بر اساس نتايج پژوهش‌هاي اطلس كيفيت زندگي در شهر تهران كه معاونت فرهنگي و اجتماعي شهرداري تهران آن را منتشر كرده است، شهروندان مناطق 17، 20 و 2 بيشترين آمار زنان خياباني را در مناطق خود گزارش كرده‌اند و در مقابل مناطق 3، 1 و 21 داراي كمترين تعداد زنان خياباني از ديدگاه شهروندان بوده‌اند.
به گزارش روزنامه اعتماد اين گزارش تصريح مي‌كند كه در 335 محله مورد بررسي، در 24 محله فراواني زنان خياباني از ديدگاه شهروندان بيشتر از حد متوسط بوده است. اين گزارش اما الگوي خاصي را در مورد زنان خياباني ارايه نمي‌كند، چراكه به گفته اين گزارش، هم مناطق شمالي (منطقه 2) و هم مناطق جنوبي شهر (17و20) در زمره مناطقي هستند كه بيشترين آمار زنان خياباني را داشته‌اند.
حسين ايماني‌جارجرمي، جامعه‌شناس شهري در این مورد گفت: متاسفانه ماهيت و جايگاه خانواده در محله‌هاي ما هر روز كمتر و كمتر مي‌شود، نمي‌توان اين مسائل را درچارچوب خانواده‌ها حل و فصل كرد و براي همين هر روز بيشتر به سطح محلات و خيابان‌ها كشيده مي‌شود.
* متاسفانه شرايط جامعه ما به گونه‌اي است كه در مورد برخي رخدادها يا آسيب‌هاي اجتماعي كسي جرات صحبت كردن ندارد. مثلا سگ‌گرداني هم از اين دست پديده‌هاست. مسوولان ما نمي‌خواهند قبول كنند كه به دليل تغيير شرايط زندگي، چنين پديده‌اي رو به افزايش است و بايد در مورد آن فكري كرد.
* براي همين در حال حاضر مالكان سگ‌هاي خانگي هر كاري كه دل‌شان مي‌خواهد مي‌كنند و برخوردهاي‌شان هم قلدرمآبانه است! زنان خياباني هم چنين وضعيتي را دارند. اين عجيب نيست كه در شهرهاي بزرگي كه تورم و گراني در آن موج مي‌زند و بيداد مي‌كند و جوانان فرصت خاصي براي ازدواج ندارند و اين همه سرباز و كارگر و... كه دور از خانه‌هاي‌شان هستند داريم، شاهد رشد روزافزون آسيب‌هاي اجتماعي باشيم.
* روسپيگري در هر بخش از شهر ما به نوعي خاص، خودش را نشان مي‌دهد. در مناطق شمالي شهر فعاليت اكثر اين زنان اصلا به شكل خياباني نيست، بلكه بيشتر به شكل تلفني است در حالي كه در مناطق جنوبي كه فقر و اعتياد در آنها بيشتر است، زنان روسپي به شكل خياباني بيشتر ديده مي‌شوند. از سويي دليل روسپيگري در مناطق شمالي بيشتر تنوع‌طلبي و لذت‌جويي عرضه‌كننده و متقاضي است، در حالي كه در مناطق جنوبي مهم‌ترين دليل آن فقط فقر است.
* بايد بپذيريم كه در جامعه ما هم مثل تمام جوامع چنين مشكلي وجود دارد و بعد، با انجام پژوهش‌هايي علمي دلايل آن را ريشه‌يابي كنيم و درصدد رفع آن برآييم وگرنه تا وقتي كه كسي جرات صحبت در اين مورد را نداشته باشد و موضوع به مساله‌اي زيرزميني تبديل شود، هيچ وقت نمي‌توان قدمي براي حل منطقي و قطعي آن برداشت. گرچه الان شبكه‌هاي اجتماعي به شدت به اين موضوع دامن مي‌زنند و خودشان به بازار داغي براي تبليغ اين زنان خياباني بدل شده‌اند.
