ظاهرا به سختی کسی می‌تواند تعجب ما را با محتویات تشکیل‌دهنده یک غذا برانگیزد، زیرا همه می‌دانند که پنیر از شیر درست می‌شود و سوسیس از گوشت. با این حال، گاهی اوقات در صنعت غذا از ترکیباتی استفاده می‌شود که ما تاکنون نه چیزی در مورد آن‌ها می‌دانستیم نه ار کسی در مورد آن‌ها شنیده‌ایم.
امروز به شما ۱۰ ماده غیرمعمولی و عجیب و غریب را معرفی می‌کنیم که در مواد غذایی روزانه ما به کار می‌روند. آخرین مورد در این فهرست حتما شما را شگفت‌زده خواهد کرد.
درختچه گرمسیری آناتو
بذر این گیاه برای رنگ کردن غذا‌ها به کار می‌رود و آن‌ها را زرد یا نارنجی می‌کند. این بذر که بوی جوز می‌دهد اغلب در تهیه پنیر، روغن نباتی و سایر محصولات لبنی استفاده می‌شود. جالب است که رنگ آناتو اولین بار در قرن ۱۶ برای زرد جلوه دادن پنیر گلاستر به کار رفت.
ال سیستئین
این ماده به دونات، کاپ کیک و کروسان اضافه می‌شود تا کار کردن با خمیر راحت‌تر شود. برای تهیه سیستئین یک ترکیب ارگانیک لازم است و بنابراین از پر اردک یا موی انسان برای انجام این کار استفاده می‌شود. ال سیستئین، با وجود چنین شیوه تولید ناخوشایندی، تاثیر خیلی خوبی در سلامت پوست و مو دارد و از تشعشعات مضر و سالخوردگی پیشگیری می‌کند.
کلاژن
پروتئین حیوانی کلاژن که از رگ‌ها، استخوان‌ها، پوست و سایر قسمت‌های بدن نشات می‌گیرد برای تهیه ژلاتین استفاده می‌شود. این ماده نه تنها بک ماده معمول برای تهیه ژله و مارمالاد است بلکه در تهیه بستنی (مخصوصا بستنی میوه‌ای و بستنی موس یا آب‌شده) به کار می‌رود. یک ترکیب غیرمنتظره از «گوشت» در برخی از انواع بستنی دکانوئیک اسید است که از چربی حیوانات گرفته می‌شود.
آناناس
آناناس برای به دست آوردن بروملین استفاده می‌شود؛ آنزیمی که پروتئین را تجزیه می‌کند. این ماده در صنعت فرآوری گوشت و در تولید سوسیس و دیگر محصولات گوشتی به کار می‌رود. البته، آنزیم‌های دیگری هستند که خواص مشابه دارند و از میوه پاپایا (پاپاین) و انجیر (فیسائین) گرفته می‌شوند.
لاتکس
آدامس‌های اولیه از عصاره درخت ساپودیلا یا چیکو گرفته می‌شد. امروزه، پایه اصلی تقریبا تمام آدامس‌های مدرن را پلیمر‌های مصنوعی تشکیل می‌دهد. بیشترِ این ماده لاتکس است که در تولید محصولات لاستیکی از آن استفاده می‌شود. تاثیر منفی پلیمر بر بدن انسان هنوز به اثبات نرسیده است، اما به خاطر داشته باشید که سازندگان آدامس جویدن این خوراکی را در مدت بیش از ۱۰ دقیقه توصیه نمی‌کنند.
رزماری
در یونان باستان از رزماری به عنوان چاشنی و برای طعم‌دار کردن و تزیین غذا استفاده می‌شد، اما امروزه این گیاه نقش بیشتری در صنعت غذا دارد. آنتی‌اکسیدان‌ها از رزماری درست می‌شوند تا از فاسد شدن غذا‌های پرچرب جلوگیری کند؛ مثلا در چیپس. این مکمل غذایی در رزماری وجود دارد و اغلب به شکلات مایع یا کرم کاکائو هم اضافه می‌شود.
قرمزدانه
حشره‌ای به نام کوشینیل یا قرمزدانه رنگ قرمز به مواد غذایی می‌دهد و از جنس ماده این حشره مکزیکی گرفته می‌شود. این رنگ غذا برای تهیه مارمالاد، بستنی و رویه خامه کیک بسیار مفید است. علاوه بر این، اگر رنگ قرمز را برای یک ماده غذایی انتخاب می‌کنید، حشره کوشینیل بهترین انتخاب شما خواهد بود، زیرا آسیبی به سلامت بدن شما نمی‌زند (در موارد خیلی نادر ممکن است واکنش‌های حساسیتی ایجاد کند). اریتروسین (یک رنگ‌دهنده قرمز دیگر) است که منجر به پرکاری تیروئید می‌شود.
تار زغال سنگ
تار زغال سنگ برای رنگ کردن غذا با نام رومانیتک «آلورا رد» یا آلورای قرمز در صنعت غذا استفاده می‌شود. این ماده برای رنگ ماهی، غذا‌های شیرین و کمی رنگ قرمز در نوشیدنی‌های الکلی به کار می‌رود. نظریاتی مبنی بر سمی بودن این ماده وجود دارد، اما هنوز به اثبات نرسیده است. بر خلاف نتایج تحقیقات، استفاده از این رنگ در برخی از کشور‌های اروپایی ممنوع شده است.
شلاک
شلاک یک رزین طبیعی است که از حشره ماده شپشک نشات می‌گیرد. این حشرات پوسته درختان را از این ماده می‌پوشانند. از شلاک بعد از فرآوری برای تهیه پلاستیل، آب نبات و دیگر دسر‌ها استفاده می‌کنند، زیرا ظاهر براق به آن‌ها می‌دهد.
طلا و نقره
این فلزات گرانبها برای تهیه مکمل غذا، رنگ‌دهنده دسر و در قنادی به کار می‌رود تا ظاهر قشنگ‌تری به آن‌ها دهد. از آنجا که طلا و نقره مواد قیمت بالایی دارد از آن‌ها فقط در غذا‌های خاص و اشرافی استفاده می‌شود.
یک سوال جالب: فکر می‌کنید چیس سیب زمینی را از چه چیزی تهیه می‌کنند؟
برخی از چیپس‌ها را مستقیما از سیب زمینی تهیه نمی‌کنند. آن‌هایی که بسیار شبیه همدیگر هستند یا می‌توان در قوطی‌های شیک بسته‌بندی کرد، از آب، دانه‌های سیب زمینی خشک، نشاسته و طعم‌دهنده تهیه می‌شوند. این ترکیب به شکل ورقه‌های بزرگ فشرده می‌شود و به صورت بیضی یا تخم مرغی برش زده می‌شود تا هر کدام از ورقه‌ها به مدت ۱۱ ثانیه در روغن سرخ شوند. برخی از چیپس‌ها به شکل مقعر هستند تا به خوبی در بسته‌های لوله‌ای تا نزدیک درب لوله جا شوند و تا قبل از رسیدن به دست مصرف‌کننده سالم، دست نخوره و بدون خرد شدن باقی بمانند.
