«تحقیر کردن» جزو ذات متکبر و مستکبر است. فرقی هم نمی‌کند طرف مقابل این متکبر دوست باشد، دشمن باشد یا حتی متحد استراتژیک. عربستان متحد استراتژیک آمریکاست. این کشور پس از رژیم صهیونیستی مهم‌ترین متحد تجاری و سیاسی آمریکا به‌شمار می‌رود. این را بار‌ها هم عربستان گفته هم آمریکا، چه در این دولت چه در دولت‌های گذشته دو کشور.
به گزارش کیهان این کشور فقط در یک قلم قرارداد، چیزی نزدیک به ۵۰۰ میلیارد دلار به خزانه آمریکا واریز کرد (یا در حال واریز کردن است.) حدود ۱۰۰ میلیارد از این رقم فوق‌نجومی، قرار داد تسلیحاتی است، بقیه تجاری. قرار هم نیست که عربستان به آمریکا سلاح و کالا بفروشد! ۱۰۰ میلیارد دلار قرارداد نظامی، رقمی است که تاریخ به خود ندیده است. هدایا و رشوه‌هایی که پشت و جلوی پرده به آمریکایی‌ها می‌دهد جای خود دارد.
عربستان به نتانیاهو و ترامپ کمک‌های زیادی کرد تا پایتخت آمریکا از تل‌آویو به قدس منتقل شود. با اینکه ۹۰ درصد درآمد ارزی‌اش به نفت متکی است، بار‌ها با افزایش تولید نفت به کاهش قیمت آن به نفع آمریکا و غرب و به زیان مردم خود اقدام کرد. بدون حمایت‌های سعودی شاید آمریکا و رژیم صهیونیستی نمی‌توانستند بسیاری از توطئه‌ها را علیه مقاومت، فلسطین و ایران تدارک ببینند. توطئه‌هایی را که جزو آرزو‌های دیرین آمریکا و رژیم صهیونیستی بودند، اما جرات انجام آن‌ها را نداشتند، بن سلمان با دادن هزینه‌های سنگین مالی، حیثیتی و سیاسی پیش برده است. خلاصه اینکه، ولیعهد سعودی کم به آمریکا و صهیونیست‌ها خدمت نکرده است. بسیاری از این هزینه‌ها شاید هرگز قابل جبران نباشند. بن سلمان به نوشته بسیاری از رسانه‌ای آمریکایی و انگلیسی، با این خدمات حتی، عربستان را به لبه پرتگاه برده و کشورش را دچار بحران‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی پیچیده‌ای کرده است. در همین دوران ولیعهدی بن سلمان، سعودی‌ها مجبور شدند برای نخستین بار و برای جبران کسری بودجه وام بگیرند، شاهزاده‌های ثروتمند را زندانی و تلکه کنند و...
تحقیر پی‌در‌پی ملک سلمان و بن‌سلمان از سوی آمریکا، در چنین فضایی صورت می‌گیرد! رئیس‌جمهور آمریکا کدام توهین و تحقیری است که نثار بن سلمان و پدرش نکرده باشد؟! هم پول می‌گیرد، هم تحقیر می‌کند. در مقابل، بن‌سلمان می‌گوید عاشق کار کردن با ترامپ است!
ممکن است گفته شود، این مربوط به شخصیت خاص ترامپ است و مثلا اگر اوباما بود، این رفتار‌ها را شاهد نبودیم که در پاسخ می‌گوییم؛ هیچ تفاوتی، تاکید می‌شود هیچ تفاوتی بین اوباما و ترامپ، دموکرات و جمهوری‌خواه وجود ندارد، الا در روش دشمنی. این روش متفاوت کار، با دیگر کشور‌ها هم وجود دارد. اوباما با دولا شدن مقابل شاه سعودی، عربستان را «می‌دوشید»، ترامپ با دولا نشدن مقابل وی، عربستان را «می‌دوشد.» در هر صورت عربستان در حال دوشیده شدن است. یکی با احترام، یکی با تحقیر.
