صفویان زمانی که پایتخت تازه خود را در اصفهان اینگونه غمبار می‌دیدند با کمک مشاوران اندیشمند و فرهیخته‌ای همچون شیخ بهایی که در دربار خود داشتند تصمیم گرفتند باغ‌های فراوان در حاشیه بزرگ‌ترین میدان بازی چوگان و دولت‌خانه خود را به محلی برای تفریح و تفرج عامه مردم این شهر تبدیل کنند که پس از سال‌ها تلاش معماران و دست‌اندرکاران، رؤیای چهارباغ به حقیقت می‌پیوندد تا علاوه بر داشتن مسیری ویژه برای عبور چهارپایان، پیاده‌راه و جویباری دلنواز به منظور عبور و مرور و تفریح و تفرج اهالی شهر در آن داشته باشد که این آبنمای پر از ماهی‌های رنگارنگ با فواره‌های خود، فضا را روح‌انگیزتر نشان دهد.
پس از مهیا شدن چهارباغ همه اهالی شهر به سوی آن جلب شدند تا اوقات فراغت را در این بوستان زیبا سپری کنند. آنچه بیش از همه در این گلستان جلب توجه می‌کرد، وجود کاخی عظیم در ورودی و کنار دولت‌خانه صفوی به نام جهان‌نما بود که در زمان ظل السلطان قاجار حاکم اصفهان به دلیل واهی دیده شدن حرمسرای حاکم از بالای برج آن تخریب شد، اما در سه دهه اخیر که قرار شد خط مترو از عمق چهارباغ عبور کند پس از گذشت ۲۶۰ سال پایه‌های این کاخ تاریخی در عمق ۲۰ متری دروازه‌دولت نمودار می‌شود و خاطره کاروانسرای تحدید در کنار خود را که ۳۷ سال پیش توسط شهرداری وقت تخریب تا به جای آن مجتمع تجاری ایجاد شود زنده می‌کند!
چهارباغ این یادگار به جا مانده از هنر و سلیقه ممتاز معماران دوران صفویه که امروز شهرت جهانی دارد نه تنها برای مردم اصفهان بلکه برای همه ایرانیان و کسانی که از اقصی نقاط دنیا به این بوستان آمده و در طول آن قدم زده‌اند مملو از خاطرات خوب و دلپذیر و شیرین است.
مدرسه علمیه و کتابخانه فرهنگ و ده‌ها اثر دیگر به جا مانده از دوران صفویه در آن هنوز هم پابرجاست تا اعجاز هنر در آن سیاحان و جهانگردان را به تعجب و تحسین وادارد. شاید اگر طراحان و مجریان این پروژه برای انجام آن به جای استفاده از تحصیلکردگان دانشگاهی، اما کم‌تجربه در زمینه معماری و شهرسازی به سوی فرهیختگان و همچنین نقشه‌های باقی‌مانده از آن و نمونه‌هایی در شهر رم ایتالیا می‌رفتند، می‌توانستند زمینه را برای استفاده بردن هر چه بهتر و بیشتر از این تغییرات فراهم کنند تا مجبور نشوند رکود در واحد‌های شرقی این خیابان را پس از به پایان رسیدن اجرای طرح پیاده‌راه کردن تازه در اندیشه بهره‌برداری از سرمایه‌گذاری‌های انجام شده باشند و سعی کنند تا مردم کلانشهر اصفهان و گردشگران داخلی و خارجی را که از اجرای این طرح دلزده شده‌اند به این‌سو بکشانند که باز هم مسیر را اشتباه رفته و همچنان به‌سوی آزمون و خطا‌های ناموفق گذشته می‌روند.
به جای اینکه محیط را مفرح کرده و فضایی شاد ایجاد کنند تا جشنواره‌های مختلف طالب اجرا در چهارباغ باشند، آثار و بقایای قبرستان تخت فولاد را که تنها به درد موزه‌ها می‌خورد در آن مستقر می‌کنند تا این سوهان روح، شهروندان و جهانگردان و گردشگران را هر چه بیشتر آزرده و افسرده کنند! فراموش نکنیم اتفاقات و شوک‌های اقتصادی اخیر را که آحاد جامعه برای رهایی از آن‌ها نیازمند محیط‌های شاد و مفرح می‌باشند.
