به استناد منابع چینی، روابط ایران و چین در زمان مهرداد دوم، پادشاه اشکانی برقرار شد. «ووتی» یا «وو» فغفور چین از سلسلۀ «هان»، گروه‌هایی سیاسی و تجاری را به سرزمین‌های غربی چین فرستاد.
به گزارش خراسان در حدود سال ۱۲۸ قبل از میلاد، یکی از سیاحان معروف چینی به نام «جانگ چیان» به همراه هیئتی صدنفره به حدود باختر سفر کرد که به عنوان نخستین سفیر چین شناخته می‌شود. اگرچه خود او به ایران نیامد، اما معاونش را به این سرزمین اعزام کرد و از وی استقبال باشکوهی شد. «ووتی» پس از دریافت گزارش این سفیر، تصمیم گرفت برای برقراری روابط با ممالک غربی سیاست فعالی در پیش گیرد و راهی را که امروزه جاده ابریشم نامیده می‌شود، سامان بخشد.
سفیر چین در گزارش خود می‌نویسد: «اکثر مردم دهقان هستند و به کشاورزی و کاشت برنج و جو مشغول‌اند». این هیئت چینی پس از بازگشت به چین، با خود تخم‌مرغ بزرگی را پیشکش بردند که احتمالاً تخم شترمرغ بوده است. طبق اسناد چینی، در سال ۱۰۱ میلادی، پادشاه اشکانی نیز برای ابراز موّدت و دوستی سفیرانی را به چین فرستاد که هدیه‌هایی مانند شیر، شترمرغ و دیگر حیوانات کمیاب را همراه داشتند.
این اسناد از جهانگردی چینی به نام «چژان تسیان» هم نام می‌برند که برای نخستین‌بار بذر انگور و یونجه را با خود از ایران به چین برد. مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که راهی تجاری از سمرقند تا دیوار چین وجود داشت که از آن‌جا کالا‌های کشاورزی ایران مثل انار، انگور، انجیر، یونجه و گشنیز به چین برده می‌شد. انار، شترمرغ و ادویه، از جمله کالا‌های محبوبی بود که از ایران به چین می‌رفت و در مقابل، واردات هلو و زردآلو اهمیت ویژه‌ای برای ایرانیان داشت.
