تقلای کارگزاران برای سهم خواهی یا پوشاندن درگیری درون حزبی؟

اعضای این حزب که بعضا در مسئولیت های ارشد اجرایی دولت نیز حضور دارند مدتی است تلاش دارند تا با فاصله گرفتن از مرکزیت دولت و شخص رئیس جمهوری خود را مطالبه گر نشان داده و با ادبیات نقادانه رفته رفته خود را مهیای انتخابات بعدی مجلس و سپس ریاست جمهوری نمایند.
به گزارش خبرآنلاین، آخرین نمونه تلاش اعضای این حزب مصاحبه ها یا مطالب پراکنده وابستگان کارگزاران سازندگی است که به طور محدود در برخی رسانه ها به ویژه با محوریت ارگان مطبوعاتی این حزب- که از قضا مدیرمسئول آن خود دارای مسئولیت مشاور در نهاد ریاست جمهوری است- منتشر می شود.
در این دست مطالب تلاش می شود تا با فرصت طلبی از شرایط اقتصادی جامعه ضمن تبری از عملکرد دولت اقدامات انتقام جویانه سیاسی طراحی و در یک هجمه سنگین رسانه ای تلاش نمایند تا حداکثر فشار را برای تغییر یا جابجایی در نزدیکان شناخته شده رئیس جمهوری دنبال نمایند.
البته نکته قابل تامل این است که کارگزاران سازندگی بدلیل فقدان راهبرد مشخص تنها به تخریب روی می آورد و هیچ گاه آلترناتیو روشن و موجهی برای جایگزینی معرفی نمی کند این سردرگمی آنجا آشکارتر می شود که کارگزاران همزمان با تخریب تیم فعلی اقتصادی دولت از گزینه هایی مانند وزیر سابق اقتصاد نام برده و دفاع می کند که در دوران مسئولیت آنها همین افراد مورد تهاجم این حزب بوده اند.
با این توضیح روشن است که کلیدواژه تغییر تیم اقتصادی دولت تنها بهانه ای برای ضربه زدن به پیکر دولت و مرکزیت آن است تا در مراحل بعدی بتوانند تصمیمات سیاسی و حزبی خود را به دولت و رئیس جمهوری دیکته کنند امری که نشان از ضعف شناخت و نگاه کوته بینانه برخی افراد این جریان نسبت به رئیس جمهوری و اعضای ارشد دولت است.
این نگاه افراطی و نادرست تا حدی از مسیر انصاف خارج شده که حتی یکی از اعضای شناخته شده و برجسته این حزب تنها ساعتی پس از انتشار ارگان مطبوعاتی کارگزاران،‌در مصاحبه با یک رسانه اصولگرا ضمن رد هرگونه تلاش کارگزاران برای تغییر در دولت تاکید می کند که از نظر آنها هرگونه تغییر در تیم اقتصادی دولت به صلاح نیست.
باید منتظر ماند و دید که این اظهارات و اقدامات پاردوکسیکال ناشی از خطای تحلیل اعضای این حزب است یا نوعی تقسیم کار و ماموریت در چارچوب یک سناریوی واحد.
هرچه که باشد پرسش اساسی این است که سنگ پراکنی های اخیر آیا نشان دهنده این است که کارگزاران سازندگی قصد دارد از قطار همراهان دولت پیاده شود؟ یا دنبال سهم خواهی بیشتر از رئیس جمهوری هستند؟