روال برنامه‌های مهمان‌محور و مناسبتی تلویزیون اینگونه است که برای دعوت‌شدگان برنامه هدایای نفیسی در نظر گرفته می‌شود. این هدایا بستگی به بودجه برنامه و اهمیت آن و البته شان و منزلت مهمان برنامه دارد.
این روال هم اگرچه معمولا تکذیب می‌شود یا حداقل حرفی از جرییات آن زده نمی‌شود اما برای برنامه‌سازان و کسانی که با سیما حشر و نشر دارند موضوع آشنایی است و همه از آن مطلعند. تا پیش از این در برنامه‌های از این دست، دادن هدیه (شما بخوانید دستخوش) به مهمانان از یک تا ده سکه رایج بوده. اگرچه تعداد سکه بالاتر از این، یعنی بیست تا سی سکه هم شنیده شده که البته هیچکس حاضر به تایید آن نیست.
بالا رفتن قیمت هم مربوط به این است که مهمان چقدر تیغش ببرد و برنامه‌ساز چه قراردادی با سیما بسته باشد یا چه اسپانسرهایی برای برنامه آورده باشد. مثلا برنامه‌های نوروزی به دلیل زمان ویژه‌شان بالاترین دستمزدها را دارند و برنامه‌های شبکه‌های کم‌بیننده‌ای مثل 4 دستمزد بالایی ندارند.
این موضوع مطمئنا در مورد برنامه شب‌آرام رضا رشیدپور صدق می‌کند. او که برنامه‌اش را برای شب‌های 29 و 30 آذر و به مناسبت یلدا تدارک دیده مهمان‌هایی دارد که باید برایشان دست به جیب شده باشد و بنابر شنیده‌های برترین‌ها مبالغ گفته شده، یعنی دستمزدی در حد ده تا بیست میلیون به عنوان کف پرداختی برای چهره‌هایی که به برنامه می‌آیند در نظر گرفته شده.
این موضوع در شبکه‌های اجتماعی هم مورد توجه قرار گرفته و بیشتر از این جهت نقد شده که رشیدپور احیانا از مهمانانش هم می‌خواهد که در گلرزیان برنامه برای آزادی زندانیان شرکت کنند و سکه‌ای اهدا کنند. مردم می‌خواهند بدانند که مهمان محترمی که مثلا یک سکه به این گلریزان اختصاص می‌دهد، از همین چند دقیقه حضور در برنامه مردمی چند سکه درآمد داشته. انتظاری طبیعی که اگر جای دیگری از دنیا بود احتمالا به شکل شفاف‌تری بیان می‌شد، اما در جامعه ما به دلیل فضایل بالای اخلاقی که داریم(!) همه واقعیت را انکار می‌کنند.
