خیابان‌های تهران دیروز خیلی‌ها را شوکه کرد، خیابان‌ها با آن همه خودرو که کنار هم وول می‌زدند و روی آسفالت‌ها سُر می‌خوردند بهت آور بود. مگر می‌شد این همه خودرو را دید و بی‌خیال نشست. تهران شلوغ بود، شلوغ به معنی واقعی کلمه، باور نکردنی است، ولی بود، سیلی از خودرو دیروز سرازیر شد در معابر و مثل شبحی سرگردان همه جا سرک کشید. تهران دیروز ترسناک بود، این همه مردم که از خانه‌ها بیرون زده و اصول قرنطینه را زیر پا گذاشته بودند وحشت آور بود.
به گزارش جام جم تهران دیروز ناگهان تغییر ماهیت داد و مردمش یکدفعه عوض شدند. مردمی که خیلی هایشان لااقل در طول نوروز در خانه‌ها مانده بودند ناگهان به خیابان‌ها آمدند. تهران دیروز روز پرترافیکی داشت، ترافیکی شبیه روز‌های معمولی سال و روز‌های بدون کرونا، ترافیکی شبیه روز شانزدهم فروردین هر سال و این واقعا ترسناک بود. رئیس مرکز کنترل ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ که تردد‌های صبحگاهی را گزارش داد دلمان لرزید. او از ترافیک بزرگراه شهید‌همت در مسیر غرب به شرق از ستاری، شهید حکیم در مسیر غرب به شرق از خروجی ستاری، بزرگراه هاشمی رفسنجانی در مسیر غرب به شرق از اشرفی اصفهانی، شیخ فضل‌ا... در مسیر غرب به شرق از تیموری، آزادی در مسیر غرب به شرق از شهیدان و مسیر جنوب به شمال نواب از ۹ دی خبر داد و توصیفش از قطار خوردو‌های در حرکت، ترافیک نسبتا سنگین بود. ترافیک روز گذشته تهران و معابر پر تردد پایتخت رشته خیلی چیز‌ها را پنبه کرد که رشته بافته‌شده برای سیزده به در که مایه فخر و مباهات بود مهم‌ترین شان بود. مشخص نیست آن‌ها که دیروز در تهران جابه جا شدند بیماری را تا کجا‌ها برده اند و آمار ابتلا‌های جدید را چقدر بالا می‌برند. شرایط بعد از آن همه آموزش عمومی و اطلاع رسانی همگانی در روز سیزدهم فروردین در شرایط خوبی بود. این سیزده به در، تاریخی و ستودنی بود و می‌توانست آغازی بر پایان همه گیری کرونا باشد.
سیزده به در ۹۹ و حرکت قانون مدارانه مردم برای رعایت قرنطینه خودخواسته می‌توانست شروع یک پیروزی باشد، ولی با حرکت روز پیش مردم همه چیز به هم خورد. البته همه مردم تهران به خیابان‌ها نیامدند و کلی قضاوت کردن و همه را با یک چوب زدن غلط است، ولی همان عده که آمدند هم زحمات خودشان را نقش بر آب کردند و هم سختی‌هایی را که قرنطینه نشین‌های سفت و سخت دراین مدت کشیده‌اند. این موضوع به قدری جدی است که دیروز در همان حین که عده‌ای در حال تردد در خیابان‌ها و گردش در شهر بودند ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت از وضعیت پیش آمده گله کرد و ضمن نگران کننده توصیف کردن وضعیت کرونا در تهران از نگرانی جدید بابت این ترددها گفت و توضیح داد که هر یک از این خودرو‌ها می‌توانند ویروس را به محل کار و خانه حتی به شهر‌های اطراف پایتخت منتقل کنند. اگر این سناریو درست از آب دربیاید و نگرانی‌ها رنگ واقعیت بگیرد یعنی که شکست کرونا به تعویق می‌افتد و بیماری یک بار دیگر اوج می‌گیرد آن هم در شرایطی که آمار‌های روزانه وزارت بهداشت چند روزی است روندی کاهشی دارد.
