بیایید بعد از شنیدن نام اینستاگرام، جدا از صفحات دوستان دور و نزدیک،به صفحاتی که دنبال‌کننده بالایی دارند و به تعبیری اینفلوئنسر( تاثیرگذار) هستند، سری بزنیم. مرور درصد بالایی از این صفحات پرمخاطب صاحبانی دارند که دقیقا مشغول همین کار هستند،تبلیغات کاهش وزن و البته مصرف‌گرایی.لطفا فکر نکنید که بازار این کار و مخاطبان‌شان را فقط زنان تشکیل می‌دهند که اتفاقا مردان در این عرصه مدت‌هاست وارد رقابت شده‌اند.
به گزارش خبرآنلاین مردانی با عضلاتی برجسته،اغلب با فیلم‌ها و عکس‌هایی از باشگاه‌های بدنسازی، ابروهایی دست‌کاری شده، گونه‌های برجسته، بوتاکس، دندان‌هایی که سفیدیشان طبیعی نیست، چانه‌های زاویه‌دار، موها و ریش‌ها کاملا آرایش شده و هرآنچه که نمی‌توان در غالب جمعیت مردان جامعه دید.زنانی که در عکس‌ها و فیلم‌ها شباهت نزدیکی دارند، به این خاطر که الگو از این قرار است: لاغر، ابروهای پهن، لب‌ها وگونه‌ها برجسته،بوتاکس صورت، بینی‌هایجراحی شده، رنگ و فرم موها ...
اما از کی و کجا قرار بر این شد که مردان و زنان این شکلی باشند؟ قبل از پاسخ این سوال تاکید کنیم که هیچ‌کس اجازه ندارد برای ظاهر دست‌کاری شده و یا برعکس دست‌کاری نشده و حتی با ایراد و اشکال کسی نظر، قضاوت و حتی توصیه داشته باشد.
اما پاسخ به سوال بالا می‌تواند نشان دهد که آیا ما با یک«انتخاب» برای ظاهرمان روبه‌رو هستیم یا بی‌آنکه بدانیم ممکن است وادار شده باشیم که لاغری یا استفاده از ابزارهایی برای زیبایی را انتخاب کنیم.
واقعیت این است که علم و تجارت دست به دست هم می‌دهند که انسان معاصر را زیبا و جوان نگه دارد، خصوصا که برخی وسواس‌ها و هراس از پیری حتی تا حد یک اختلال مخرب در برخی‌ها وجود دارد، هزینه‌های زیادی می‌شود تا محصولی،دارویی یا شیوه‌ای جدید در جراحی پیدا شود که در خدمت این امور قرار گیرد، حالا نتیجه قرار است در گوشه آزمایشگاه و پژوهشکده‌ها خاک بخورد؟ خیر قرار است به ما معرفی شود و حتی نامحسوس در ذهن و روان ما ثبت شود که انتخابش کن وگرنه عقب می‌مانی!
متاسفانه آمارهای دقیق و به‌روز شده‌ای در خصوص اعمال زیبایی در ایران نداریم اما رییس انجمن جراحان پلاستیک ایران سال ۹۲ در حاشیه یک کنگره گفته بود سالانه حدود ۲۵ تا ۳۰ هزار جراحی زیبایی در کشور انجام می شود که بسیاری از آنها تحت تاثیر تبلیغات رسانه‌ها صورت می‌گیرد و ضرورتی برای انجام آنها وجود ندارد.
دکتر سیدعبدالحسن امامی گفته بود: ۶۰ درصد این موارد مربوط به جراحی بینی و بقیه آن مربوط به سایر جراحی های زیبایی و پلاستیک است. جراحی پلک و صورت در ایران در رده چهارم و پس از لیپوساکشن، سینه و شکم قرار دارد.
جالب است نتایج یک تحقیق در شهر رشت را با هم مرور کنیم؛ در این پژوهش ۳۸۳ زن بالای ۱۵ سال ساکن شهر رشت مورد بررسی قرار گرفتند. ۱۹۱ نفر از آنها جراحی زیبایی داشتند و ۱۹۲ نفر عمل زیبایی انجام نداده بودند و قصدی برای انجام آن در آینده نداشتند. برای جمع‌آوری داده‌های این پژوهش پرسش‌نامه‌ای در خصوص سن، میزان تحصیلات خود و والدین و شغل سرپرست خانوار و اطلاعات در خصوص مهارت‌ها، توانایی‌ها و عادت‌های فرهنگی افراد تنظیم شد. پس از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌های به دست آمده با روش‌های آماری تحلیل شدند.
یافته‌های این پژوهش نشان داد که افرادی که جراحی زیبایی داشتند، نسبت به افراد بدون جراحی، سن بالاتری داشتند. در بین زنانی که جراحی زیبایی داشتند، افراد متاهل بیشتر بودند. از نظر اقتصادی و اجتماعی، دو گروه تفاوتی نداشتند و میزان درآمد دو گروه نیز تفاوت چشم‌گیری نداشت. همچنین در کل افرادی که جراحی زیبایی انجام نداده بودند، سرمایه فرهنگی بالاتری داشتند.
افرادی که تجربه جراحی زیبایی نداشتند در مواردی همچون ورزش کردن و تسلط به زبان‌های خارجی نمره‌های بالاتری کسب کردند. همچنین مشخص شد که کالاهای فرهنگی در دسترس این دو گروه تا حدودی با یکدیگر متفاوت است. استفاده از کتابخانه شخصی و تابلوهای نقاشی و مطالعات غیر درسی در گروهی که جراحی زیبایی نداشتند، به مراتب بیشتر بود. همچنین زنانی که از کالاهای فرهنگی مثل ماهواره و شبکه‌های مجازی بیشتر استفاده می‌کردند، برای افزایش سرمایه‌های جنسی خود از جراحی‌های زیبایی استفاده می‌کردند.
و حالا برگردیم به خبر اول، حذف تبلیغات لاغری از اینستاگرام قطعا با در نظر گرفتن همین موارد و تشدید القای وسواس زیبایی و جوانی در نظر گرفته شده وگرنه قطعا انجام چنین اعمالی تصمیم شخصی است،ضمن اینکه برای کسانی که سلامتی‌شان بابت چاقی در خطر است و یا جراحی زیبایی برای‌شان ضروری تعریف شده، موضوع متفاوت است.
