محمدرضا منصوریان درباره برخورد پلیس با یکی از گزارشگران اعزامی مسابقات آسیایی جاکارتا در سالن مسابقه کبدی بانوان با اعلام اینکه تمامی این گزارشگران آی‌دی کارت داشته‌اند، گفت: در مسابقات آسیایی، امتیاز انحصاری برای پوشش رسانه‌ای وجود دارد و زمانی که دوستان خبرنگار ما خواسته‌اند به شکل دیگری از این مسابقات تصویربرداری و گزارش تهیه کنند، طبیعی است که از سمت مسؤولان مسابقات برخوردی صورت بگیرد.
به گزارش ایسنا او تاکید کرد: مسوولان صداوسیما از قبل باید برنامه‌ریزی می‌کردند که چند خبرنگار می‌خواهند به بازی‌های آسیایی اعزام کنند و آن‌ها در چه موقعیتی در آنجا قرار بگیرند. همه این موارد از قبل اعلام شده و ما می‌دانستیم که در چه رشته‌هایی می‌خواهیم شرکت کرده و خبرنگار اعزام کنیم. طبیعی است که خبرنگاران ما رفته‌اند و برای آن‌ها تقسیم کار انجام شده است اما اینکه گفته می‌شود مسؤولان میزبان در مسابقات با گزارشگران ما مشکل داشته‌اند، اینگونه نیست. چرا این اتفاق برای خبرنگاران دیگر کشورها رخ نداده است. به نظرم گزارشگران ما می‌خواستند آنجا از امکاناتی به صورت غیرمجاز استفاده کنند. به دلیل اینکه وقتی پوشش تصویری مسابقه‌ای را به یک شرکت خاص می‌دهید و آن شرکت مسؤولیت پوشش مسابقات را دارد بنابراین نباید هر کسی دوربین به دست بگیرد. در آنجا نیز امتیاز انحصاری برای پوشش وجود داشته و زمانی که دوستان خبرنگار ما خواسته‌اند به شکل دیگری از این مسابقات تصویربرداری و گزارش تهیه کنند، طبیعی است که از سمت مسؤولان برخوردی صورت بگیرد و بعید می‌دانم که آن‌ها قصد خاصی داشته‌اند. به احتمال زیاد همکاران ما غیرحرفه‌ای عمل کرده‌اند.
او ادامه داد: زمانی که خبرنگاران را به مسابقات اعزام می‌کنند باید فرد یا تشکیلاتی آن‌ها را حمایت و کارهای آن‌ها را برنامه‌ریزی می‌کرد. در گذشته هم زمانی که ما اعزام می‌شدیم یک نفر به عنوان مسؤول با ما می‌آمد و تقسیم کار می‌کرد. من فکر می‌کنم که این افراد که اعزام شده‌اند به امان خدا رها شده‌اند و به دلیل اینکه از قوانین بی‌اطلاع بودند برای تهیه گزارش و عکس خارج از مقررات عمل کرده‌اند؛ در حالی که همه قوانین از قبل تعریف شده و به ایران هم اعلام شده بود؛ بنابراین این دوستان باید واقع‌بین باشند.
منصوریان درباره اینکه گزارشگران اعزامی آی دی کارت داشته‌اند یا خیر، گفت: تمام خبرنگارانی که به مسابقات اعزام شده‌اند آی دی کارت داشته‌اند. در واقع افرادی که مجوز اعزام را از کمیته ملی المپیک گرفته‌اند و زیر پوشش این کمیته به این بازی‌ها اعزام شده‌اند، قطعا برایشان آی دی کارت صادر شده است. اگر افرادی هم به اسم خبرنگار فعالیت کرده‌اند و آی دی کارت نداشتند خارج از این مسیر رفته‌اند؛ یعنی این افراد به عنوان خبرنگار اعزام نشده بودند و بعدا نقش خبرنگار را در مسابقات گرفته‌اند؛ بنابراین طبیعی است که مسؤولان برگزارکننده مسابقات فقط به کسانی به عنوان خبرنگار آی دی کارت می‌دهند که قبلا کمیته ملی المپیک ایران آن‌ها را تأیید کرده باشد.
