کمال تبریزی که در جریان تسخیر سفارت آمریکا حضور داشته است، با بیان اینکه در ماجرای اشغال سفارت آمریکا تنها در نقش عکاس وفیلمبردار ایفای نقش کرده و هیچ نگاه سیاسی در آن ماجرا نداشته است، می گوید: اگرچه نمود بیرونی اقدام دانشجویان تحت عنوان گروگانگیری بود اما در عمل دانشجویان و گروگان ها در داخل سفارت با هم رفاقت و همنشینی داشتند.
کمال تبریزی، از کارگردانان شاخص کشورمان، درباره علت حضورش در بین دانشجویان خط امام و ماجرای اشغال سفارت آمریکا در سال ۵۸، این حضور را کاملا اتفاقی می داند و به خبرآنلاین، می گوید: آقای محمد هاشمی همسر خانم ابتکار به بنده گفت روز ۱۳ آبان راس هفت صبح در دانشگاه باش که من هم پذیرفتم، من تا صبح روز ۱۳ آبان اصلا خبر نداشتم قرار است چه اتفاقی بیفتد.
تبریزی با بیان اینکه حضورش بین دانشجویان خط امام فقط به عنوان عکاس و فیلمبردار بوده است، می افزاید: حضورم در این ماجرا بابت انعکاس تصویری رویداد در قالب فیلم و عکس بود و جنبه سیاسی نداشت و گردانندگان اصلی هم در همین حد از ما انتظار داشتند و نقشی بیش از این برای گروه فیلم و عکس قائل نبودند.
سفارت آمریکا یک دخمه عجیب و غریب بود
تبریزی در یادآوری خاطرات آن دوره، سفارت آمریکا را دخمه ای عجیب و غریب توصیف می کند و درباره روابط دانشجویان و گروگان ها می گوید: به هیچ وجه گروگانگیری واقعی در کار نبود.
مخالفت احمدی نژاد و ضرغامی با اشغال سفارت
او درباره انتقادات وارد به اشغال سفارت هم می گوید: در آن زمان فقط دو نفر یعنی محمود احمدی نژاد و عزت الله ضرغامی با اشغال سفارت مخالف بودند اما بقیه گروه ها اقدام دانشجویان خط امام را تایید می‌کردند. در واقع در این ماجرا تنها دانشگاهی که همراهی نکرد دانشگاه علم و صنعت بود که آقای احمدی نژاد در انجمن اسلامی آن دانشگاه بود زیرا آنها بر این باور بودند که باید از سفارت شوروی شروع کنیم.البته آقای عزت‌الله ضرغامی هم با اینکه جزو بچه های پلی تکنیک بود مخالف این حرکت بود، می گفت این کار درست نیست و حاضر به شرکت در ماجرای اشغال سفارت نشد.
اصلا بنا نبود دانشجویان در سفارت بمانند
تبریزی با بیان اینکه اصلا بنا نبود دانشجویان در سفارت بمانند، خاطرنشان کرد: چون این ذهنیت در دانشجویان وجود داشت که "ما با دست خالی در مقابل تفنگداران آمریکایی کاری از پیش نخواهیم برد ضمن اینکه سفارت بخشی از خاک آمریکا است و امکان ورود به آن وجود ندارد"؛ این تمام برنامه و طراحی دانشجویان برای اشغال سفارت آمریکا بود.
او ادامه داد: تصمیم ابتدایی دانشجویان این بود که فقط به عنوان حرکت اعتراضی در حد ۲ الی ۳ ساعت به سمت سفارت بروند و در همان ابتدای ورود بازگردند، دانشجویان اصلا فکر نمی کردند بتوانند سفارت را در اختیار بگیرند.
از واشنگتن به آمریکایی ها گفته شده بود که اصلا مقاومت نکنند، فقط مدرک و سند از بین ببرند
وقتی دانشجویان وارد سفارت شدند با اتفاقی روبرو شدند که خیلی عجیب بود چون آمریکایی‌ها از داخل سفارت با واشنگتن در تماس بودند و به آنها گفته شده بود که اصلا مقاومت نکنید، فقط هر چه مدرک و سند وجود دارد از بین ببرید که آنها هم همه اسناد را داخل دستگاه خردکن ریخته بودند بعد از آن تسلیم شدند، البته این موضوع را وقتی با گروگان ها صحبت کردند متوجه شدند. باز هم تاکید می کنم که دانشجویان به دنبال اشغال سفارت نبودند چون امکاناتی در اختیار نداشتند و تصور این بود که یکی دو ساعت بیشتر آنجا حضور ندارند و موضوع تمام می شود اما یک دفعه ماجرا تبدیل به یک گروگانگیری شد.
دانشجویان و گروگان ها کتاب های شریعتی را می خواندند و تخته نرد بازی می کردند
کمال تبریزی در بازگویی بخش دیگری از خاطراتش می گوید: اینگونه نبود که گروگان‌ها دست بسته باشند بلکه با دانشجوها تخته نرد بازی می کردند، کتاب‌های دکتر شریعتی را می‌خواندند، مثلا یکی از دانشجویان را به خاطر دارم که برای یکی ازگروگان‌ها کتاب دکترشریعتی را می خواند و تحلیل می کرد. حتی با هم نقاشی می کشیدند و غذا می خوردند و در واقع گروگان ها و دانشجویان کاملا با هم رفاقت و همنشینی داشتند
