شرکتهای دیگر نیز مانند بی ام دبلیو امیدوارند این شرایط همچنان ادامه یابد و به همین دلیل ظرفیت تولید را در قالب سرمایه گذاری های مشترک با شرکتهای چینی، طبق الزام دولت این کشور، گسترش می دهند.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از اکونومیست، یک کارشناس بازار خودرو برآورد می کند که سرمایه گذاری های مشترک به زودی، کارخانه های خودروسازی با ارزش 123 میلیارد دلار در این کشور ایجاد خواهند کرد. اما حقیقت تلخ این است که این شرکتها روزهای سختی پیش رو خواهند داشت که رؤیای سودهای بی پایان را خاتمه می دهد.
دلیل اول این است که نرخ رشد فروش در حال کند شدن است. دوران رشدهای سالانه دورقمی دیگر به پایان رسیده است. کارشناسان غربی پیش بینی می کنند که نرخ رشد در ده سال آینده بین 6 تا 9درصد باقی خواهد ماند. این ارقام نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر بالاتر هستند. اما با توجه به افتتاح کارخانه های جدید، مازاد ظرفیت تولید نگران کننده و غیرقابل اصلاح است.
طی سالهای گذشته کارخانه های جدید 3/5 میلیون خودروی سبک در سال تولید کنند.طبق یک معیار قدیمی مرسوم در صنعت خودروسازی، با فرض بر این که یک روز کاری عادی از دو نوبت 8 سـاعته تشکیل می شود، کارخانجات مونتاژ قطعات باید با بیش از 75 درصد ظرفیت کار کنند تا به سودآوری برسند.
بسته شدن کارخانه های خودروسازی آمریکا و پس از آن افزایش مجدد فروش به این معنی است که کارخانه های این کشور در حال حاضر با بیش از 100 درصد این ظرفیت کار می کنند. در مقابل، عدد میانگین برای کارخانه های مونتاژ چینی به زیر 70 درصد افت کرده است. به این ترتیب، کاهش سوددهی در راه است.
یکی از نشانه های بروز این بحران واکنش فروشندگان خودرو است که نمی خواهند سود فروش شان وابسته به اهداف غیرواقع گرایانه ای باشد که در زمان رونق توسط شرکتها تعیین شده است.
با کاهـش خرید خودروهای نو در چین، برخی از شرکتهای پرفروش خارجی در این کشور، مانند فورد و فولکس واگن، تخفیف‌ها و تسهیلاتی ارائه می کنند تا اوضاع را تغییر دهند. برندهای رده دوم هم همین مسیر را دنبال شرکتهای محلی طی می کنند.
مکس واربرتن، تحلیلگر صنعتی شرکت تحقیقاتی استنفورد، هشدار می دهد که «کاهش همیشه یک طرفه بوده است، بنابراین، کاهش قیمتها تقریبا بر شرکت هایی اثر می گذارد که حاشیه سود پایین تری دارند...»
با وجود طرح های گسترش خودروسازهای مطرح دنیا، اخیرا رئیس شرکت بی ام دبلیو در گزارشی برای تحلیلگران این شرکت نسبت به وخامت اوضاع در چین هشدار داده است. فشارهای قیمت گذاری به ویژه برای لوکس ترین مدل های خودروسازان دیگر مانند رولز رویس انگلیسـی، بسیار شدید است.
او می گوید: «اوضاع چین عوض شده است.» خودروهای ساخت شرکتهای چینی که ســرمایه گذاری مشترکی با شرکت های خارجی ندارند، سالها است توسط مشتریان نادیده گرفته می شوند. تعدادی از تولیدکنندگان مستقل محلی در سالهای اخیر از محبوبیت روزافزون خودروهای دو دیفرانسیل کوچک و ارزان منتفع شده اند.
در حال حاضر، این خودروها در چین توسط شرکتهای داخلی تولید می شوند. شرکت گریتوال، که نامی در میان شرکتهای متوســط چینی دارد، تصمیم گرفته است تولید سواری های خود را کاهش دهد و بر روی خودروهای دو دیفرانسیل که شناخته شده تر هستند، تمرکز کند.
اما با پایان یافتن این دوره کوتاه ، بحران برای شرکتهای محلی حتی بزرگتر از شرکتهای خارجی خواهد بود. بیشتر شرکتهای خودروسازی چینی مجموعه های کوچکی هستند که خودروهای بی کیفیت و پرسروصدا تولید می کنند. بسـاری از آنها در حال حاضر زیان ده هستند. تنها دلیل بقای آنها یارانه های دولتی و سیاستهای تدارکاتی مقامات شهری و استانی است. تعدادی از بهترین شرکتهای خودروساز دولتی ـ مانند خودروسازی شانگهای ـ که سرمایه گذاری های مشـترکی با جنرال موتورز و فولکس واگن دارند، سودهای قابل توجهی به دست می آورند. اما تنها دلیل اعتبار آنها این است که دولت شرکت های خارجی را ملزم به این شراکت کرده است.
هدف دولت پین این است که شرکتهای چینی شیوه طراحی، ساخت و فروش خودروهای خوب را از شرکتهای خارجی بیاموزند. اما این شرکتها تاکنون موفق به یادگیری نشده اند و جایگاه شان به تولیدکنندگان قراردادی تنزل پیدا کرده است. اگر اجازه داده می شد عوامل بازار در صنعت خودروسازی چین اثر بگذارند، یعنی هم یارانه ها قطع می شد و هم خودروسازان خارجی می توانستند شرکای چینی خود را بخرند یا به تنهایی فعالیت کنند، این صنعت استحکام بیشتری می یافت.
در این صورت، بسیاری از شرکتهای چینی از دور خارج می شـند، اما تعداد اندکی وادار می شدند با تکیه بر ذکاوت خود به بقــا ادامه دهند و نوآوری و توسعه را بیاموزند.
گر رویای چینی ها برای داشتن برندهای جهانی خودرو توسط شرکت های داخلی این کشور محقق نشود، شاید باید نگاه خود را به سمت دیگری متمایل کنند ـ مثال شرکتهای نوآور و هوشمند تکنولوژی.