این گزارشگر ورزشی باسابقه درباره امکانات پوشش رسانه‌ای مسابقات آسیایی جاکارتا در ایران اظهار کرد: ورزش حرفه‌ای دنیا مستقیما در ارتباط با پوشش رسانه‌ای است. اگر ورزشی وجود داشته باشد که رسانه به آن اعتنا نکند، رشد نخواهد کرد. شرایط با ۴۰ سال قبل متفاوت شده و بخش مهمی از رشد و توسعه هر ورزشی در گروی درآمدزایی آن است؛ بنابراین در قالب ورزش‌های حرفه‌ای، رسانه می‌تواند به این درآمدزایی بسیار کمک کند. در دنیا هم می‌بینید که باشگاه‌های معتبر و تیم‌های درجه یک دنیا، زندگی و امورات روزمره خود را با قراردادهای سنگینی که با رسانه‌ها منعقد می‌کنند، می‌گذرانند. همچنین باید این پرسش را مطرح کرد که برای پوشش رسانه‌ای چقدر امکانات سخت‌افزاری ما به‌روز است و آیا می‌توانیم وارد رقابت‌های سنگین در بُعد بین‌المللی شویم؟ باید گفت که ما در این بخش عقب هستیم و به لحاظ سخت‌افزاری نمی‌توانیم رقابت کنیم؛ برای مثال برای پخش مسابقات والیبال یک دستگاهی به نام چشم عقاب است که صحنه‌ها را آهسته نشان می‌دهد. ما این تکنولوژی را تا چند سال پیش نداشتیم در حالی که اگر این چشم عقاب نباشد هیچ مسابقه والیبالی نمی‌تواند پخش شود.
او با اشاره به عملکرد مدیریتی مسؤولان برای پخش مسابقات آسیایی از تلویزیون بیان کرد: این مساله نیز به سوء مدیریت برمی‌گردد. ما از یک یا دو سال قبل می‌دانستیم که در بازی‌های آسیایی در کدام روز چه مسابقه‌ای برگزار می‌شود و نمی‌توان منکر آن شد. من شنیده‌ام که اندونزی در پوشش مسابقات آسیایی ضعف‌هایی دارد اما قطعا برنامه‌ریزی را از یک یا دو سال قبل انجام داده‌اند چون آسیا این مسابقات را برگزار می‌کند. بنابراین مسؤولان ما هم باید از قبل برنامه‌ریزی می‌کردند و اگر ضعفی دیده می‌شود یا پوشش رسانه‌ای خوبی وجود ندارد به دلیل ضعف‌هایی است که خودمان داریم. برای مثال ورزشکار ما (زهرا نعمتی) نمی‌داند ساعت دقیق مسابقه‌اش چه زمانی است و افرادی که باید در تیم برنامه‌ریزی می‌کردند این بلا را سر او آوردند نه کشور میزبان. پس چرا این اتفاق برای ورزشکاران دیگر کشورها نیفتاد؟ در واقع این ضعف‌ها نیز به دلیل نوع مدیریت است به دلیل اینکه افراد غیرمتخصص را در جاهای تخصصی به کار می‌گیریم و این افراد به دلیل اینکه تازه وارد میدان شده‌اند سال‌ها طول می‌کشد که بتوانند متخصص شوند. در حوزه ورزش شاید ۲۰ درصد از افراد، متخصص این حوزه باشند و ۸۰ درصد آن‌ها غیرمتخصص هستند که از کانال‌های مختلف وارد این کار شده‌اند؛ بنابراین طبیعی است که این مشکلات به وجود بیاید. ما نباید مشکل خود را در خارج از کشور دنبال کنیم بلکه باید مشکلات را قبل از اینکه برنامه‌ها شکل بگیرد در داخل کشور حل کنیم.
