وارد مطب که می شود ازدحام جمعیت نظرش را جلب نمی کند چرا که این به یک امر طبیعی برایش تبدیل شده، نخستین کاری که می کند در رقابتی درونی با سایر ورودی های جدید تلاش می کند دست کم جایی نه برای نشستن بلکه برای ایستادن در مطب بیابد.
به گزارش ایرنا در سال های اخیر با افزایش حجم شهرنشینی و مراجعه روستائیان به شهر برای انجام اقدامات درمانی، فضاهای مناسبی در مطب های خصوصی در نظر گرفته نمی شود و بسیاری از بیماران مجبور هستند علاوه بر بیماری رنج مضاعف فضاهای نامناسب فیزیکی و مشکل دیگری بنام ویزیت گروهی یا چند نفره را تحمل کنند که بدون شک منجر به کاهش زمان ویزیت می شود.
چشم پوشی از آثار مثبت طرح تحول نظام سلامت در لرستان به دور از انصاف است، طرحی که کارنامه موفقی داشته، اما قصه مطب های خصوصی و معضلات آن سر دراز دارد و درمان آن سخت علاج شده است.
متاسفانه فضای اندک مطب های خصوصی به ویژه پزشکان متخصص، موجب نارضایتی بیماران شده، شلوغی که به خودی خود موضوع آراستگی و بهداشت مطب ها را زیر سوال برده است.
به وفور دیده می شود مطب کوچک پزشکان متخصص از جمله پزشکان سرطان به اندازه ای با ازدحام مواجه است که بیماران بدحال و تحت درمان به ناچار مجبور به نشستن در راه پله ها می شوند و البته این بیماران به دلیل شرایط خاصی که دارند به اجبار باید همراه داشته باشند، که این خود موجب ازدحام بیشتر در فضاهای محدود مطب هاست.
از دیگر مشکلات اغلب مطب های خصوصی، نبود آسانسور است که بیمار مجبور می شود با وجود شرایط نامناسب جسمانی پله های نه چندان استاندارد را بالا برود و منتظر بماند و در برخی مواقع نیز تکریم بیماران توسط منشی مطب ها به فراموشی سپرده شده و به وفور شاهد برخوردهای زننده و نامحترمانه آنها با بیمار و یا همراه آن می شویم.
شاید بتوان یکی از دلایل مشکل فضای فیزیکی را کمبود اعتبار دانست اما بدون شک رفتار و برخورد درست منشی با بیماران باید به صورت ریشه ای و فرهنگی حل شود.
مدتی است مشکل دیگری موجب ناراحتی بیماران شده که آن هم ویزیت چند نفره پزشک است، پزشکانی که از قدیم به عنوان امین و معتمد افراد شناخته می شدند امروز برخی از آن ها این امانت داری را به فراموشی سپرده اند و به هر دلیلی با پذیرش چندین بیمار در اتاق خود موجب دغدغه آنان می شوند.
شاید یکی از دلایل ویزیت های چند نفره پزشکان، همین شلوغی و ازدحامی است که از درون اتاق پزشک به خوبی شنیده می شود، و دکتر معالج برای سرعت در روند، این روش نادرست را انتخاب می کند و در برخی استان ها نیز کمبود پزشک متخصص و حجم بالای بیماران پزشک را مجبور به کم فروشی در ویزیت می کند تا برای رسیدگی به همه بیماران، زمان ویزیت را کوتاهتر کرده شاید بتوان هر چند کوتاه و عجله ای، اما تمامی مراجعان را پذیرش کرد.
در حالی که مدت زمان ویزیت هر بیمار بین 15 تا 20 دقیقه عنوان می شود اما، به جرات می توان گفت بیماری که از هفته ها قبل برای نوبت گرفتن اقدام کرده و روز نوبتش نیز ساعتها منتظر مانده، به راحتی کمتر از پنج دقیقه ویزیت می شود و حتی برخی پزشکان مجال کافی برای صحبت های بیمار نمی دهند و به سرعت نسخه وی را می پیچند.
در برخی مطب ها به ویژه پزشکان زنان و زایمان، ویزیت گروهی را در دستور کار دارند به این معنا که چند بیمار با هم وارد اتاق پزشک می شوند و یکی یکی مشکلات خود را بین می کنند و در این میان افراد بسیاری هستند که به دلیل شرم و خجالت از حضور دیگران و البته ناآشنایی با حقوق خود، نمی توانند مشکلات خود را به درستی و کامل عنوان کنند چرا که ممکن است در شهر کوچکی که همه یکدیگر را می شناسند موجب دردسر شود.
به هر حال رنج های مضاعفی علاوه بر درد بیماری به بیماران مطب های خصوصی تحمیل می شود که فرهنگ سازی در این رابطه به ویژه توسط پزشکان امری ضروری است.
مطب های کوچک و ویزیت گروهی، درد مضاعف بیماران
همچنان که از راه پله های تنگ و شلوغ بالا می رود در حال برنامه ریزی برای بازگشت به خانه است، در ذهن خود تمامی برنامه هایش را لغو می کند چرا که می داند هرچند که سر وقت تعیین شده به مطب مراجعه کرده اما دست کم باید چند ساعتی را منتظر نوبت بماند.