آیا پیش از این آمریکایی‌ها میلیارد میلیارد سلاح به سعودی‌ها نمی‌فروختند؟! آیا پیش از این سعودی‌ها بدون اجازه آمریکا اجازه آب خوردن داشتند؟! ترامپ فقط روی پنهان و واقعی جامعه سیاسی آمریکاست که بی‌پرده و غیردیپلماتیک حرف می‌زند، اما همان را می‌کند که اوباما می‌کرد.
مخاطب این وجیزه دوستان ساده‌لوح و برخی از خائنان وطنی هستند که سال‌هاست می‌گویند، اگر اقتصاد ما مشکل دارد، نتیجه مرگ بر آمریکا گفتن و نزدیک نشدن به این کشور متکبر زورگوست، مشکلات به‌خاطر این است که ما نرمال نیستیم! FATF و ملحقاتش را نمی‌پذیریم، جلوی دوربین تلویزیون می‌گویند، خودمان انتخاب کردیم این‌گونه باشیم و مثل سایر کشور‌ها نباشیم و مورد آزار و اذیت دیگران قرار بگیریم!
گاهی مثال هم می‌زنند و می‌گویند، «ببینید! آمریکا یک گاو شیرده است، امثال ژاپن و چین به شیر این گاو مشغولند و امثال ما با شاخ آن!» غافل از اینکه، دقیقا همین نگاه را آمریکا به آن‌ها دارد. رئیس‌جمهور آمریکا هم، آن‌ها را «گاو» می‌بیند و معتقد است باید این گاو‌ها را دوشید و به وقتش ذبح‌شان کرد! این را علنی هم می‌گوید. طرفداران نظریه «خودمان مقصریم» می‌گویند اگر با آمریکا ببندیم، به این کشور اگر باز هم امتیاز بدهیم، هم احترام به پاسپورت ایرانی بازمی‌گردد، هم مشکلات اقتصادی حل می‌شود و هم دنیا به پای ما می‌ایستد! اینجا که می‌رسند، ژاپن و
کره جنوبی را شاهد مثال می‌آورند و می‌گویند، این دو کشور به آمریکا نزدیک شدند با آن‌ها سر شاخ نشدند، وضعشان شد این. کره‌شمالی را هم به‌عنوان «نماد مقاومت» جامی‌زنند و القاء می‌کنند، اگر به مقاومت در برابر کدخدا ادامه دهیم، می‌شویم کره شمالی!
اما هرگز به امثال بن سلمان اشاره نمی‌کنند، در تبیین دلایل رشد اقتصادی امثال کره جنوبی و ژاپن مغلطه می‌کنند. تاریخ امثال آن‌ها زیاد به خود دیده. امثال بن سلمان را هم زیاد به خود دیده و باز هم خواهد دید. افرادی که مثل همین لیبرال‌های وطنی در برابر دشمنی که شمشیر را از رو بسته عقب‌نشینی می‌کردند، وسط جنگ از لزوم تضعیف توان نظامی کشور می‌گفتند! گاهی پول و امتیاز می‌دادند، اما تحقیر و بعضا حتی کشته می‌شدند. چرا؟ چون ذات مستکبر تحقیر کردن و از میان برداشتن حریفی است که احساس یا ابراز ضعف می‌کند. یاسر عرفات در فلسطین، قذافی در لیبی، صدام در عراق، محمدرضا شاه در ایران، بن‌علی در تونس، محمد مرسی در مصر و... جزو دوستان یا متحدان آمریکا بودند. این‌ها هم معتقد بودند باید با سازمان‌دهندگان نظم جهانی بست، امتیاز داد و مقاومت نکرد. چه بسیار افرادی که برای آمریکا و رژیم صهیونیستی یک عمر کار کردند، علیه کشور و مردمشان جاسوسی نمودند و دست آخر به‌دور انداخته شدند. بخوانید:
