پنجاه و سومین نشست ماهانه جامعه اسلامی مدیران با موضوع "بررسی برجام و توافق پاریس" با حضور فریدون عباسی رئیس سابق سازمان انرژی اتمی و سید یاسر جبرائیلی کارشناس اقتصاد سیاسی برگزار شد.
به گزارش تسنیم فریدون عباسی در ابتدای این نشست با اشاره به سابقه فعالیت‌های حوزه انرژی اتمی در ایران گفت: در سال 66 تلاش برای ایجاد پدافند اتمی آغاز شد. چرا که عراق برای دستیابی به بحث‌های هسته‌ای گام‌هایی را برداشته بود و این نگرانی وجود داشت که همانطور که رژیم بعث از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌کرد در صورت دستیابی به سلاح‌های اتمی آسیب بیشتری به ایران بزند. لذا در داخل کشور این نیاز پدید آمد. به همین سبب تلاش شد ابزار اندازه گیری تابش‌های هسته‌ای که برای بحث پدافند اهمیت داشت را با وجود تحریم‌ها به کشور وارد کنیم و این اتفاق افتاد و همچنان این ادوات امروز مورد استفاده قرار می گیرند. بعد از قطعنامه 598 و همچنین رحلت امام خمینی (ره) تغییراتی در بحث انرژی هسته‌ای پدید آمد و یک نوع سردرگمی در کشور وجود داشت. تا اینکه تصمیم نظام بر آن شد که راکتور بوشهر تکمیل شود. تصمیمی که کشورهای غربی برای انجام آن قدمی برنداشتند.
اهم اظهارات وی را در ادامه بخوانید:
* پس از پیروزی انقلاب مسلما نیاز کشور به انرژی نمی‌بایست تغییر می‌کرد و بر همین نیاز طبق آخرین تصمیمات وزارت نیرو مقرر شده است تا سال 1410 در کشور 123 هزار مگاوات برق نصب شده وجود داشته باشد که حدود 10000 مگاوات آن بصورت برق هسته‌ای در کشور تولید شود.
* برای تحقق این هدف می بایست در تمام قسمت‌های این صنعت سرمایه‌گذاری کرد تا کمبود 9000 مگاواتی موجود را بتوانیم جبران بکنیم. این در حالی است که امکاناتی نیز در خارج از کشور داریم که اجازه بهره‌برداری از آن را فعلا نداریم. برای مثال 10 درصد از غنی سازی شرکت فرانسوی اورلیف متعلق به ایران است اما از پیروزی انقلاب هیچ سهم برای ایران قائل نشده‌اند.
* به جز در قسمت اکتشاف در دوره 12 ساله مهندس آقازاده و به خصوص در 4 سال پایانی ریاست وی صنعت هسته‌ای پیشرفت‌های بسیاری را تجربه کرد.
* سال ها پیش از برجام در مورد باز طراحی راکتور اراک مقالاتی در رسانه‌های خارجی نوشته شد که برای عدم تولید پلوتونیوم باید این راکتور باز طراحی شود. ما در برهه‌ای این خواست غربی‌ها را از زبان مسئولین کشور نیز می‌شنیدیم. سوال اینجاست که در حالی که پلوتونیوم سوخت راکتورهای آینده است چرا نباید پلوتونیوم داشت. متاسفانه در برجام کشور را تقریبا الی الابد از تولید پلوتونیوم محروم کرده‌اند. متاسفانه در مذاکرات در یک اقدام غلط تمام دستاوردهای بدست آمده، از غنی‌سازی 20 درصد گرفته تا 18 هزار سانتریفیوژ فعال همه و همه در گام اول به عنوان امتیاز بزرگ به غرب داده شد و در ادامه مذاکرات دست ایران خالی ماند. در برجام ایران از متهم به مجرم تبدیل شد و ادعای بسته شدن pmd فریب بود چرا که مذاکره کنندگان اتهامات را پذیرفتند و ما مجرم شدیم و در واقع مقاومتی که در طول مذاکرات 12 ساله پیش از آن صورت گرفته بود و غرب موفق به اثبات آن نشده بود مورد قبول ایران واقع شد و برجام بر اساس pmd ( ابعاد احتمالی نظامی ) نوشته شده است.
* تمام محدودیت پذیرفته در برجام به این خاطر است که ایران در آن مجرم شناخته شده و در واقع برجام تاوان مجرم است.
* متاسفانه در طول مذاکرات از تجربیات دوره های پیشین استفاده نشد و در حالی که خود من شاهد بودم که در دوره مذاکرات آقای جلیلی ایشان برای هر کدام از بندهای مورد مذاکره سه راهکار تعبیه کرده بود اما استعلامی که از ایشان انجام دادم هیچ یک از مواردی که انجام شده بود را تیم جدید از ایشان مطالبه نکرده بود.