اما چرا مردم تهران و برخی کلانشهر‌های دیگر چنین کردند و تصور کردند روز شانزدهم فروردین با سیزدهم فروردین فرق دارد؟ چرا به ذهن عده‌ای رسید که با پایان تعطیلات نوروز زندگی به روال گذشته بازگشته و هر کسی هر کار که دلش خواست می‌تواند انجام دهد؟ چرا عده‌ای به قانون در خانه ماندن پایبند نماندند و در شهر چه با علت و چه بی علت چرخیدند؟
پاسخ این چرا‌ها را البته باید در موضوعات مختلف جست‌وجو کرد و رفتار مردم را از زوایای مختلف تحلیل کرد. عده‌ای حتما از در خانه ماندن خسته شده بودند و از این همه بلاتکلیفی به ستوه آمده بودند که حصار قرنطینه را شکستند و به خیابان‌ها زدند. این عده حق دارند خسته و ملول شوند، اما آیا فقط این‌ها از خانه ماندن خسته شده اند و آیا این روزها نزدیک به چهار میلیارد نفر در جهان نیستند که مجبور به حضور در خانه شده‌اند؟ عده‌ای نیز بدون تردید گرفتار ذهنیت‌های اشتباه شده اند و تصور کرده اند با پایان تعطیلات نوروز، مشکلات کرونایی نیز پایان یافته و مردم مجازند مثل قبل هرجا که اراده کردند بروند. اما این که این ذهنیت اشتباه از کجا آمده نیز خودش نیاز به تحلیل دارد. یک سوی این ماجرا برمی گردد به نظارت‌های نه چندان سختگیرانه دولت در قبال ترددها. دیدیم که مردم در هفته آخر اسفند و هفته اول نوروز چه راحت به سفر رفتند و چه بی دغدغه در شهر‌ها و معابر تردد کردند. این را هم دیدیم که در هفته دوم نوروز وقتی نظارت‌ها و ممنوعیت‌ها جدی‌تر اعمال شد ترددها تا چه اندازه کاهش یافت. حالا مشکل این است که بعد از سیزدهم فروردین که روز تاریخی ملت ایران بود و خانه مانی‌های زیبایی شکل گرفت مسؤولان تقریبا موضوع ماندن در خانه و لزوم تداوم قرنطینه‌های خانگی را رها کردند و کمتر از قبل بر آن تاکید کردند.
این مشکل وقتی با اخبار ضد و نقیض، ناقص و پرابهامی که از ناحیه ستاد ملی مقابله با کرونا و مسؤولان رده بالای کشور همراه شد شدت گرفت. بهترین مثال برای این مساله اطلاعیه روز جمعه دولت بود که آغاز به کار واحد‌های تولیدی را مجاز اعلام کرد و باعث ایجاد این تصور در مردم شد که پس همه مشاغل می‌توانند کارشان را از سر بگیرند. تردد‌هایی که دیروز در تهران راه افتاد را البته از منظر مشکلات اقتصادی و معیشتی نیز می‌شود تحلیل کرد. کرونا ضربه سنگینی به کسب و کار‌ها زده و خیلی‌ها را در عسر و حرج قرار داده، مخصوصا قشر ضعیف را که در روز‌های عادی نیز آسیب پذیر بودند چه رسد به این روز‌های کرونایی که حال اقتصاد جهان هم بد است. دولت تا امروز برای رفع دغدغه‌های معیشتی مردم گام‌های موثری برنداشته و مردم تاثیر سیاست‌های ابلاغی را در زندگی و کسب و کار خود ندیده‌اند، پس خسته و بلاتکلیف و نگران شده اند و به گمان این که کرونا فروکش کرده زندگی عادی را از سر گرفته‌اند. همه این مسائل را که یک کاسه کنیم و کنار هم بچینیم رفتار دیروز مردم تهران قابل درک می‌شود، ولی این درک هیچ کمکی به مهار کرونا نمی‌کند بلکه کرونا را جهنده‌تر از قبل می‌کند و بار دیگر همین مردم را که سختی قرنطینه و کسادی کسب و کار را مدتی به جان خریده‌اند، گرفتار می‌کند. اگر پیش بینی‌ها درست باشد و شکستن قرنطینه‌ها موج دوم کرونا را شکل دهد آیا برای ما عقبگرد و تکرار همه مصائبی که تا به حال داشته ایم، نخواهد بود؟
