داریوش یزدانی، هافبک اسبق تیم‌های استقلال، سایپا و تیم ملی چند سالی است که در کشور آمریکا مشغول گذراندن دوره های مربی گری است. یزدانی که این روزها بیشتر در زمینه کارشناسی فعالیت می کند صحبت هایی درباره بازی تیم ملی ایران مقابل ژاپن و وضعیت تیم ملی و فوتبال ایران داشته.
از همین بازی مقابل ژاپن شروع کنیم. شما نکاتی را مدنظر دارید که باید درباره اش صحبت کنیم. کار را چطور دیدید؟ همه چیز به یکباره تغییر کرد و به نظر شما این تغییرات ناشی از چه چیز بود؟
در نیمه دوم آن آرامشی که بازیکنان باید می داشتند در تیم دیده نشد و به نظر من این خیلی ما را اذیت کرد. متاسفانه فکر می کنم هیجان کاذب تیم ایران زیاد بود. دلایل این هیجان کاذب را نمی دانم. آن را باید بعد ها جستجو و آسیب شناسی کرد که چرا تیم ما در نیمه دوم اضطراب زیادی داشت. بخشی از این آسیب شناسی برعهده کادرفنی است و بخش دیگر بر آن عهده افراد پیرامون تیم ملی که به کادرفنی کمک کنند. ژاپن بهترین تیم آسیا است. آن ها تفاوت های زیادی با بقیه تیم های آسیایی دارند. آن ها در هر دو فاز بازی ساختار بسیار خوبی دارند و تیم با انضباط و با انسجامی هم دارند. یعنی زمانی که دفاع می کنند و زمانی که حمله می کنند در هر دو فاز کیفیت بسیار خوبی دارند و شناخت بسیار خوبی از سبک بازی خودشان دارند. کیفیت تعویض های ما در نیمه دوم با آنان تفاوت زیادی داشت. ما در نیمه دوم از بازیکنانی استفاده کردیم که بازی آن ها بر روی زمین در جریان است. کریم انصاری‌فرد و مهدی ترابی در کنار سامان قدوس به زمین بازی آمدند و ما انتظار داشتیم سبک بازی تیم ملی تغییر کند. باید توپ را به آن ها برسانیم، بازیکنانی از جناحین به آنان اضافه می شدند و بازی های ترکیبی کوچک انجام بدهیم تا از کیفیت این بازیکنان استفاده کنیم. اما متاسفانه با وجود این تعویض ها، تیم ما همچنان توپ های بلند بر روی سر دفاع ژاپن ارسال می کرد. دفاع آنان بسیار منضبط بود و دیدیم که در نیمه دوم حتی یک موقعیت خطرناک هم به تیم ملی ایران ندادند. در واقع آن ها همه توپ ها را دفع کردند و ما هم با تعویض هایمان، خودمان را خلع سلاح کردیم. در واقع اگر قرار بود همان توپ های بلند را برای سردار آزمون ارسال کنیم، بهتر بود این تعویض ها اتفاق نمی افتاد. شاید با همان سرعت و قدرت که وحید امیری و علیرضا جهانبخش داشتند شانس بیشتری برای گلزنی داشتیم. اما تعویض هایی که ما انجام دادیم، نیاز به تغییر سبک هم داشت اما این انعطاف تاکتیکی هیچ گاه در تیم ملی ایران و کارلوس کی‌روش وجود نداشته است. ما همیشه با یک شیوه و یک سبک مقابل همه تیم ها بازی کرده ایم. اما در نیمه دوم دیدیم که ژاپن تغییرات بسیاری داد. بازی را به کناره ها برد و بازی های ترکیبی کوچک را به کار گرفت تا در کناره های دفاع ما برتری عددی داشته باشند. کیفیت کنترل توپ آنان حتی تحت فشار بازیکنان ایران هم بسیار ایده آل بود و خیلی سریع بازی را به مرکز زمین انتقال می دادند تا از آن فضا هم استفاده کنند. ژاپنی ها به راحتی موفق شدند تیم ملی ایران را از هم باز کنند و آن انسجامی که در دفاع داشتیم را شکاندند. گل سوم ژاپن به ایران یکی از آموزنده ترین گل های این دوره از مسابقات بود.
