در سال ۱۹۸۷ انتخابات ریاست باشگاه اتلتیکو مادرید به خاطر درگذشت ویسنته کالدرون برگزار شد. خاویر کاستدو، نایب رییس باشگاه، سالوادور سانتوس کامپانو، آگوستین کوتوروئلو و انریکه سانچس دِ لئون به همراه خسوس خیل (او پیش از این در مدیریت باشگاه حضور داشت) به عنوان نامزدهای این انتخابات معرفی شدند. خیل شخصیت عجیبی داشت و در همه چیز زیاده‌روی می‌کرد. او به خاطر تخریب ساختمانی که ساخته بود مدتی را در زندان سپری کرد. در روز افتتاح این ساختمان که با ویرانی‌اش همراه شد ده‌ها نفر جان خود را از دست دادند. او آنها را برای شام در شرکتش دعوت کرده بود. به همین خاطر، خیل گزینه محبوبی برای ریاست محسوب نمی‌شد.
به گزارش ایسنا، او یک شب قبل از انتخابات حرکت هوشمندانه‌ای کرد. در میان شایعه حضور برخی از بازیکنان و سرمربیان در اتلتیکو، خیل هواداران را به سالن جاکارا (کلوپ شبانه‌ای در مادرید) فراخواند. در آنجا پائولو فوتره، ستاره پورتو پرتغال که فاتح جام قهرمانان اروپا شده بود، حضور داشت. او بهترین بازیکن آن روزها محسوب می‌شد. خیل توانسته بود با او قرارداد امضا کند و در حضور تماشاگران این قرارداد را نشان داد. هواداران از این اتفاق به وجد آمده بودند. ساعاتی بعد، انتخابات شروع شد و خیل توانست با کسب ۵۲۱۹ رای بالاتر از سانچس دِ لئون (۳۴۶۶)، کوتوروئلو (۱۸۸۵) و سانتونس کامپانو (۹۰۷) قرا بگیرد. خیل پس از این پیروزی به ساراگوسا سفر کرد تا فینال کوپا دل ری بین دو تیم اتلتیکومادرید و رئال سوسیداد را تماشا کند. قرمز و سفیدپوشان به دلیل ناداوری و در ضربات پنالتی مغلوب شدند.
خیل دوران ریاست جنجالی داشت. کمی بعد از حضورش به عنوان رییس باشگاه لوییس آراگونس را اخراج کرد. سپس افراد زیادی را نیز بیرون کرد. او با منوتی قرارداد امضا کرد و بازیکنانی همچون لوپس اوفارته، اوزه بیو، گویکوئتسئا و خولیو سالیناس به این تیم پیوستند. با این حال پیش از پایان فصل با منوتی خداحافظی کرد. او به سرعت سرمربیان را عوض می‌کرد و توانست دو کوپا دل ری به دست آورد. با اظهاراتش رسانه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌داد، دوران سرگیجه آوری در امضای قرارداد داشت، رامون مندوسا (رییس باشگاه رئال مادرید) را به ژامبون دزدی متهم کرد، یک دیدار سیاسی با نام GIL را برگزار کرد و شهردار ماربیا شد. همچنین دوگانه تاریخی را فتح کرد، در جلوی در ساختمان لالیگا مدیر باشگاه کومپوستلا را کتک زد، درگیر یک مساله دادگاهی شد و سقوط به دسته دو پس از ۶۰ سال حضور پیاپی در سطح اول لالیگا را به ثبت رساند. او پسرش میگل آنخل را به عنوان جایگزینش انتخاب کرد و کمی بعد درگذشت. این اتفاق در ۷۱ سالگی‌اش رخ داد. او ۱۶ سال ریاست باشگاه اتلتیکو را بر عهده داشت.