۵ محور پرترافیک دیروز
محمد رازقی، رئیس مرکز کنترل ترافیک پلیس راهور تهران
روز گذشته، اولین روز در سال جدید بود که شاهد ترافیک نسبتا سنگین در برخی معابر پایتخت بودیم و به ترتیب، محور‌های جنوب به شمال نواب، جنوب به شمال امام علی (ع)، شرق به غرب بابایی، غرب به شرق همت و غرب به شرق حکیم حجم بیشتری از ترافیک صبحگاهی را در ساعت‌های ابتدایی بامداد دیروز داشتند و مسیر برگشت همین محور‌ها نیز در ساعت‌های بعد از ظهر شاهد سنگین‌ترین ترافیک بودند. باید توجه داشت که دیروز نخستین روز کاری رسمی سال ۹۹ محسوب می‌شد و با توجه به این که ما تعطیلات دو هفته‌ای را پشت سر گذاشتیم، ترافیک دیروز پایتخت در بیشتر معابر آن مقداری پرحجم‌تر از روز‌های تعطیل بود. با این حال، این ترافیک فاصله معناداری با اولین روز کاری سال‌های گذشته داشت و دیروز، حجم خودرو‌های موجود در معابر پایتخت حدود یک سوم این میزان در اولین روز‌های کاری سال‌های ۹۷ و ۹۸ به نظر می‌رسید. درباره ترافیک دیروز پایتخت همچنین می‌توان گفت، چون روز گذشته، اولین روز کاری بود و احتمالا بسیاری از مردم کار‌های عقب افتاده‌ای داشتند و منتظر بودند که با پایان تعطیلات به انجام آن بپردازند، وضعیت ترافیکی حتی نسبت به آخرین روز‌های سال ۹۸ نیز سنگین‌تر بود و انتظار می‌رود که این حجم ترافیک در روز‌های آینده مقدار زیادی فروکش کند.
بیمارستان‌ها شلوغ می‌شود
مسعود مردانی، متخصص بیماری‌های عفونی
وقتی تردد مردم در سطح شهر به روال عادی خود بازمی‌گردد و بسیاری از شهروندان فراموش می‌کنند هنوز وضعیت شیوع ویروس کرونا بسیار جدی است و همه باید در خانه بمانند، باید انتظار داشته باشیم که در آینده نزدیک وضعیت همه‌گیری این بیماری در کشور بسیار شدیدتر شود، یعنی تداوم این بی‌توجهی باعث می‌شود همه بیمارستان‌ها از بیماران کرونایی به طور کامل پر شود و تخت‌های ICU و CCU که رئیس‌جمهور گفت هنوز برخی از آن‌ها خالی مانده‌اند، به طور کامل پر می‌شود و حتی شاید مجبور به واردات تخت‌های مراقبت‌های ویژه شویم؛ بنابراین مردم باید موضوع فاصله‌گذاری اجتماعی را با شدت خیلی بیشتری رعایت کنند و دولت نیز باید در جهت حمایت از شهروندانی که برای امرار معاش ناچار به خروج از منزل هستند، بیشتر تلاش کند تا آن‌ها نیز از خانه‌های خود خارج نشوند. اگر این اتفاق نیفتد، حتما سرعت انتقال ویروس کرونا در میان افراد مختلف افزایش می‌یابد و طبیعتا هم شاهد مرگ‌ومیر هموطنان بیشتری در اثر ابتلا به این بیماری خواهیم بود و هم دوران همه‌گیری کرونا و مشکلات ناشی از آن طولانی‌تر می‌شود.
در واقع، اهمال در اجرای طرح فاصله‌گذاری اجتماعی از سوی مردم یا مسؤولان، آسیب‌های جبران‌ناپذیری را در حوزه‌های سلامت و اقتصاد به کشور وارد خواهد کرد.
