در یادداشت بعیدی نژاد آمده است:
تحليل شخصي بنده اينست كه توافق رؤساي آمريكا و كره شمالي فعلا بيش از تعهد رهبران دو كشور به حصول توافق در آينده چيزي نيست. مهمترين عناصر بيانيه ی یک صفحه ای و چند خطی از سوي دو طرف، يعني تعهد كره شمالي به غير هسته اي شدن شبه جزيره كره از يكطرف و تعهد آمريكا به اعطاي تضمينهاي امنيتي به كره شمالي از سري ديگر، بيش از ٢٥ سال است كه در مذاكرات دو طرف مطرح است و مرتب هم در چندين مقطع در توافقات دو طرف تكرار شده اند. مهم جزئي كردن و اجرايي كردن اين تعهدات از سوي دو طرف است كه تا بحال ممكن نشده است.
تنها دو تعهد جزئي و مشخص به گفته ترامپ حاصل شده است كه اتفاقا در بيانيه امضا شده ذكري از آنها نيامده است و تنها از سوي ترامپ در مصاحبه با خبرنگاران اعلام شد كه يكي تعهد آمريكا به توقف مانورهاي نظامي مشترك در منطقه و ديگري تعهد كره شمالي به انهدام يكي از سايتهاي موشكي خود ميباشد. اينهم احتمالا به دليل پيچيدگيهاي اين دو تعهد بوده است كه در بيانيه نيامده اند و لذا شايد اجراي آنها هم با پيچيدگيهايي همراه باشد، چنانچه پس از اعلام اين دو موضوع، برخي ابهامات مطرح شده است كه نشان ميدهد اعلام توقف مانورهاي نظامي در منطقه از قبل بين همه ي طرفهاي لازم هماهنگ نشده است.
مجموعا ميتوان گفت همه مذاكرات اصلي مهم به آينده موكول شده است و اين بيانيه حتي از تعهداتي كه كره شمالي قبلا حاضر به پذيرش آن شده است هم ضعيفتر ميباشد. بدليل همين ضعف محتوايي، اين توافق از سوي نهادها و انديشكده هاي بين المللي در حوزه ي امنيت بين المللي و اشاعه سلاحهاي هسته اي مورد انتقادات زيادي قرار گرفته است.
سياستمداران زيادي هم معتقدند كه با توجه به نياز سياسي ترامپ به اين توافق، وي براي انجام اين ملاقات و ديدار در اين شرايط سياسي، حاضر شده است كه در اين مرحله به كمترين تعهد از سوي كره شمالي رضايت دهد.
اما بي شك با همه ي اين ابهامات يك نكته ي مهم مثبت در توافق رهبران دو كشور وجود دارد و آن اينكه با اين توافق حداقل تا چندين ماه احتمال جنگ و درگيري نظامي بين دو كشور كه با لفاظيهاي ترامپ افزايش يافته بود و بحران آن ميتوانست به كره جنوبي و ژاپن و چين هم كشيده شود و موجبات نگراني زيادي را ايجاد كرده بود، كاهش يافته است.