منصوریان به خرید حق پخش تلویزیون برای پخش بازی‌های آسیایی جاکارتا اشاره و اضافه کرد: اتفاقا ما در حوزه ورزش هیچ وقت بی‌پول نبوده‌ایم. همیشه حمایت‌های لازم از ورزش شده و حتی پول‌های خوبی به ورزش تزریق می‌شود. من شنیدم برای همین بازی‌های آسیایی چندین میلیارد هزینه را دولت در اختیار کمیته ملی المپیک گذاشته که خرج رفت و آمد کاروان مسابقات شود. در رسانه‌های مختلف بخصوص صداوسیما هم هیچ موقع این مسائل وجود نداشته یعنی زمانی که لازم بوده ما همه تصاویر را از تلویزیون پخش کرده‌ایم. اگر بعضی زمان‌ها تصویر نداریم برای این است که برنامه‌ریزی درست انجام نشده وگرنه بعید می‌دانم که در رسانه‌ای مانند صداوسیما بی‌پولی وجود داشته باشد و به نظرم وضع خوبی دارد که می‌توانست برای پوشش خبری مسابقات به راحتی برنامه‌ریزی کند. اما متأسفانه همه کارهای ما در دقیقه ۹۰ اتفاق می‌افتد و حتی سعی می‌کنیم از دیگران نیز به نوعی استفاده کنیم که درست نیست. قطعا شرایط پوشش تصویری مسابقات قبل از اعزام کاروان کشورمان، به ایران اعلام شده است که باید از قبل برای آن برنامه‌ریزی می‌کردند و نمایندگانی را می‌فرستادند و قرارداد منعقد می‌کردند. اگر که به موقع پولی پرداخت نکردیم من می‌گویم که کم و کسری در پول وجود نداشته به دلیل اینکه به موقع پول به مسؤولان داده شده و اگر نتوانستند کار را به درستی انجام دهند خودشان باید دلیل آن را بگویند.
این گزارشگر ورزشی باسابقه رادیو و تلویزیون درباره‌ی عملکرد گزارشگران اعزامی به مسابقات آسیایی خاطرنشان کرد: ما افراد متخصص کمی در این حوزه داریم که بخشی از آن به گزارشگری پوشش مسابقات حرفه‌ای برمی‌گردد و در بخش دیگر این مساله مطرح می‌شود که آیا این افراد اعزامی دارای شرایطی هستند که بخواهند مسابقات را پوشش دهند؟ متأسفانه این بخش به شدت رابطه‌ای است و کمتر به تخصص گزارشگران در بخش رسانه‌ای توجه می‌شود. در بازی‌های آسیایی جاکارتا بالاترین درجه موفقیت ما در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو است و باید بررسی کنیم که چند نفر از افرادی که اعزام شده‌اند، خبرنگار تخصصی این حوزه هستند؟ در واقع این افراد تخصصی در این سه رشته ندارند درحالی که باید افرادی را اعزام می‌کردند که مسلط بودند. البته همه قابل احترام هستند و زحمت کشیده‌اند اما در این کار تخصصی عمل نمی‌کنند.
منصوریان در پایان اظهار کرد: ۳۰ یا ۴۰ نفری که به عنوان خبرنگار صداوسیما به بازی‌های آسیایی جاکارتا اعزام شده‌اند، در جایگاه خود قرار ندارند و باید پرسید چه کسی این‌ها را انتخاب کرده است؟ در شرایط سخت اقتصادی باید این مسائل الویت‌بندی می‌شد؛ برای مثال وقتی از آن‌ها سوال می‌کنیم که چرا این کارها را انجام می‌دهید، می‌گویند ما بودجه نداریم و بودجه را کمیته ملی المپیک به ما داده است. در حالی که فرقی نمی‌کند کدام نهاد پول را داده به دلیل اینکه این بودجه هم برای همین مملکت است.
