یک سؤالی که دغدغه ذهنی برخی از مردم است، این است که مکرر در مکرر به افرادی رأی دادیم و وارد مجلس شدند و تنها کسی که در این میان سود برد، خود آن آقا یا خانمی بود که وارد مجلس شد. بسیاری از نمایندگان بعد از ورود به مجلس، اصلاً مردم شهر و روستای خود را فراموش می‌کنند و گرفتار جلسات تمام ناشدنی خود و گرفتاری‌های زندگیشان می شوند تا رسیدگی به مشکلات مردم.
به گزارش فارس برخی نمایندگان هم که بیش از آنکه خود را مدیون مردم بدانند، مدیون آن عده‌ای هستند که از آن‌ها برای ورود به مجلس پشتیبانی کرده‌اند.
اوضاع معیشتی مردم هم که در این سال‌های اخیر، روز به روز بدتر می‌شود و صدای مجلس هم در این جهت بلند نمی‌شود یا کمتر شنیده می‌شود.
این‌ها نقل به مضمون کلمات و دغدغه‌های مردم است که مخصوصاً در این روزها بیشتر شنیده می‌شود.
فارغ از اینکه چه میزان این سخنان صحیح و مطابق با واقع است، این نکته مهم است که در ذهن برخی مردم که جمعیت زیادی را هم تشکیل می‌دهد، این ها وجود دارد و باورشان را شکل داده است.
آنچه در این میان به نظر می‌رسد، این است که حقیقتاً در کشور ما مردم‌سالاری به نحو واقعی و البته نه به صورت صد در صد مطلوب، وجود دارد.
نماینده‌های مردم از آحاد اصناف و جریانات مختلف با سلایق مختلف و سوابق متنوع به میدان می‌آیند و خود را به مردم عرضه می کنند و انتخاب می‌شوند.
روشن است که این زمینه را مدیون نظام، تلاش‌ها و ایثار مردم هستیم. این هدیه انقلاب به ملت ایران است. هدیه مردم به خودشان. مردم ممکن است در انتخاب خود اشتباه کنند، ولی این جای انکار ندارد که یک عرض وسیعی از جامعه و نخبگان آن در انتخابات، به میدان می آیند و در این مسابقه شرکت می کنند. انتخابات متعلق به همه مردم است.
حضور در انتخابات اولاً شکر این نعمت انقلاب است. شکر مردم‌سالاری است. حضور همراه با تعهد در این فریضه دینی، کمک می‌کند که هم پایه‌های این نظام محکم‌تر شود و هم افراد لایق و شایسته که در خور این مردم هستند به نمایندگی انتخاب شوند.
در نقطه مقابل، عدم شرکت یا شرکت غیرمسؤولانه و بی‌تعهد، فرصت را به فرصت‌طلبان می‌دهد که نمایندگان شایسته مردم را مورد اعتماد عامه هستند، کنار بزنند و خود بر مسند قدرت بنشینند. مراقبت کنیم که این اتفاق نیفتد، صاحب این نظام، خود مردم هستند.
