان می‌داد و ثابت می‌کرد که نیازی نیست افرادی درکنار اونشسته، تصمیم بگیرند، به وزرا امر و نهی کنند و به آنان اجازه ملاقات ندهند. قطعا این‌ها نشانه ضعف رئیس جمهور است و نباید اینطور باشد؛ روحانی و احمدی نژاد ندارد.
وی در پاسخ به اینکه چرا بعد از تجربه مشایی در دولت نهم و دهم، روحانی درس نگرفته و با همان رویه کار می‌کند؟ گفت: « این هم ناشی از ضعف روسای جمهور است. به حرف قبلی خود برمی‌گردم. رئیس جمهور ضعیف است که اداره بخشی از مسئولیت‌های خود را به عهده دیگران می‌گذارد. توجه داشته باشید که هیات وزیران فعلی آقای واعظی را در اندازه‌ای که الان است، نمی‌بینند و این اصلا برای دولت خوب نیست. در دولت احمدی نژاد هم اعضای دولت خود را بالاتر از مشایی و بقایی می‌دانستند. اکنون هم آقای زنگنه یا آقای ظریف خود را بالاتر از واعظی و نوبخت می‌دانند. مثلا وزیر سابق بهداشت که استعفا داد و رفت یا آقای آخوندی همه خود را بالاتر از واعظی می‌دانستند و با او مشکل داشتند. به اینکه درست فکر می‌کنند یا غلط کاری ندارم اما اینکه رئیس جمهور کسی را برای انجام بسیاری از امور دولت بگمارد که وزرای او آن فرد را خیلی قبول ندارند، این نشانه ضعف او است.»
ایمانی تاکید کرد: «اگر رئیس‌جمهور می‌خواهد کسی را برای این کار بگذارد، باید کسی باشد که کابینه او را یک سر و گردن از خود بالاتر بدانند، درحالی الان اینطور نیست. وضعیت فعلی برمی‌گردد به اینکه این‌ها قبل از رئیس جمهوری روحانی با او ارتباط دوستانه داشته‌اند و روحانی به همین خاطر به آنان اعتماد بسیار دارد. درحالی که کابینه چنین اعتمادی به واعظی ندارد.»
وی با اشاره به نامه اخیر رحمانی، وزیر برکنار شده صمت، گفت: « از این نامه معلوم می‌شود که او چقدر با واعظی زاویه داشته است. اینکه می‌گوید به من زنگ زده و به گفته اوتحکم کرده که چه کن نشان دهنده این زاویه است. من قضاوت نمی‌کنم که رحمانی حق داشته یا خیر، اما این نامه نشان می‌دهد که مسائل پشت پرده‌ای در کار بوده است. استعفای آقای آخوندی و آقای دکتر هاشمی هم همین طور بود».