کرکره‌های نیمهباز برای کرونا
پویا علاء‌الدینی، استاد دانشگاه تهران
این روزها با وجود ویروس کرونا و بسته شدن بسیاری از کسب‌وکارها شاهد معضل کرکره‌های نیمهباز برخی مشاغل مانند قهوه‌خانه‌ها و آرایشگاه‌ها هستیم.
باز بودن کسبوکارهایی که نباید فعالیت کنند قانون‌شکنی است و به چند دلیل انجام می‌شود. یکی از دلایل این است که مردم به تصمیم محدودیت‌ها بیاعتماد هستند. دلیل دیگر این است که جامعه ایرانی، به این محدودیت و حتی ویروس کرونا، عادت کرده است. به خاطر مشکلات اقتصادی که ویروس کرونا به وجود آورده، طبیعی است که مردم، قانون‌شکنی کنند و تصمیم به برگشت به محل کار بگیرند. بستههای حمایتی دولت هم برای آن‌ها مبهم است و شاید در مواقعی، حتی برای آن‌ها مفید نباشد. بسته حمایتی دو میلیون تومانی، چطور می‌تواند برای کسبوکاری که سه کارگر دارد، مناسب باشد؟ به همه این‌ها باید نبود نظارت دولت بر اعمال محدودیت‌ها را هم اضافه کرد. تصمیمات دولتی در قالب کلان انجام می‌شود و طبیعی است دولت نمیتواند به کسبوکارهای خردی که در یک محله کار می‌کنند، نظارت داشته باشد. اجرایی شدن طرح محدودیت‌ها و حتی شناسایی کسبوکارهایی که نیاز به بسته حمایتی دارند، باید به نهاد‌هایی که در سطح محلات خدمت می‌کنند، سپرده شود.
خطر یک برداشت اشتباه
مینو محرز، عضو ستاد پیشگیری و مدیریت بیماری کرونا
این ذهنیت اشتباه است که برخی تصور می‌کنند بعد از تعطیلات نوروزی، باید فعالیت‌های اجتماعی خود را از سر بگیرند. ما در وزارت بهداشت و ستاد پیشگیری و مدیریت بیماری کرونا، درخواست ادامه طرح فاصله‌گذاری اجتماعی حداقل تا دو هفته دیگر را داده‌ایم؛ پس مردم باید بدانند مشکلات ابتلا به ویروس همچنان وجود دارد. دیروز، اما شاهد حضور مردم در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی بودم. کسانی که از سفر‌های نوروزی بازگشتهاند و فکر می‌کنند علائم ابتلا به ویروس را دارند. حال این که تجمع در جامعه و حضور در مراکز درمانی، خطر ابتلا به ویروس را بیشتر می‌کند. اگر حضور مردم در جامعه ادامه داشته باشد، وزارت بهداشت، تصمیم به تمدید فاصله‌گذاری اجتماعی می‌گیرد و این افزایش مشکلات اقتصادی و حتی بیشتر ماندن در خانه‌ها را به همراه خواهد شد. در همه جای دنیا، طرح فاصله‌گذاری، یکی از طرحهای موفق مبارزه با ویروس کرونا، شناخته شده و موفق عمل کرده است. برای این که این طرح، در ایران هم با موفقیت اجرایی شود، نیاز به حمایت مردم است. بسیاری از کسب‌وکارها با وجود ممنوعیت، قانون‌شکنی می‌کنند و متاسفانه مردم هم با آن‌ها همراه می‌شوند. این نشان می‌دهد ویروس کرونا، جدی گرفته نشده است.
