حدود دو ماه پیش نقطه ای در جنوب شرق آسیا تمرکز جهان را به خود جلب کرد، رهبران دو کشور آمریکا و کره شمالی سرانجام پس از ماهها جنگ لفظی میز مذاکره در هتل کاپلای جزیره سنتوزا را برای دیدار هم انتخاب کردند و سنگاپور میزبان یک نشست تاریخی در قرن بیست و یکم شد. ترامپ و کیم جونگ اون پس از دو ساعت مذاکرات محرمانه ، قدم زنان بر روی فرش قرمز در برابر لنز دوربین خبرنگاران حاضر شدند و در حالی که لبخندی بر چهره داشتند دست یکدیگر را به نشانه پایان جنگ و آغاز صلح فشردند، در این میان بسیاری از کارشناسان دیدار واشنگتن-پیونگ یانگ را یکی از تحولات مهم در عرصه سیاست جهانی تعبیر کرده و از این دیدار به عنوان نمونه موفق دیپلماسی چندگانه نام بردند، چراکه ترامپ در نهایت توانست جوان ماجرا جو را پای میز مذاکره بکشاند؛ از سوی دیگر رییس جمهور تندرو آمریکا هم از مذاکره با کیم جونگ اون به عنوان یک الگو یاد کرد و خطاب به منتقدان و رقبای حزبی اش گفت که می خواهد به آنها بگوید مذاکرات خوب یعنی چه! اما همه چیز آن طور که مورد انتظار بود، پیش نرفت و به دنبال بد عهدی های انجام شده از جانب طرف غربی، آتش روابط پیونگ یانگ- واشنگتن باردیگر با هیزم شک و تردید و بد عهدی شعله ور شد.
امضای سند صلح با بندهایی مبهم و کلی
بر اساس مفاد سندی که ترامپ و اون در سنگاپور امضا کرده بودند،آمریکا به ارائه «تضمین‌های امنیتی» به کره شمالی و برقراری «یک رابطه جدید» بین دو کشور متعهد شد،درمقابل هم خلع سلاح اتمی شبه جزیره کره در دستور مذاکره سران دو کشور قرار گرفت و پیونگ یانگ ملزم به امتناع از ادامه آزمایش های هسته ای شد تا جایی که آمریکا به کره شمالی قول برادری داد که دیگر رزمایش های نظامی مشترکی با متحدین منطقه ای خود از جمله سئول و توکیو انجام ندهد.با امضای این سند ماه عسل روابط ترامپ و اون به قدری خوش بینی را در شرق و غرب ایجاد کرده بود که وانگ یی، وزیر امور خارجه چین با استقبال از توافق بین ترامپ و کیم جونگ اون این مذاکرات را یک توافق تاریخی در جهت عاری سازی شبه جزیره کره از سلاح هسته ای و رفع تنش از منطقه شرق آسیا توصیف کرد؛ ترامپ هم در جریان امضای این سند ادعا کرد کار برای اجرای مفاد آن به زودی آغاز خواهد شد.
مفاد این توافق حاکی از آن بود که رئیس جمهور آمریکا و رهبر کره شمالی در شکلی کلی و مبهم به آزمایش های هسته‌ای پیونگ یانگ و رزمایش های نظامی آمریکا در منطقه اشاره کرده بودند، به طوری که تنها با بیان کلیات، بر ایجاد صلح پایدار و کاهش سطح تنش در شبه جزیره کره تاکید کرده بودند و در مورد جزییات بحثی به میان نیاوردند، بنابراین این کلی گویی ها در مورد خطوط قرمزی که امنیت و منافع ملی هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می داد موجب شد آنها در ادامه راه با مشکل مواجه شوند که سند امضا شده در سنگاپور دو ایراد اساسی داشت: درابتدا اینکه بر روی جزییات توافق تمرکز خاصی انجام نشده و تنها کلیات بیان شده است، نکته بعدی اینکه موضوعات مطرح شده بین دو طرف به قدری دارای اختلافات ماهوی بود که عقب نشینی هر یک از آنها نسبت به مواضع خود، به معنای خلع سلاح و چشم پوشی از قدرت منطقه ای محسوب می شد.
سنگاپور، خط شروع بازی راهبردی ترامپ و کیم جون اون
ترامپ و کیم جونگ اون با امضای سند صلح در هتل کاپلا وارد یک بازی راهبردی شدند، چراکه دو طرف در شرایطی قرار گرفتند که خیانت هر کدام به معنای ایجاد خطر مهلک برای دیگری بود؛برای مثال فرض کنید ترامپ برای نشان دادن حسن نیت خود رزمایش های نظامی با سئول را متوقف می کند و سعی در آرام کردن اوضاع دارد، اما به یکباره کره شمالی بدون اعتنا به متن توافق دست به آزمایش های اتمی بزند! و یا بالعکس کره شمالی آزمایش های خود را متوقف و به خواسته های ترامپ در زمینه هسته ای عمل کند ،اما ناگهان صبح خود را با غرش جنگنده های آمریکایی بر فراز شبه جزیره آغاز کند که تحت چنین شرایطی پیونگ یانگ در یک غافلگیری راهبردی اسیر می شود؛ در واقع آنچه که در مذاکره بین واشنگتن و پیونگ یانگ آشکار است این بوه که مبنای توافق بین دو کشور اعتماد به یکدیگر بوده‌است که از قضا دیوار چندان بلندی هم ندارد!
