ابوالفضل درخشنده داستان‌نویس و مدرس داستان‌نویسی در واکنش به معرفی اعضای هیئت داوران جشنواره فیلم فجر یادداشتی نوشته و عدم توجه به داستان‌نویسی و ادبیات را از نقاط ضعف این جشنواره و هیئت داروانش عنوان کرده است.
مشروح متن این یادداشت که درخشنده آن را در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، در ادامه می‌آید:
انتظار برای معرفی اعضای هیئت داوران بزرگترین رویداد سینمایی ایران تحت عنوان جشنواره فیلم فجر، همیشه لذت بخش است! زیرا محک فیلم‌ها توسط بزرگانی در عرصه هنر و ادبیات شکل می‌گیرد که می‌تواند امید به آینده روشن هنرهفتم را در سال پیش رو، ترسیم کند.
معرفی بزرگان عرصه هنر هفتم در هیئت داوران شاید برگ زرینی برای سینما باشد اما برای هنر داستان‌نویسی که مادر تمام هنرهای نمایشی است، یک شکست سنگین بود! جای تعجب دارد در بین این همه مفاخر هنر داستان نویسی که آشنایی کامل با تکنیک های نگارش داستان را دارند، چرا نباید در بین هیئت داوران نامی از بزرگان این عرصه برده شود! متاسفانه حوزه هنری که باید در نقش یک استراتژیست در حوزه ادبیات داستانی در این حوزه ورود کند، مشغول ایفای نقش یک انتشارات است! بنیاد شعر و داستان نیز مانند همیشه درگیر حاشیه‌هایی هست که نفس وجودی خود را مدت‌هاست که زیر سوال برده است!
سایر بنیادهایی که نقش وجودی آنان برای فرهنگ و هنر کشور لازم و حیاتی است، متاسفانه فقط در زمان لایحه بودجه خود را نشان می‌دهند! در حالی که الان وقت اثبات چنین تشکل‌هایی است.
بی تعارف عرض می‌کنم اگر در بین اعضای هیئت داوران محترم جشنواره فیلم فجر، اساتیدی مانند رضا امیرخانی، محمد رضا بایرامی، احمد شاکری، قاسمعلی فراست، جلال میر صادقی، ابراهیم یونسی، استاد سرشار، استاد فتاحی و خیلی از این مدرسان نام آشنا و کاربلد نباشد، قطعاً رأی و نظر هیئت داوران تنها خلاصه در تکینک های سینمایی شده و نمی‌تواند شامل موارد تکنیکی فیلمنامه شود.
فراموش نکنیم که به‌خاطر عدم توجه به رسالت فرهنگی داستان در فیلمنامه‌ها در این چند سال گذشته، عملاً شاهد بوده‌ایم اکثر فیلمنامه‌ها فاقد ارزش‌های داستانی بوده و اکثرا شاهد قصه، حکایت، افسانه در فیلمنامه‌ها هستیم و دریغ از یک داستان خوب که بتواند تبدیل به فیلمی تأثیرگذار شود. فراموش نکنیم هنر داستان‌نویسی مادر تمام هنرهای نمایشی است و نوشته‌ای که نتواند مخاطب را به عمل وادار کند، قطعا داستان نیست! این ضعف چندساله سینمای کشور است که افراد کم سواد ولی مدعی، با بودجه‌های مشکوک به تولید آثار کم‌ارزش رو آورده‌اند.
حداقل توقع جامعه فرهنگی و ادبی کشور از متولیان امر این است که در بین اعضای هیئت داوران این جشنواره بزرگ فرهنگی، یک استاد ادبیات داستانی نیز حضور فعال داشته باشد. شک نکنید که تمام سیمرغ‌های جشنواره مدیون تکینک‌های داستان نویسی است. لطفا بیش از این ارزش‌های هنر داستان‌نویسی را در عرصه هنر هفتم، نادیده نگیرید.
