استقلال تهران لیگ قهرمانان آسیا را برخلاف فصل گذشته بسیار خوب آغاز کرد.
به گزارش خبرورزشی، در گروهی که گروه مرگ لقب گرفت، شاگردان شفر اول شدند و بازی‌های بسیار خوبی هم به نمایش گذاشتند، اما در ادامه با جدایی امید ابراهیمی، سیدمجید حسینی و به ویژه مامه تیام سنگالی استقلال از هم پاشید.
به راستی چرا؟
مگر پرسپولیس بدتر از این شرایط را تجربه نکرد؟ پرسپولیس برانکو نه تنها در فصل گذشته مهدی طارمی بهترین مهاجم خود را از دست داد بلکه پس از قهرمانی در لیگ برتر در بدترین شرایط چند بازیکن کلیدی این تیم هم جدا شدند.
صادق محرمی، فرشاد احمدزاده و وحید امیری سه مهره تأثیرگذار این تیم، پرسپولیس را به مقصد اروپا ترک کردند و محسن مسلمان هم نتوانست دل برانکو را برای ماندن نرم کند. سرخپوشان تهرانی از دو پنجره نقل و انتقالات زمستانی و تابستانی هم محروم شد که قوز بالای قوز شد! در چنین وضعیتی راحت‌ترین کار ممکن مصاحبه علیه بازیکنان جدا شده یا حداقل نالیدن بابت بسته شدن پنجره نقل و انتقالات و بزرگتر جلوه دادن مشکلات موجود بود، اما برانکو چنین نکرد، ماند، با مشکلات جنگید و حتی حرفی از پنج ماه عقب ماندن حق و حقوق خودش هم نزد. این در حالی است که در استقلال همه چیز عکس بود. بار‌ها و بار‌ها از زبان وینفرد شفر و حتی مسئولان این تیم در مورد رفتن مامه تیام شنیدیم. مربیان استقلال هم مصاحبه کرده و از جدایی سه بازیکن کارساز فصل گذشته خود به علاوه سرور جپاروف سخن راندند که شاید حرف درستی بود اما...
بی شک همین مصاحبه‌ها سایه سنگینی روی بازیکنان فعلی از جمله مهدی قائدی، مرتضی تبریزی، علی کریمی، آرمین سهرابیان، محمد دانشگر و... انداخت. شما خودتان را جای مهاجمان یا بازیکنان فعلی استقلال بگذارید تا متوجه اشتباه مربیان و مدیران تیم در مصاحبه‌های خود پس از جدایی تیام شوید. در اینکه مامه تیام مهاجم چهارچوب‌شناس و فوق العاده‌ای بود شکی نیست. شکی هم وجود ندارد که استقلال ولو با ۱۰ میلیارد تومان باید او را حفظ می‌کرد تا بتواند در ادامه لیگ قهرمانان آسیا همچون مرحله گروهی موفق ظاهر شود، اما بزرگ کردن بیش از حد اسم و جدایی تیام کار را برای جانشین این مهاجم سنگالی سخت کرد. البته فرصت هنوز برای تیم محبوب استقلال وجود دارد و شفر و شاگردانش می‌توانند دوباره در لیگ و آسیا قدرت‌نمایی کند.
به راستی چرا؟
مگر پرسپولیس بدتر از این شرایط را تجربه نکرد؟ پرسپولیس برانکو نه تنها در فصل گذشته مهدی طارمی بهترین مهاجم خود را از دست داد بلکه پس از قهرمانی در لیگ برتر در بدترین شرایط چند بازیکن کلیدی این تیم هم جدا شدند.
صادق محرمی، فرشاد احمدزاده و وحید امیری سه مهره تأثیرگذار این تیم، پرسپولیس را به مقصد اروپا ترک کردند و محسن مسلمان هم نتوانست دل برانکو را برای ماندن نرم کند. سرخپوشان تهرانی از دو پنجره نقل و انتقالات زمستانی و تابستانی هم محروم شد که قوز بالای قوز شد! در چنین وضعیتی راحت‌ترین کار ممکن مصاحبه علیه بازیکنان جدا شده یا حداقل نالیدن بابت بسته شدن پنجره نقل و انتقالات و بزرگتر جلوه دادن مشکلات موجود بود، اما برانکو چنین نکرد، ماند، با مشکلات جنگید و حتی حرفی از پنج ماه عقب ماندن حق و حقوق خودش هم نزد. این در حالی است که در استقلال همه چیز عکس بود. بار‌ها و بار‌ها از زبان وینفرد شفر و حتی مسئولان این تیم در مورد رفتن مامه تیام شنیدیم. مربیان استقلال هم مصاحبه کرده و از جدایی سه بازیکن کارساز فصل گذشته خود به علاوه سرور جپاروف سخن راندند که شاید حرف درستی بود اما...
بی شک همین مصاحبه‌ها سایه سنگینی روی بازیکنان فعلی از جمله مهدی قائدی، مرتضی تبریزی، علی کریمی، آرمین سهرابیان، محمد دانشگر و... انداخت. شما خودتان را جای مهاجمان یا بازیکنان فعلی استقلال بگذارید تا متوجه اشتباه مربیان و مدیران تیم در مصاحبه‌های خود پس از جدایی تیام شوید. در اینکه مامه تیام مهاجم چهارچوب‌شناس و فوق العاده‌ای بود شکی نیست. شکی هم وجود ندارد که استقلال ولو با ۱۰ میلیارد تومان باید او را حفظ می‌کرد تا بتواند در ادامه لیگ قهرمانان آسیا همچون مرحله گروهی موفق ظاهر شود، اما بزرگ کردن بیش از حد اسم و جدایی تیام کار را برای جانشین این مهاجم سنگالی سخت کرد. البته فرصت هنوز برای تیم محبوب استقلال وجود دارد و شفر و شاگردانش می‌توانند دوباره در لیگ و آسیا قدرت‌نمایی کند.
