پنجشنبه ۰۶ دی ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۵ بهمن ۱۳۹۷ - ۰۸:۰۸

از اشک‌های شبنم مقدمی تا سختی بازی در نقش عبدالمالک ریگی

نشست رسانه‌ای فیلم «شبی که ماه کامل شد»، شب گذشته با حال منقلب و اشک‌های شبنم مقدمی و روایت هوتن شکیبا از سختی بازی در نقش عبدالمالک ریگی همراه شد.
کد خبر : ۴۵۱۰۲۶

نشست خبری فیلم «شبی که ماه کامل شد» با حضور نرگس آبیار(کارگردان)، محمدحسین قاسمی (تهیه کننده)، هوتن شکیبا، شبنم مقدمی، فرشته صدر عرفایی، پدرام شریفی، امین میری، آرمین رحیمان (بازیگران)، سامان لطفیان (مدیر فیلمبرداری)، حمید نجفی راد (تدوین‌گر)، شب گذشته (یک‌شنبه ۱۴ بهمن) برگزار شد.

به گزارش خبرآنلاین، نرگس آبیار درباره تغییر در فضای کاری‌اش و اینکه چگونه شد سراغ این موضوع رفته است؟ بیان کرد: «موضوع فیلم سال‌ها قبل من را درگیر کرده بود و اخبار مربوط به آن را دنبال می‌کردم برایم جذاب بود و سال گذشته پیشنهاد شد که کار شود اما متوجه شدم طرح متعلق به آقای اصفهانی است و چون نگاه زنانه‌ای داشت برایم جذاب بود، زیرا زنان همیشه کارکتر فیلم های من هستند.»

محمدحسین قاسمی هم درباره تجربه کاری خارج از کشور گفت: «سختی‌های خاص خودش را داشت، به‌ویژه که بخشی از کار در سیستان و بلوچستان بود و لازم است از مردم این منطقه تشکر کنم. وقتی در استانی غیر از تهران کار می‌کنیم، به دلیل تمرکز کاری در تهران سختی‌هایی داریم و خدا کند مسوولان برای این موضوع فکری کنند.»

او ادامه داد: «اما بخش عمده سختی کار ما در کشور پاکستان کار کردن بود زیرا بروکراسی عجیبی دارد و سعی کردیم از نیروهای بومی استفاده کنیم، ما نتوانستیم با دولت کار کنیم زیرا مشکلات امنیتی داشت بعد هم به انتخابات پاکستان خوردیم که بقیه فیلم در منطقه داکا فیلمبرداری شد. صد درصد این کار در بخش خصوصی انجام شده و یک‌سری تلخی‌ها در این زمینه وجود دارد که چون در جشن خانه سینما هستیم، جا ندارد آن را بیان کنم.»

هوتن شکیبا هم در پاسخ به سوالی درباره قدرت بازیگری‌اش در نقش عبدالمالک ریگی و امکان جایزه گرفتنش گفت: «این نقش سختی‌های خاص خودش را داشت، بخش عمده‌ای از این سختی شرایط فیلمبرداری بود، از سوی دیگر کاراکتر هم این سختی را داشت که این تغییر جوری اتفاق بیفتد که باورپذیر باشد. من مدیون خانم آبیار برای اعتماد و کمک‌شان هستم. دروغ است بگویم فکر نمی‌کنم جایزه بگیرم ولی تلاش خودم را کردم در طول جشنواره به آن خیلی فکر نکنم که توی ذوقم نخورد. واکنش‌هایی که از طرف مخاطبان تا اینجای کار گرفتم را به عنوان جایزه خودم در نظر گرفتم.»

فرشته صدرعرفایی هم درباره نقش متفاوتش در «شبی که ماه کامل شد»، گفت: «من فکر می‌کنم بخش زیادی از این موضوع را مدیون راهنمایی‌های بسیار درست و هوشمندانه خانم آبیار هستم که واقعا این نقش را فوق‌العاده زیبا نوشتند. ایشان خیلی به من کمک کردند و آقای امیدواری که با طراحی گریم بی نظیرشان به من کمک کردند. امین میری در لهجه به من خیلی کمک کردند و این شانس را داشتم که دو هفته قبل از اینکه جلوی دوربین بروم با مردم چابهار نشست و برخاست داشته باشم و بتوانم الگوبرداری رفتاری داشته باشم.  من نتیجه کار را نتیجه زحمات خانم آبیار می‌دانم.»

شبنم مقدمی هم که با بغض درباره نقش‌اش صحبت می‌کرد، گفت: «چون اولین بار بود که این فیلم را با شما دیدم کمی هیجان‌زده هستم. تحت تاثیر مادرانگی نقش هستم. می‌توانم بگویم خانم آبیار مجموعه‌ای از رفتار، دیالوگ و حرکت از این نقش را به من دادند. نقشی را به من سپردند که شاید بخت آن کمتر سراغ بازیگری بیاید. وقتی فیلم را می‌دیدم گلویم بسته شد.»

کارگردان «شبی که ماه کامل شد» درباره اینکه چرا با وجود داشتن مستندات کافی درباره دستگیری و کشته شدن عبدالمالک ریگی، تصویری از او دیده نمی‌شود گفت: «موضوع من دستگیری عبدالمالک ریگی نبود. من تنها از زاویه فائزه که یک زن است و عشقی که بین این دو وجود دارد، به ماجرای رادیکالیسم دینی که در آن منطقه شکل گرفته نگاه کردم و سعی کردم نشان بدهم حتی عشق هم در نتیجه این تفکر می‌تواند قربانی شود. انتخاب موضوع انتخاب پرریسکی بود ولی وقتی با موضوع مواجه شدم فکر کردم ما از یازده سپتامبر به این طرف شاهد روند این نوع تفکر به خصوص در منطقه خودمان هستیم.»

او گفت: «نباید به عنوان یک فیلمساز این را نادیده بگیریم. برایم خیلی مهم بود که به این موضوع بپردازم و با توجه به اینکه مردم سیستان و بلوچستان مردم خودمان بودند ریسکش خیلی بالا بود. من در واقع این فیلم را به خاطر مردم این استان ساختم، به خاطر رنجی که بابت گروه‌های افراط‌گرای دینی می‌برند، یا طایفه ریگی، طایفه خیلی بزرگ با اصل و نسب و قدیمی هستند که پیشینه زیادی در مبارزه با استعمار دارند. من هم خواهشم این است که وقتی درباره‌اش نقد می‌نویسید خیلی کلمه ریگی را استفاده نکنید چون این به یک طایفه بزرگ برمی‌گردد که من به آنها ارادت دارم.»

نرگس آبیار در پاسخ به سوالی درباره اینکه فیلم شبیه یک جاه‌طلبی مردانه توسط یک فیلمساز زن است و اینکه چطور از فضای لطیف «نفس» به این نگاه در این فیلم رسیده، گفت: «من خودم دوست دارم فیلم‌هایم با هم فرق کنند. اصلا من بعد از دو یا سه سال که فیلم نساختم یک آدم دیگری شدم. بعد از دو سه سال به این نتیجه رسیدم که این فیلم را بسازم. من به شدت فیلم زنانه‌ای ساختم و چرا به من می‌گویید فیلم مردانه‌ای ساخته‌ام. من صحنه‌های اکشن را به اندازه‌ای که برای فیلمنامه‌ام نیاز بود استفاده کردم.»