رنج اقتصادی
امرا... امینی، کارشناس اقتصادی
ماجرای بحران ویروس کرونا و بحران مسائل اقتصادی مردم، یک موضوع دو جانبه است که مردم و دولت هستند. بله مردم می‌توانند در خانه بمانند، اما این در خانه ماندن هزینه‌هایی دارد که قرار است از کجا تامین شود؟ یا باید کسب و کار‌ها فعال باشد یا این که از سمت دولت کمک‌های قابل‌توجهی به مردم صورت بگیرد. پس طبیعی است وقتی مردم این کمک‌ها را احساس نکنند، برای تامین معاش‌شان تلاش می‌کنند و دوباره تراکم جمعیت در شهر شکل می‌گیرد. به نظر من می‌شود دولت اعلام کند مالیات ماه‌های اسفند و فروردین و اردیبهشت را می‌بخشیم، هزینه آب و برق و گاز را کم می‌کنیم، وام‌های بلا‌عوض پرداخت می‌کنیم، چکی را برگشت نمی‌زنیم یا این که با چک‌های برگشتی مثل گذشته برخورد نمی‌کنیم. خب معلوم است که اگر این اتفاق‌ها نیفتد، مغازه‌دار هر ریسکی را می‌پذیرد و مغازه‌اش را باز می‌کند تا بتواند هزینه‌هایش را جبران کند. این طور که به نظر می‌رسد، مسؤولان در تصمیم‌گیری ضعیف عمل می‌کنند و هنوز به یک اراده قطعی نرسیده‌اند و در یک سرگردانی به سر‌می‌برند؛ گاهی تصمیماتی جدی اعلام می‌کنند و دوباره از آن کوتاه می‌آیند. برای مثال نمی‌گوییم همه سیستم بانکی کشور تعطیل باشد، اما کار مشکلی نیست اگر تصمیمی اتخاذ شود که در این شرایط اضطراری، چکی که این روزها آمد و پاس نشد، برگشتی زده نشود تا بعدا و در شرایطی آرام، تکلیفش روشن شود؛ خب بالاخره باید فضای کسب و کاری وجود داشته باشد که فرد بتواند چکش را پاس کند.
علیه خستگی و بلاتکلیفی
مریم افضلی، روان شناس
همه خسته‌ایم، این حجم از بلاتکلیفی و روشن نبودن پایان این روزها همه‌مان را خسته کرده است. اما چه‌کاری از دستمان برمی‌آید؟ به‌نظر می‌رسد آنقدر عادت کرده‌ایم که در کنار خانواده نباشیم و وقت‌مان را به کار و تفریح در بیرون از خانه بگذرانیم، اصلا یادمان رفته است حالا چطور می‌توانیم با هم وقت بگذرانیم. اگر این روز‌های خسته‌کننده و نگران و بلاتکلیف کلافه‌مان کرده است، می‌توانیم طور دیگری به ماجرا نگاه کنیم. مثلا بیاییم و در این روزها از حداقل امکاناتی که هر خانواده در خانه خودش دارد به خوبی استفاده کنیم و اجازه ندهیم تاثیر بد این روزها، وارد جریان زندگی‌مان شود. در واقع بهترین کار این است که از همین روز‌های بد، لحظه‌های خوب بسازیم. در ظاهر شعاری به نظر می‌رسد، اما واقعا چاره دیگری به جز این داریم؟ بیایید و بپذیریم که به هر حال این بحرانی است که پیش آمده و کاری به جز محافظت از خانواده کوچک خودمان ساخته نیست؛ اما حداقل که می‌توانیم این بحران را به فرصت تبدیل کنیم؛ نمی‌توانیم؟ پیشنهاد می‌کنم که کتابخوان‌ها، کتاب «انسان در جست و جوی معنا» را بخوانند و ببینند که نویسنده چطور آن شرایط سختی را که در زندان نازی‌ها گیر افتاده است، به فرصت تبدیل کرد و به زندگی‌اش معنای جدیدی داد. شرایطی که در حال حاضر در آن قرار گرفته‌ایم، دست ما نیست. یک موقعی ما اختیاراتی داریم و می‌توانیم کاری انجام بدهیم، اما حالا که دست و پایمان بسته است، بهتر است به حرف جلال آل احمد گوش کنیم که می‌گوید پایمان را در امکاناتی که داریم بگذاریم و نگاهمان را به آینده بدوزیم.
