یکی از آیین‌های عزاداری مردم ابرکوه که در سال 1394 در فهرست آثار فرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسید، "جوش دور" نام دارد که به گفته راویان و بزرگان شهرستان، توسط مرحوم «حسین بصیری» و «علی قیومی» تاکنون زنده نگه داشته شده است.
به گزارش ایسنا، حامد اکرمی، پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی در این رابطه گفت: این آیین سنتی بعد از پایان مراسم روضه‌خوانی شب اول محرم و همچنین در ساعات پایانی شب عاشورا برگزار می‌شده و عزاداران در قالب دسته‌های سینه‌زنی به سمت میدان اصلی شهر، حسینیه‌ها یا بافت تاریخی حرکت می‌کردند.
وی خاطرنشان کرد: در سبک اصلی عزاداری به روش «جوش دور»، مردها به صورت حلقه‌های متداخل، یک دست بر شانه یکدیگر گذاشته و با دست دیگر یک ضربه به سینه خود و ضربه دیگر را به قسمت بالای زانو می‌زدند و همزمان نوحه می‌خواندند. نوحه را چند نفر می‌خواندند و بقیه همراه با ضرب‌آهنگ نوحه به حرکت دوار خود ادامه می‌دادند تا این که چاووشی‌خوان، ابیاتی را می‌خواند که در فاصله حرکت جوش زنان استراحت کوتاهی کرده و برای خواندن نوحه بعدی آماده می‌شدند.
محقق ابرکوهی یادآور شد: امروزه در نوع دیگری از جوش دور، عزاداران در دو ردیف موازی یک دست را روی شانه نفر کناری خود گذاشته و با حرکتی منظم یک پا را جلو گذاشته و خم کرده و با دست دیگر یک ضربه به زانو و در حرکت برگشت یک ضربه به سینه می‌زنند.
