در روز هایی که فوتبال ایران در مسیر پیشرفت بود، حضور آلن ویتل شتاب این سرعت را بیشتر کرد. او محصول آکادمی جوانان اورتون بوده‌است. او در سال ۱۹۶۷ و در سن ۱۷ سالگی به تیم بزرگسالان اورتون پیوست و پنج سال در این تیم حضور داشت و به همراه این تیم به قهرمانی در لیگ برتر انگلستان در فصل ۷۰-۱۹۶۹ و جام خیریه انگلستان در سال ۱۹۷۰ نیز دست یافت. او در جام خیریه انگلستان ۱۹۷۰ در بازی مقابل چلسی موفق به گلزنی شد و در برد ۲-۱ مقابل این تیم و قهرمانی در این جام نقش مهمی ایفا کرد.
به گزارش خبرآنلاین ویتل پس از درخشش در تیم اورتون٬ در سال ۱۹۷۲ به عضویت باشگاه کریستال پالاس درآمد و تا سال ۱۹۷۶ به مدت چهارسال در این تیم حضور داشت. او در این تیم به سرعت به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان نیز تبدیل شد. ۱۶ دسامبر ۱۹۷۲ یکی از بهترین روزهای ویتل محسوب می‌شود. او جزو بازیکنان کریستال پالاس بود و در لندن تیم منچستر یونایتد و فرانک اوفارل مربی سرشناس این تیم را با نتیجهٔ قاطع ۵-۰ شکست دادند. ویتل در این دیدار ستارهٔ میدان بود، یک گل استثنایی زد و سازندهٔ گل سوم نیز بود. او در فصل ۷۵-۱۹۷۴ با به ثمر رساندن ۱۶ گل، بهترین گلزن فصل تیم کریستال پالاس شد. وی پس از آن حضور در تیم‌هایی چون شفیلد یونایتد و لیتون اورینت را بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷ تجربه کرد.
او در سال ۱۹۷۷ (در مرداد ۱۳۵۶) و در سن ۲۷ سالگی به تیم ایرانی پرسپولیس تهران پیوست. ویتل اولین بازی خود برای پرسپولیس را در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۵۶ در جام حذفی مقابل تیم همای تهران به انجام رساند. وی اولین بازی خود در لیگ را در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۵۶در هفتهٔ چهاردهم جام تخت جمشید ۱۳۵۶ در ورزشگاه امجدیه و در مقابل تیم راه‌آهن به انجام رساند که تنها هفت دقیقه کافی بود تا او برای تیم خود گلزنی کند تا موجب پیروزی ارزشمند ۱-۰ تیم پرسپولیس مقابل راه‌آهن نیز شود. وی در بین هواداران تیم پرسپولیس به محبوبیت رسیده بود. او به همراه این تیم به مقام نایب قهرمانی جام تخت جمشید ۱۳۵۶ دست یافت. پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و نیمه‌تمام رها شدن جام تخت جمشید ۱۳۵۷، ویتل چاره‌ای جز ترک ایران نداشت.
او به انگلستان بازگشت و بصورت مجدد در تیم لیتون اورینت حضور پیدا کرد. پس از آن حضور در باشگاه‌هایی چون بورنموث، پرستون لاینز استرالیا و در نهایت گریوسند و نورث فلیت را تجربه کرد و پس از فوتبال به عنوان بازیکن خداحافظی کرد و بازنشسته شد.