تفکر سیستمی نداریم
شریف مطوف، کارشناس مدیریت بحران
تعطیلات نوروزی یک دوره طلایی ۱۵ تا ۲۰ روزه بود که دولت می‌توانست با اجرای جدی‌تر طرح فاصله‌گذاری اجتماعی جلوی تردد غیرضروری مردم در خیابان‌ها را بگیرد، اما نه فقط این اتفاق نیفتاد، بلکه امروز شاهد آن هستیم که دولت با وجود توصیه به ماندن مردم در خانه، برای بازگشایی برخی مشاغل اطلاعیه صادر می‌کند. این مساله باعث بلاتکلیفی شهروندان و خروج آن‌ها از شهر شده و وضعیت ترافیک دیروز شهر تهران نیز ناشی از همین بلاتکلیفی مردم است. این در حالی است که در شرایط بحرانی شیوع کرونا در سطح جهان، در بیشتر کشور‌های توسعه‌یافته وضعیت قرنطینه سراسری برقرار شده و برای حضور غیرضروری مردم در سطح شهر جریمه‌های سنگینی وضع شده است. اما در ایران طرح فاصله‌گذاری اجتماعی با شدت مورد نیاز اجرا نمی‌شود و برای قطع زنجیره این ویروس لازم است که برخورد‌های قهری با شهروندان خاطی در این طرح تشدید شود. اما برخی تصمیمات مسؤولان اجرایی نشان می‌دهد که آن‌ها هنوز لزوم انجام این برخورد‌های قهری را جدی نگرفته‌اند. چرا که می‌بینیم وقتی ما هنوز در پیک همه‌گیری ویروس کرونا قرار داریم، برخی ادارات و مراکز تولیدی بازگشایی می‌شوند. این بازگشایی در شرایط کنونی هیچ محلی از توجیه ندارد و قطعا این اتفاق می‌تواند به شیوع هرچه بیشتر این بیماری کمک کند. نکته دیگر آن است که اطلاعیه دولت درباره بازگشایی همه واحد‌های تولیدی در عین جلوگیری از فعالیت بیشتر واحد‌های توزیعی و تجاری نشان‌دهنده فقدان وجود تفکر سیستمی در تصمیم‌گیری مقامات دولتی است. این ابهام بزرگ اطلاعیه اخیر همچنین نشان می‌دهد که صادرکنندگان آن، هیچ اطلاعی از لزوم فعالیت همه بخش‌های زنجیره تولید در کنار یکدیگر نداشته‌اند و اصلا این زنجیره را به درستی نمی‌شناسند؛ چراکه وقتی یک کالا قرار نیست در آینده نزدیک توزیع شود، اساسا چرا باید این کالا تولید شود؟
کرونا را تنها بگذاریم
کیوان ساکت، نوازنده و آهنگساز: مهمان ناخوانده آمده است؛ مهمانی که دوستش نداریم؛ یک ویروس جهنمی نفرینی که آسایش و آرامش همه مان را گرفته است، سلامتمان را به خطر انداخته و نگرانی از ابتلا به آن حالمان را ناخوش کرده است. همه دنیا در حال تلاش برای شکست این ویروس هستند و همه می‌دانند تنها راه شکست آن دور بودن و گسستن راه‌های ارتباطی است. تنها راه شکست آن ماندن در خانه و تنها گذاشتش است. همه دلمان برای روز‌هایی که می‌خواهیم کنار دیگران باشیم تنگ شده است، دلمان برای دوستانمان تنگ شده است، اما برای دوباره دیدن و داشتن آن‌ها باید در خانه بمانیم. من از همه مردم خواهش می‌کنم این ایام را صبوری پیشه کنند و در خانه بمانند. مطالعه کنند. کار‌های هنری‌ای را که دوست دارند، انجام دهند و ورزش کنند. همه ما حتما علایقی داریم که در زندگی شلوغ قبل از کرونا وقتی برای پرداختن به آن‌ها نداشتیم، اما حالا که باید برای حفظ سلامت خود و دیگران در خانه بمانیم، می‌توانیم به آغوش هنر پناه ببریم.
