محمدرضا ظفرقندی، در این نامه خطاب به حسن روحانی، نوشته است: سخنان اخیرتان در نقد رفتار پزشکان و تعریف جنابعالی از رفتار حرفه‌ای آنان موجب رنجش بسیاری از همکاران جامعه پزشکی شده است.
به گزارش مهر اینجانب به عنوان نماینده ای کوچک از جماعتی بزرگ به استحضار میرسانم پزشکان این مرز و بوم نه تنها خود را تافته جدا بافته از مردم نمی‌دانند بلکه در عرصه‌های گوناگون به عنوان یکی از خدوم‌ترین و فداکارترین اقشار مردم ایران زمین به وظایف انسانی و حرفه‌ای خود عمل کرده‌اند.
خوب است با پزشکان شریفی که عمری صادقانه و خالصانه در سخت‌ترین شرایط و در دوردست‌ترین مناطق کشور به مردم ایران خدمت میکنند، با زبان احترام و تکریم سخن بگویید، آنچنان که مردم قدردان چنین میکنند. بدون تردید ستون سترگ اعتماد عمومی در جامعه ایرانی، مرهون تلاش جامعه پزشکی در بنای مفاهیم بلندی چون مراقبت و نوع دوستی است.
جنابعالی حتماً اطلاع دارید در بررسی و ارزیابی‌های مکرر، به رغم تلاش‌های تخریبی رسمی و غیر رسمی، همچنان پزشکان در بالاترین رتبه‌های اعتماد و احترام مردم قرار دارند.
جناب آقای دکتر روحانی، تمام تلاش و افتخار جامعه پزشکی تسکین آلام همین مردم است و به این منظور در دانشکده پزشکی، در طول سال های مدید و سخت تحصیل، خدمت شبانه‌روزی و فراغ از خانه و کاشانه را آموخته‌اند.
در سال‌های دفاع مقدس و بعد از آن در بحران‌های متعدد دیگر، بارها و بارها علاوه بر خدماتی که ذکر کردید،که البته این موارد در هنگام ضرورت تزاحمی هم با شأن این حرفه مقدس ندارد، خود شاهد حمل مجروحان بر دوش همکاران و تحمل سختی‌های فراوان این عزیزان بوده‌ام. شهیدان کثیر جامعه پزشکی گواه این مدعا هستند.
جناب آقای رئیس جمهور در این مقال بیان بی‌مهری‌ها و سختی‌هایی که بر جامعه پزشکی می‌گذرد نمی‌گنجد ولی مقایسه کسانی که روز و شب را در گیرودار خدمت گم کرده‌اند، در شرایطی که خدمات برخی از ایشان ماه هاست جبران نشده است با پزشکانی که در آن سوی آب ها هستند مناقشه انگیز و قیاس ناپذیر است.
اکیداً بر این باورم اگر مقایسه‌ای منطبق با شرایط زمینه‌ای صورت گیرد، کفه خدمت پزشکان این مرز و بوم سنگین‌تر خواهد بود.
در خاتمه لازم است صادقانه بگویم نادیده انگاشتن خدمات عظیم و بی شمار جامعه پزشکی در اقصی نقاط کشور و تخریب این سرمایه اجتماعی به نفع کشور و ملت شریف ایران نیست.
