روابط عمومی وزارت امور خارجه در خصوص انتشار نامه وزیر امور خارجه به وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص انتقال فرزندان یکی از کارکنان این وزارتخانه به دانشگاههای داخل کشور، توضیحاتی ارائه کرد.
۱. انتقال فرزندان کارکنان اعزامی به ماموریت های خارج از کشور از جمله کارکنان وزارت امور خارجه به دانشگاه های داخلی مطابق با آیین نامه ها و دستورالعمل هایی است که در سالهای مختلف در دولت های مختلف به تصویب رسیده و به وزارتخانه ها ابلاغ شده است که از آن جمله می توان به تصویب نامه اشتغال به تحصیل فرزندان مأمورین اعزامی به خارج از کشور، مصوب هیئت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۸۶/۰۶/۱۸ و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صورت می گیرد که تصریح دارد: فرزندان مأموران اعزامی به خارج از کشور برای مأموریتهای بلندمدت (از هر وزارت خانه و سازمان دولتی )که در دانشگاههای خارج کشور شاغل به تحصیل هستند، می‌توانند با رعایت ضوابط مقرر توسط وزارتخانه‌های علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حسب مورد در دانشگاههای داخل کشور مشغول به تحصیل شوند.» لذا، مکاتبه وزیر محترم امور خارجه با وزیر محترم بهداشت در این خصوص موضوعی برخلاف قوانین و مقررات و آیین نامه ها و رویه های جاری در کشور نبوده و امری نامتعارف و عجیب نمی باشد.
۲. اصولا و بطور کلی موضوع انتقال دانشجویان شاغل در دانشگاه های خارج از کشور به دانشگاه های داخل کشور شامل کلیه دانشجویان ایرانی شاغل در خارج از کشور است و محدود به فرزندان کارکنان اعزامی به ماموریت نمی باشد ولذا کلیه ایرانیانی که تمایل به این انتقال داشته باشند این امکان در صورت دارا بودن شرایط لازم و موافقت دانشگاه های مورد نظر انان و با حفظ ضوابط برای انان فراهم می باشد.
فرزندان مأموران اعزامی با توجه به این که به تبع ماموریت والدین به خارج از کشور اعزام و طبق رویه و مقررات جاری و در پایان ماموریت به کشور باز می گردند برای مراجعه به دانشگاه ای کشور نیاز به معرفی و تایید عالیترین مقام سازمان و وزارت خانه اعزام کننده انها دارد.
۳. با عنایت به اینکه مامورین اعزامی به خارج از کشور می بایست در دوران سه یا چهار ساله ماموریت خود، به همراه خانواده خود باشند و برخی از آنها دارای فرزندانی در سنین تحصیل در مقاطع دانشگاهی هستند، در دوران اقامت خود در کشور محل ماموریت ناچارا اقدام به نام نویسی فرزندان خود در دانشگاه های کشور متوقف فیه با هزینه های شخصی می کنند. بدیهی است، با پایان ماموریت این مامورین، بسیاری از کارکنان اعزامی تمایل دارند فرزندان شان نیز به همراه آنها به ایران برگردند که در این شرایط، قانونگذار تسهیلاتی را برای این افراد فراهم نموده است که فرزندان آنها به دانشگاه های داخل کشور، و با طی مراحل قانونی و آیین های وزارتخانه های مربوطه، منتقل شوند. این موضوع با هدف حفاظت از کیان خانواده های کارکنان اعزامی و پیشگیری از آسیب های احتمالی ناشی از دوری فرزندان مامورین جمهوری اسلامی ایران از خانواده های خود صورت می گیرد و بدون تردید این موضوع نه تنها مذموم نیست بلکه تمایل مامورین اعزامی به استفاده از این امکان قابل تقدیر می باشد.
خاطرنشان می گردد اینگونه انتقال ها با رعایت کلیه مقررات و ضوابط مربوطه و با پرداخت شهریه های ورودی و ترمی توسط دانشجو به دانشگاه های داخلی انجام می شود.
۴. در پایان خاطرنشان می گردد علی رغم اهمیت و اولویت موضوع صیانت از خانواده مامورین اعزامی در فراهم نمودن اینگونه تسهیلات، نمی توان منکر صرفه جویی های ارزی ناشی از بهره مندی خانواده های ایرانی از این موضوع شد.
میزان