مذاکرات سنگاپور، تلاش برای الگو سازی
روی خوش نشان دادن دونالد ترامپ برای مذاکره با اون تا حدودی تحت تاثیر تصمیمش در خصوص برجام بود، این جمهوری خواه تندرو تمایل داشت به همه منتقدان ثابت کند یک توافق خوب چگونه می تواند باشد، او در حقیقت به دنبال الگو سازی برای مذاکره بود؛ بنابراین تمام تلاش خود را به کار گرفت تا هر اتفاقی که مربوط به مذاکره با کره شمالی می شد را به یک پیروزی و موفقیت بزرگ تعبیر کند، به طوری که پس از آزادی سه شهروند آمریکایی که به اتهام جاسوسی درکره شمالی زندانی بودند، ترامپ در سخنانی درمراسم استقبال از آنها گفت، "پر افتخارترین دستاورد من، خلع سلاح اتمی کامل شبه جزیره کره خواهد بود. این چیزی است که افراد برای مدت‌های طولانی به دنبال آن بودند."
از سوی دیگر مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا اوایل مرداد ماه 1397در واکنش به اقدام کره شمالی مبنی بر انهدام سایت و تونل های آزمایش هسته ای، این اقدام پیونگ یانگ را در ارتباط با تعهد آنها درجریان نشست با ترامپ ارزیابی کرد و گفت که خلع سلاح هسته ای کامل کره شمالی را ضروری دانست.این موارد اقداماتی است که رئیس کیم به آن متعهد شده است،همچنین در مقابل انتقادات کره شمالی نسبت به بدعهدی آمریکا درخصوص کاهش تحریم ها، دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا تحریم ها علیه پیونگ را گسترش و یک فرد و سه شرکت مرتبط با کره شمالی را در فهرست تحریم‌ها قرار داد،خزانه‌داری آمریکا ادعا کرد این تصمیم در راستای «تعهد ادامه‌دار» این کشور برای جلوگیری از سرازیر شدن منابع مالی به سمت برنامه تسلیحاتی کره شمالی اتخاذ شده است تا جاییکه "استیون منوچین"،مدعی شد، خزانه‌داری به اجرای تحریم‌های موجود علیه کره شمالی ادامه خواهد داد و جلوی فعالیت شرکت‌ها، بنادر و کشتی‌های دخیل در انتقال محموله‌های غیرقانونی به کره شمالی را گرفته و آنها را در فهرست تحریم‌ها قرار خواهد داد.». کاخ سفید تلاش دارد پشت میز مذاکره حداقل امتیاز را بدهد و بیشترین امتیاز را بگیرد و در این راه با اعمال تحریم های فزاینده اقتصادی کشور هدف را پشت میز گفتوگو بنشاند.
شیطنت ترامپ برای شعله ور کردن آتش خشم کره شمالی
خیانت زود هنگام رئیس جمهور ترامپ، حاکی از شیطنت وی برای بهانه جویی و دامن زدن به بحران در منطقه شرق آسیا است. به نظر می رسد دونالد ترامپ می خواهد بهانه لازم را برای تحت فشار قرار دادن بیش از حد کره شمالی به دست آورد، او در حالی که تا چند ماه پیش میز مذاکره با پیونگ یانگ را مثبت ارزیابی می کرد، حالا به دنبال امتیاز گیری از راه دور است. صحبت نکردن در مورد جزییات، این فرصت را در اختیار آمریکا قرار داده تا طبق استراتژی همیشگی خود به صورت گام به گام امتیاز های مهمی را ازکره شمالی بگیرد، بنابراین بد عهدی و مشروط سازی های پی در پی حاکی از آن است که آمریکا می خواهد پیونگ یانگ را یک پا در هوا نگه دارد، همچنان که در جدیدترین بیانیه خود اعلام کرده که در تدارک دومین دیدار بین دونالد ترامپ، رئیس جمهور، و کیم جونگ-اون، رهبر کره شمالی است و این خبر باز هم در شرایطی رسانه ای می شود که آمریکایی ها انتظار دارند پیونگ یانگ صد قدم بر دارد و واشنگتن نیم قدم؛ فرمول کاخ سفید نشینان برای مذاکره، امتیاز نقد گرفتن و تعهد سپاری قسطی بوده و مدتهاست که این روند دستور کار مذاکرات آمریکایی ها را تعیین می‌کند، اگر این روند در مذاکره با کره شمالی همچنان ادامه پیدا کند آستانه تحمل پیونگ یانگ به اوج خواهد رسید و احتمالا تحت چنین شرایطی دوباره آزمایش های هسته ای خود را کلید خواهد زد و این بار دیگر ترامپ بهانه لازم برای اقدام نظامی را خواهد داشت چراکه ادعا دارد یکبار راه دیپلماسی را رفته است!! با توجه به این موضوع باید گفت عاقبت مذاکره مستقیم با آمریکا همین است و بس!
