از لحاظ تئوری، محدود کردن کالری باید مؤثر باشد. اگر انرژی بیشتری دریافت کنید و نتوانید آن را بسوزانید، این انرژی اضافی تبدیل به چربی در بدن خواهد شد. مصرف انرژی کمتر به شکل کالری نیز یعنی اینکه بدن مجبور است چربی‌های ذخیره شده را بسوزاند تا نیازش به انرژی تأمین شود. ساده به نظر می‌رسد این‌طور نیست؟ اما بدن انسان ندرتاً پیش می‌آید به همین سادگی پیش برود. شما باید واکنش هورمونی به کالری‌های مصرفی‌تان را هم در نظر بگیرید. بدن شما به 200 کالری دریافتی از سبزیجات همان‌طور پاسخ نمی‌دهد که به 200 کالری دریافتی از یک تکه شکلات. کالری شکلات موجب ترشح بیشتر انسولین شده و بر نحوه‌ی سوخت و ساز این کالری‌ها اثر می‌گذارد.
به گزارش تبیان ترشح بیشتر انسولین یعنی اینکه این انسولین تا مدتی می‌ماند و باعث می‌شود بدنتان به سختی بتواند چربی ذخیره شده را تجزیه کند. حتی اگر در شرایط کمبود کالری هم باشید، انسولین توانایی بدن برای استفاده از چربی به عنوان سوخت را مختل خواهد کرد و چون بدن شما نمی‌تواند از چربی ذخیره شده به راحتی استفاده کند، متابولیسمتان هم کُند می‌شود تا انرژی را حفظ کند.
اگر کالری کمتری نسبت به آنچه که می‌سوزانید مصرف کنید، در عرض مدت کوتاه‌تری وزن کم خواهید کرد اما به خاطر توانایی شگفت‌انگیز بدن برای سازگاری با زمان‌های گرسنگی (کاهش سرعت سوخت و ساز)، وزنی که از دست می‌دهید می‌تواند به سرعت برگردد.
پروسه‌ای که بدن به‌واسطه‌ی آن خودش را با کمبود کالری تطبیق می‌دهد ناشی از برهم‌کنش‌های هورمون‌های متعددی است که شامل هورمون‌های اشتها مانند لپتین و گرلین، هورمون تیروئید و هورمون استرس می‌شود.
نتیجه‌ی نهایی اینکه گرمازایی کُند شده و بدن شما نیاز به کالری کمتری خواهد داشت. منطقی به نظر می‌رسد این‌طور نیست؟ بدن شما حس می‌کند که دریافت انرژی‌تان تغییری کرده و برای جبران کاری می‌کند تا با همان مقدار انرژیِ کم پیش بروید. وقتی مصرف کالری‌تان را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهید بدنتان را در شرایطی قرار می‌دهید که با سرعت کمتری کار کند.
دچار کمبود مواد مغذی خواهید شد
کمبود کالری شدید می‌تواند کمبود مواد مغذی را به دنبال داشته باشد. وقتی دریافت کالری‌تان را زیاد کاهش می‌دهید به سختی می‌توانید درشت مغذی‌هایی مثل پروتئین، چربی‌های سالم و کربوهیدرات‌ها را به بدن برسانید. ضمناً نیاز بدنتان به ریزمغذی‌ها نیز تأمین نمی‌شود و دچار کمبود ویتامین و مواد معدنی خواهید شد مخصوصاً اگر کمبود کالری‌تان مدت‌ها طول بکشد.
خلق و خویتان هم به هم می‌ریزد
در تحقیقی معلوم شد افرادی که نصف میزان همیشگی کالری مصرف کرده بودند تا دو و نیم پوند در هفته وزن کم کنند، نه تنها نسبت به غذا توجه وسواس گونه‌ای گرفته بودند بلکه علائمی چون استرس، خستگی، ریزش مو، صدای زنگ در گوش، حفظ آب در بدن و اضطراب هم در آن‌ها دیده شد. وقتی کالری خیلی کمتری مصرف می‌کنید مغزتان مدام به شما یادآوری می‌کند که نیاز به سوخت بیشتری دارید و شما هم روی هر چیزی که مربوط به خوردن می‌شود توجه بیشتری پیدا خواهید کرد. نیازی به گفتن نیست که محدود کردن دریافت کالری باعث می‌شود انرژی و انگیزه‌ی کمتری برای ورزش کردن داشته باشید و حتماً می‌دانید که ورزش، بخش مهمی از حفظ وزن ایده آل است.
مشکلاتی برای سلامتی‌تان پیش خواهد آمد
عدم دریافت کالری کافی موجب ناباروری در زنان می‌شود. شما به مقدار مشخصی کالری نیاز دارید تا تخمک گذاری کنید و اگر انرژی کافی نداشته باشید تخمک گذاری مناسبی نخواهید داشت، بنابراین مشکلاتی در باروریتان ایجاد می‌شود. ضمناً محدودیت در دریافت کالری طی مدتی می‌تواند سطح استروژن را پایین بیاورد و موجب از دست دادن توده‌ی استخوانی شود. محدودیت مصرف کالری همراه با ورزش‌های شدید منجر به کاهش بیشتری در استروژن شده و هورمون کورتیزول را بالا می‌برد. این اتفاقات تأثیرات منفی بر سیستم ایمنی گذاشته و می‌توانند کنترل قند خون را هم مختل کنند.
دستاوردهایتان در فیتنس افت خواهد کرد
بدن شما به درشت مغذی‌ها نیاز دارد تا ATP را به سوخت مناسب جهت ورزش تبدیل کند. اگر کالری کافی دریافت نکنید، عملکرد ورزشی‌تان افت می‌کند و علاوه بر از دست دادن توده‌ی استخوانی، توده‌ی عضلانی خود را هم از دست می‌دهید و مطمئناً این چیزی نیست که هدفتان باشد. حتی اگر وزن کم کنید، با کند شدن متابولیسم، توده‌ی عضلانی خود را هم همراه با چربی از دست داده‌اید و این ایده آل هیچ‌کس نیست.
