به گزارش نبض بازار ، نشست های نقد و اندیشه وزارت ارتباطات که با ابتکار روابط عمومی این سازمان شکل گرفت ادامه دارد و گفتگوهایی که هرچند طبق روال قابل پیش بینی ، رسانه ملی از انعکاس آن خودداری می کند اما می تواند دستاوردهای خوبی برای جامعه به همراه داشته باشد. محور نشست های نقد و اندیشه با موضوع آسیب شناسی و طراحی ساز و کار از معدود برنامه هایی است که می توان تأثیر آن را در فضای رسانه ای و مجازی بعد ها مشاهده کرد. در واقع باید گفت حضور همزمان و با قدرت بسیاری از رسانه ها در فضای مجازی ایجاد ساز و کار مطلوب همراهی را مخدوش کرده و باید اقرار کرد که سطح اعتماد عمومی به واسطه ی انتشار برخی موضوعات پائین آمده است.
علت به وجود آمدن این چالشها چیست؟
باالطبع وقتی در بین حضور پر رنگ رسانه های داخلی درصفحات اجتماعی شاهد استمرار انتشار اخبار خنثی در آبستن وقایع مختلف سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی باشیم و در دیگر سو برخی رسانه های خارجی به ارائه ی مطالب تحلیلی و انتشار اخبار انتقادی دست بزنند شاهد ریزش مخاطبان داخلی خواهیم بود و اقبال به سمت رسانه های بیگانه ایجاد می شود. این موضوع دارای تبیین می باشد ؛
به گفته ی ” پارسانژاد” گرافیست و دارنده ی مدرک درجه ی یک هنری از وزارت ارشاد که در دوازدهمین جلسه ی نقد و اندیشه وزارت ارتباطات حضور داشت: “مردم نسبت به شایعات باورپذیرتر هستند” در جو بی اعتمادی که نسبت به بسیاری از مسائل داخلی به وجود آمده اگر موفق به تنویر افکار عمومی نشویم اتفاقات ناخوشایندی خواهد افتاد. زیرا تنها انجام یک تدوین آرشیوی از سمت رسانه های بیگانه سبب خواهد شد که آستانه ی باورپذیری مردم پائین بیاید زیرا گفتگو و تعامل سازنده در داخل صورت نمی گیرد. به گفته ی پارسانژاد ” اعتماد نقش مهمی در تشخیص اخبار جعلی دارد”.
“معطریان” عکاس خبری که جزو میهمانان این جلسه بود در این باره گفت: “رسانه ها آئینه ی جامعه هستند”. این گزاره امر ضروری و مهم صداقت خبری را نشانه می رود و نبود آن به هر علتی می تواند برای هر رسانه ای تبعات سوء به همراه داشته باشد. یکی از مسائلی که همواره سبب ایجاد شایعه در جامعه می شود نبود گفتگوهای سازنده است.
امروز هر وزارتخانه ای دارای نهادهای مختلف و ارگانهای وابسته است که در شرح وظایف بسیاری از آنان به راحتی می توان فهمید که می توانند دست به کار شوند و درباره ی مسائلی که امروز حوزه ی مرتبط آنان را تهدید می کند با کارشناسان و مردم دیالکتیک داشته باشند. معمولا این اتفاق به دو دلیل نمی افتد؛
اول اینکه انجام وظایف اختصاصی همیشه در اولویت قرار دارد هرچند که باید اینطور باشد اما وقتی به دامنه ی بروز برخی مسائل در جامعه نگاه می کنیم متوجه می شویم بسیاری از موضوعات که در بسترهای مختلف به وجود می آید در نهایت قابل تبیین و روشنگری در یکی از سازمانهای دولتی است و این موضوع یک پیام دارد که در ارگانهای زیادی بازخوانی محتوایی از خدمات و سرویس دهی الزامی است.
دومین دلیلی که چنین اتفاقی که در جامعه نمی افتد ترس از پیامدهای آن در جامعه است در حالیکه مردم در چندسال گذشته نشان دادند که گفتگوی متقن را می پذیرند . به آن علاقه مند هستند و در موارد بسیاری از دل دیدگاههای مردم راجع به یک معضل راهکار خوبی استخراج شده و مورد استفاده قرار گرفته است.
سکوت خبری داخل و شانتاژ رسانه ای خارج بسیاری از موضوعات را وارونه جلوه می دهد و واکنشها و تبیین های بعد از آن نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. نشست های نقد و اندیشه وزارت ارتباطات بعد از مدتها جزو فضایی است که خروجی مطلوبی خواهد داشت هر چند با جوی که روی رسانه ی ملی حاکم است به ابعاد آن پرداخته نمی شود اما هیچ تلاش سازنده ای بی ثمر نخواهد بود و با اطمینان می توان گفت نسل بعدی از وزارت ارتباطات تقدیر خواهد کرد. حلقه ی مفقوده ی دیگری که بعد از این جمله می توان جستجو کرد عدم شکل گیری تعامل بین بزرگترین رسانه ی کشور با سایر سازمانهایی است که امروز در مسیر انجام وظایفی هستند که ارتباط نزدیکی با ساختار و ماهیت فعالیتهای صدا و سیما دارد. ایجاد شائبه و باورپذیری شایعه بدون شک ناگهان ایجاد نمی شود بلکه در یک سیکل معیوب و در بستری ناامن رشد می کند و این قضیه کاملا با رصد تحولات مختلف قابل درک خواهد بود اما اگر قرار باشد از کنار این داستان نتیجه ی درخوری حاصل نشود این دور تسلسل ادامه خواهد داشت و باید امیدوار بود که از یک دولت به دولت بعدی سازمان یا وزارتخانه ای کاری شبیه به بخش روابط عمومی وزارت ارتباطات انجام دهد تا ماحصل آن قابل برداشت برای همه باشد. از یاد نبریم تکثیر تک صدایی در جامعه نتیجه ی خاص خودش را دارد اما اگر بنا بر استفاده از همه ی ظرفیتها باشد باید پذیرفت که تا حدود زیادی نیاز به تجدید نظر داریم.
