کیانوش رستمی که میهمان تلفنی برنامه ورزش و مردم در شبکه اول سیما بود، اظهار داشت: مردم حق دارند از ورزشکاران انتظارات و توقعات زیادی داشته باشند، چون به هر حال از آنها حمایت می‌کنند و من از همه آنها تشکر می‌کنم. درخصوص مسابقات جهانی تایلند باید بگویم که تمرینات سختی داشتم و می‌توانستم حرف‌های زیادی برای گفتن در دسته 96 کیلوگرم داشته باشم. من رکوردهای دنیا را بارها در تمرینات زده بودم و می‌خواستم در تایلند دوباره به رکورد جهانی حمله کنم.
به گزارش تسنیم وی افزود: در مسابقات جهانی زمانی که وزنه اولم تغییر کرد، روی صحنه رفتم، اما از وزنه زدنم جلوگیری کردند. این اتفاق از طرف مارشال افتاد و مسابقات متوقف شد و من هم روی تخته بلاتکلیف مانده بودم.
ملی‌پوش وزنه‌برداری با اشاره به اتفاقاتی که در سال‌های گذشته و بعد از المپیک 2016 ریو افتاده بود، عنوان کرد: پس از المپیک و در سال‌های بعد از آن نتوانستم دل مردم را شاد کنم و مجبور شدم دسته‌ام را از 85 به 96 کیلوگرم تغییر بدهم. اگر چنین اتفاقی بیفتد و دسته وزنه‌بردار تغییر کند، آن ورزشکار باید به دلیل شرایط سختی که هست، خداحافظی کند، اما من به تلاشم ادامه دادم. من مسیر دیگری نداشتم و باید در دسته جدید تلاش می‌کردم. ای کاش می‌توانستم به دسته 109 کیلوگرم بروم.
رستمی در پاسخ به این موضوع که تکروی می‌کند، در چهارچوب کادر فنی قرار نمی‌گیرد، انگار که تیم ملی براش مهم نیست و با اوت کردن در تایلند به تیم ملی ضربه زده، گفت: من مدال‌های جهانی، آسیایی و المپیکی زیادی دارم و حتی در سال 2016 بهترین وزنه‌بردار دنیا شدم. حرف من این است که اگر می‌خواهند کمک کنند، این کار را انجام بدهند و اگر نمی‌خواهند کمک کنند، بی‌خیال من شوند. حرفم خطاب به مسئولان و همه مردم کشورم است. من تمام زندگی‌ام را در ورزش گذاشته و خیلی سختی کشیده‌ام. من در مسابقات جهانی برای شکستن رکورد جهان روی تخته رفتم. سوالم این است که چرا برای مسابقات سوئیس نباید اسم من رد شده باشد؟ وزنه‌برداران باید هر 6 ماه یک امتیاز المپیکی کسب کنند. حالا برای 6 ماه دوم باید به سوئیس بروم و این آخرین شانس من است. در واقع اگر به سوئیس نروم، حتی اگر رکورد جهانی را در ماه‌های آینده نیز بشکنم، باز هم نمی‌توانم سهمیه المپیک بگیرم.
وی عنوان کرد: قول می‌دهم با بهترین رویه در المپیک شرکت کنم و دوباره قهرمان شوم. من با تاماش آیان حرف زدم و او گفت که فدراسیون ایران الان باید به فدراسیون جهانی نامه بزند. من به خاطر پرچم کشورم حاضرم جانم را بدهم و روی سکو بروم و یک هزار تومانی هم نمی‌خواهم. اگر یک مدال دیگر بگیرم، پرافتخارترین ورزشکار ایران در المپیک می‌شوم. از مردم هم می‌خواهم که به من انرژی بدهند.
