کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی بعد از جام ملت ها رفتنی است چون در داخل ایران این فشار برای رفتن وجود داشت و دارد. در هفته جاری کارلوس در یک کنفرانس مطبوعاتی در این باره حرف زد و کدهایی گفت. او از این گفت که از ماه جولای سال 2018 این نظر وزارت ورزش بوده که قراردادش تنها تا پایان جام ملت ها تمدید شود. او نگفت اما منظورش این بود که توافقش با فدراسیون فوتبال این بوده که تا پایان جام جهانی 2026 قطر قرارداد بندد. وقتی کی روش تاکید کرد نظر وزارت ورزش این بوده یعنی روی فدراسیون فوتبال این فشار وجود داشته که او در تیم ملی نماند. تاج چند روز قبل صحبت هایی درباره کی روش کرد که کاملا مشخص بود علاقمند است بماند. علی کفاشیان نایب رئیس فدراسیون فوتبال هم که در تمام این 7 سال در معادلات آمد و رفتن های کی روش بوده، در مصاحبه با خبرآنلاین گفت اگر کی روش موفق باشد چرا برود؟ می ماند. اما به نظر می رسد این بی توجهی ها برای نگه داشتن کی روش و از سویی دیدن میل به رفتن او، باعث شده تا کارلوس تصمیمی بگیرد که قلبا آن را دوست نداشته باشد. همه تیم ملی دوست دارند کارلوس بماند چون اعتقاد دارند ماندن او به نفع ایران است. بعد از بازی با عراق هم وقتی در میکس زون از چند بازیکن تیم ملی در این باره پرسیدیم همه تاکید داشتند ماندن کی روش به نفع فوتبال ماست. چهره ای مثل جواد نکونام هم اخیرا در مصاحبه با خبرانلاین اعلام کرد بهتر است مسئولان این تیم منظم و با دیسیپلین را حفظ کنند چون می تواند در آینده موفقیت‌های خوبی برایمان به ارمغان داشته باشد.
به گزارش خبرانلاین اما این فقط یک نیمه لیوان است و در نیمه دیگر تصمیم گیرنده های اصلی قرار دارند. کی‌روش تمام تمایل خود را برای ماندن نشان داد و توقع داشت قبل از جام قراردادش تمدید شود، نه اینکه ابتدا ببینند آیا به فینال می رود یا نه؟ پس از آن با توجه به نتایجش قراردادش را تمدید کنند. کی روش ظاهرا لول خود را به حدی نمی داند که اینگونه درباره اش تصمیم گرفته شود. به هر حال او ایران را دو بار به جام جهانی برده و توانسته از تیم ملی یک قدرت بسازد. در این بین وزارت ورزش کاری کرد که برای کی روش سوء تفاهمات زیادی به وجود آورد. تمدید قرارداد دو ساله برانکو و شفر با پرسپولیس و استقلال در شرایطی که وزارت ورزش ظاهرا تاکیدش این بوده با کی روش قرارداد 6 ماهه ببندد، همه چیز را دستگیر او کرد. گویا این مسئله به شدت سرمربی تیم ملی را دلخور کرده بود ولی در این مدت همچنان منتظر بود تا چراغ سبزی ببیند ولی در نهایت اقدامی نشد تا این مربی متوجه شود او را نمی خواهند و با وجود موفقیت هایی که داشته بهتر است ایران را ترک کند. او اعتقاد دارد ایران تکه ای از قبلش است و روزی که از تیم ملی برود، تکه‌ای از قلبش را اینجا جا خواهد گذاشت. کی روش در این سال ها خدمات زیادی برای تیم ملی داشت. او علاوه بر جایگاه و احترامی که برای ایران به وجود آورد، تلاش کرد تا با تعهد خود نسبت به تیم ملی، ثابت کند برایش چیزی مهمتر از این تیم نیست. او بارها و بارها حتی با منتقدان اصطلاک داشت چراکه معتقد بود «به تیم ملی و بازیکنانش که خط قرمزش هستند بی احترامی شده است.» کی روش نقشه ساخت مجهزترین مرکز تمرینی ایران یعنی پک را ریخت، نقشه اش را دوست نزدیکش در قطر کشید و همینطور فدراسیون را تحت فشار گذاشت تا زمین شماره دو کمپ را بسازند. علاوه بر این او به شکوفا شدن این نسل از فوتبال ایران کمک کرد و حالا با رفتن از ایران، تیمی به جا خواهد گذاشت که اگر درست مدیریت شود، می تواند در 8 تا 10 سال آینده یک تیم روپا و سرحال باشد. کی روش حالا در شرایطی تیم ملی را ترک می کند که حداقل خیالش بابت ساختن این نسل برای آینده فوتبال ایران راحت است اما از سویی قطعا با نارضایتی تیم محبوبش را ترک می کند. او قصد داشت بماند و به پنجمین جام جهانی‌اش برسد و با ایران هت تریک حضور در جام جهانی را داشته باشد. ولی مسئولان ورزش ایران چنین چیزی نخواستند و بالطبع کارلوس هم که تصور می کرد این بی توجهی و خواسته قوی آنها برای «رفتنش» نتیجه ای جز پایان کارش در تیم ملی نخواهد داشت، تصمیم گرفت تا سرانجام به پایان کارش در ایران برسد.
از بعد از جام ملت ها باید تیم ملی را باید بدون کارلوس تصور کرد. حتی اگر کی روش با ایران به موفقیت بزرگی برسد، باید کار را تمام شده دانست.