با چه کسی لجبازی می‌کنید؟
داریوش ارجمند، بازیگر
کرونا حالا حالا‌ها مهمان ماست و باید مدام برای نبرد آماده‌تر شویم. کاری که همه دنیا در حال انجام آن هستند. کوچه و خیابان‌هایشان، اداره‌ها و مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل کرده‌اند، همه کسب و کار‌های غیرضروری را تعطیل کرده‌اند و سعی می‌کنند در این مبارزه پا به پای هم پیش بروند. ما هم همین کار‌ها را انجام داده‌ایم، اما دیروز که برای کاری ضروری از خانه بیرون آمدم وحشت کردم و از خودم پرسیدم این همه آدم بیرون چه می‌کنند؟ یعنی همه کار ضروری دارند؟ این همه خودرو در شرایطی که همه‌مان را خطری بزرگ تهدید می‌کند در خیابان‌ها چه می‌خواهند؟ همشهری‌های عزیز من، تهرانی‌ها، مردمان ایران عزیز، من نوکر شما هستم بیرون نیایید، بمانید توی خانه، واقعا با چه کسی لجبازی می‌کنید؟
وظیفه داریم در خانه بمانیم
کریم انصاری‌فرد، ملی‌پوش فوتبال
وظیفه داریم در خانه بمانیم. عده‌ای گمان می‌کنند با پایان تعطیلات، روند عادی زندگی را باید آغاز کنند؛ اما حقیقت این است که خطر هنوز برطرف نشده و زندگی همه ما را نشانه رفته است. ما باید در کنار هم باشیم و به هم فکر کنیم تا بتوانیم از این پیچ خطرناک عبور کنیم. درخواست من از همه مردم عزیز ایران فقط یک چیز است: لطفا در خانه بمانید تا کرونا مهار شود.
همه ما کنار هم هستیم
علیرضا بیرانوند، سنگربان تیم ملی
از شنبه برخی از هموطنانم گمان کردند کرونا به طور کامل از بین رفته است. به‌همین دلیل روال عادل زندگی را از سر گرفته‌اند. البته برخی هموطنان هم مجبور هستند بیرون بزنند، چون پولی در بساط ندارند. اما من خواهش می‌کنم مراقب باشید. آن‌ها که می‌توانند در خانه بمانند، حتما این کار را بکنند. ما برای مهار این ویروس مرموز باید در کنار هم باشیم و حتما کنار هم می‌مانیم.
کرونا را دست‌کم نگیرید
علیرضا استکی، سرمربی تیم ملی بوکس
ما بوکسور‌ها در مبارزه‌های بسیاری شرکت کرده ایم و خوب می‌دانیم اگر حریفی را در هر زمان از مسابقه دست‌کم بگیریم، قطعا مقابل آن شکست خواهیم خورد. ویروس کرونا حالا حریف سخت ماست. در تعطیلات نوروز، مردم همکاری خوبی با مسؤولان کردند و همه در خانه ماندند تا اولا زنجیره انتقال قطع شود و دوما آمار مبتلایان و مرگ و میر پایین بیاید. حالا با آغاز دوباره تحرک مردم، بیم آن می‌رود که بعضی‌ها فکر کنند کرونا به صورت کامل مهار شده و این تفکر، آغاز شکست مقابل ویروسی است که با کسی شوخی ندارد. لطفا مراقب باشید.
کرونا هنوز هست
مهدی رحمتی، دروازه‌بان
این روزها اولین منبع اطلاعاتی شبکه‌های اجتماعی است و وقتی خبر‌های مختلف درباره شلوغ شدن خیابان‌ها را خواندم کمی نگران شدم. از شنبه کوچه‌ها و خیابان‌ها شلوغ شده و این نگران‌کننده است، چون اگر ارتباط افرادی که شاید ناخواسته و ندانسته ناقل باشند، با افراد سالم جامعه، می‌تواند آمار آسیب‌های کرونا را در کشورمان به شکلی جدی بالا ببرد. من از مردم می‌خواهم مراقبت کنند، چون کرونا هنوز زنده است و دارد قربانی می‌گیرد.