نظر شما دربار کارلوس کی روش و کاری که این سرمربی انجام داده چیست؟
ما نمی توانیم کارنامه یک سرمربی را براساس یک بازی قضاوت کنیم. ما باید ببینیم وقتی کی روش آمد کجا بودیم و حالا کجا می خواهیم برویم. من اعتقاد دارم که کارلوس کی روش کار بسیار خوبی را با تیم ملی انجام داده است. تیم خوبی داریم که اجزایش سیستم محور هستند اما باید تغییراتی در تیم ملی داشته باشیم. تغییرات نه به معنای تغییر سرمربی تیم ملی، بلکه باید در سیستم پایه تغییرات بزرگی داشته باشیم. کی روش کارش را به خوبی انجام داده است اما تفاوت ما با بازیکنان ژاپن، همان پاس های ساده ای بود که آن ها تحت فشار به هم می رساندند. آن بازی تحت فشار آنان را ما نداشتیم. این یعنی وقتی این بچه ها نوجوان و جوان بوده اند، کیفیت لازمه را نداشته اند. ما در نیمه دوم مقابل ژاپن و پشت محوطه رقیب، توپ های ساده زیادی را از دست می دادیم. کیفیت پاس های ما خوب نبود. ما باید برگردیم و ریشه ای کار کنیم. کارلوس کی روش یکی از بهترین سرمربی های جهان است که ما می توانیم در تیم ملی داشته باشیم اما این تیم حتی با او هم موفق نبود. در جام ملت های آسیا دو بار با او شرکت کردیم اما موفقیتی در کسب افتخار نداشتیم. باید از پایه تغییرات اساسی داشته باشیم و افرادی را بیاوریم که توانایی آموزش بچه های ما را داشته باشند. فدراسیون فوتبال ایران باید مربیانی را استخدام کند که تفاوت آموزش دادن و تمرین دادن را بدانند. تفاوت زیادی میان تمرین دادن و آموزش دادن یک تیم فوتبال وجود دارد. باید عناصر مثبتی که می توانند تغییرات مثبتی را در تیم ملی نمایش دهند شناسایی کنیم و در تیم های ملی و باشگاه هایمان استفاده کنیم. اگر می خواهیم در آینده موفق باشیم.
کی روش با هزینه های زیادی به ایران آمد و البته که نظم و شخصیت زیادی به تیم ملی بخشید. تداوم بازی های تیم ملی در دو جام جهانی و دوم جام ملت های آسیا ارزشمند بود اما تیم های پایه ما استفاده ای از حضور او نداشتند. این به مدیریت ما باز می گردد. انگار گوش شنوایی وجود ندارد. در این شرایط تیم های امید ما محو می شوند. چرا؟
متاسفانه تا زمانی که ما ثبات را به باشگاهایمان نرسانیم، وضعیت همین گونه است. وقتی مدیری تغییر می کند می خواهد نفرات و تفکر خودش را به باشگاه تحمیل کند، ثباتی در مدیریت نخواهیم داشت. ما یک تیم ملی خوب ساختیم چون کارلوس کی روش 8 سال سرمربی آن بود اما چرا نتیجه نگرفتیم؟ باید آسیب شناسی کنیم. تا وقتی مدیریت ما توجهی به تیم های پایه ندارد، موفق نخواهیم بود.
به همین دلیل هم فوتبال ژاپن از ما باکیفیت تر است. باشگاه های خوبی دارند که سرمربی های با کیفیتی دارند. سرمربی های ژاپنی از همکاران خارجی شان خیلی چیز ها یاد گرفتند و حالا هم از آن ها استفاده می کنند.
ژاپن مقابل تیم ملی ایران نود دقیقه فوتبال بازی کرد. بازی های عجیب و غریب تیم های عربی در ژاپن جایگاهی ندارد و حتی شبیه به ما هم بازی نمی کنند. اگر یک گل بزنند، دفاع نمی کنند تا منتظر ضد حمله باشند. در فوتبال مدرن امروز باید توپ را داشته باشید. در مقابل ژاپن نتوانستیم از پرتاب های بلند بیرانوند حتی یک بار هم استفاده کنیم. چون ژاپن تاکتیک های تیم ملی را آنالیز کرده بود. آن ها با گردش توپ، خط ضد حمله های ایران را هم رفع کردند.
تیم ایران در مرحله های گروهی و حذفی خوب بازی می کرد. همه می گفتند تیم ملی ایران با طراوت بازی می کند اما مقابل ژاپن پاس های لوزی شکل و هجوم به جلو را ندیدیم.
ما روبروی تیمی که کیفیت ژاپن را داشته باشد، بازی نکرده بودیم. بازیکنانی نداشتیم که در جریان بازی با رقبای باکیفیت خودشان حریف را آنالیز کرده باشند و مربی خود باشند. با تیم هایی بازی کرده بودیم که شبیه خودمان بودند و یا مقداری بهتر بودند. همه می گویند در جام ملت ها از جام جهانی بهتری بازی کرده ایم. اما کیفیت تیم های حاضر در این دو تورنمنت را هم باید مقایسه کنیم. دقیقا در نقطه مقابل ما ژاپن قرار داشت.
در آخر درباره خودتان صحبت کنیم. شما این روز ها در آمریکا مشغول مربیگری هستید و به دنبال مدرک مربیگری هم بودید. می توانید به ما توضیحاتی بدهید؟
من در سطوح مختلفی کار کرده بودم و الان هم در سطح جوانان و امید فعالیت می کنم. دوره های مدرک فوتبال آمریکا را هم در حال گذراندن هستم. من وقتی در ایران بودم مدرک مربیگری آسیا را هم گرفته بودم. من دوست دارم با جوانان کار کنم و به آموزش فوتبال خیلی علاقه مند هستم. با شرایط فعلی فوتبال ایران ترجیح می دهم فعلا بیشتر و بیشتریاد بگیرم. فعلا تمرکزم روی یاد گرفتن است.
دنیای ورزش تورنتو