امین عباس‌الحاج که مردم لبنان به ویژه اهالی ضاحیه جنوبی بیروت او را خوب می‌شناسند به عنوان خطرناک‌ترین جاسوس اسرائیل در لبنان مشهور بود. وی ضمن افشای اسرار شخصی، کاری و حتی آنچه اسرائیل اصرار داشته فاش نشود مثل دیدار‌های بشیرالجمیل عضو حزب الکتائب با مناخیم بگین، اسرار و اطلاعات زیادی را بازگو کرده است. الحاج در طول چندین سال در بسیاری از عملیات‌های جاسوسی بسیار مهم دست داشته و به گنج بزرگ اطلاعاتی اسرائیل تبدیل شده بود. الحاج، اما می‌گوید: دستگاه جاسوسی اسرائیل مرا استخدام کرد و هرآنچه در وجودم بود را مکید و از من سوءاستفاده کرد، جان و قلبم را به آن‌ها دادم، اما اکنون مرا مثل یک سگ بیرون انداخته‌اند. طبق اظهارات الحاج، وی در بسیاری از عملیات‌های سری دست داشته، عامل بازداشت صد‌ها فلسطینی و ضبط تجهیزات جنگی بوده و به هنگام جنگ‌های اسرائیل، مزدورانی به خدمت می‌گرفته و به ارتش در بمباران لبنان کمک می‌کرده است. این جاسوس لبنانی همچنین اطلاعات لازم برای ترور شخصیت‌های لبنانی یا فلسطینی را در اختیار موساد قرار می‌داده است. (برگرفته از گزارش روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت)
همه این افراد با کمی بالا و پایین به آمریکا اعتماد کردند، به این کشور نزدیک شدند، همه بلااستثناء تحقیر شدند، رها شدند و بعضا حتی کشته شدند آن هم در ایامی که ترامپی مطرح نبود. مورد بن سلمان، مثال نقد و نزدیکی است درباره کسانی که معتقدند، سازش با آمریکا و نزدیکی به این کشور بهتر از مقاومت در برابر آن است. کسانی که معتقدند، هزینه سازش کمتر از مقاومت است. غافل از اینکه به قول رهبر انقلاب، گاهی هزینه سازش بیش از مقاومت است!
دلیل رشد اقتصادی کشور‌ها نیز نزدیکی به این کشور و آن کشور نیست. دلیل عقب افتادگی‌شان هم دوری از این کشور و آن کشور نیست. کشور‌هایی مثل چین، ژاپن و کره جنوبی نان تلاش و زحمات خود را می‌خورند. هیچ کشوری با تنبلی و نزدیک شدن به قدرت‌ها، صنعتی نشده است، دلیل عقب‌ماندگی هیچ کشوری نیز، دور شدن از قدرت‌ها نیست. اتفاقا کشور‌هایی مثل ژاپن و کره جنوبی درست در همان نقطه‌ای که به آمریکا نزدیک شده و آویزان این کشور بوده‌اند، عقب افتاده‌اند. قبلا در همین ستون نوشتیم، باز هم تکرار می‌کنیم، ژاپن و کره جنوبی کشور‌های صنعتی هستند که در حوزه سیاست، عقب افتاده‌اند و درست مثل عربستان که بدون حمایت آمریکا نمی‌تواند دو هفته دوام بیاورد، بدون حمایت‌های آمریکا نمی‌توانند دوام زیادی در حوزه‌های نظامی و سیاسی بیاورند. جدیت توام با وحشت کره جنوبی و ژاپن در ماجرای مذاکرات دو کره را ببینید! آیا بدون حمایت‌های سیاسی و نظامی آمریکا، این دو کشور صنعتی می‌توانند در برابر دشمن‌شان (اینجا کره شمالی) دوام بیاورند؟ پاسخ روشن است.
بن‌سلمان اگر امروز مرتب تحقیر می‌شود و نمی‌تواند با ۱۰۰ میلیارد دلار سلاح حتی ۴ روز در برابر ایران دوام بیاورد، به‌دلیل نزدیکی به آمریکا و سازش با اسرائیل است و ایران اگر ۴۰ سال است توانسته جلوی آمریکا و تمام متحدانش دوام بیاورد به دلیل مقاومت در برابر آمریکا و دوری از این کشور است.
