کارگاه کارگردانی «الیور استون» فیلمساز مطرح آمریکایی، عصر دیروز در سینما فلسطین برگزار شد. در این نشست که بسیاری از هنرمندان، هنرجویان و دانشجویان سینما و همچنین اهالی رسانه حضور داشتند، «استون» با تشویق حاضرین سخنانش را اینگونه آغاز کرد: این چند روزی که ایران بودم، چه در اصفهان، چه کاشان و الان هم تهران بسیار به من خوش گذشته است و خاطرات خوبی را با خود به کشورم خواهم برد. مردم شما بسیار مهمان نوازند و من موقع قدم زدن هایم در خیابان ها و بازار های تان، نشانه لطافت و صلح را می بینم.
به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، وی افزود: برایتان نگرانم چرا که کشور های متعدد از شرق و غرب شما را تهدید می کنند. من ایران را خوب می شناسم، می دانم که کشور شما هشت سال جنگ را تجربه کرده است، مورد حمله سلاح های شیمیایی و گاز خردل قرار گرفته. امروز به موزه صلح رفتم تصاویری که دیدم واقعا حالم را بد کرد. از موزه شکنجه که بازدید کردم و شکنجه های نیروهای ساواک را دیدم بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم.
استون توضیح داد: شما باید به دنیا بگویید چه بلایی سرتان آمده است، اعتراض خودتان را با آثاری که می سازید به گوش همه برسانید. بگذارید همه بدانند آمریکا تا چه اندازه در حملات شیمیایی به کشورهای مختلف نقش داشته است! چه در جنگ هایی خودش شرکت کرده و چه فروش سلاح شیمیایی به کشور هایی که به نیابت از آمریکا می جنگیدند. کشورهایی مثل آلمان در مورد جنگ جهانی دوم آثار زیادی ساخت و اجازه نداد تاریخش فراموش شود، اما ژاپن حرفی نزد در این باره و بلاهایی که سرش آمد، به همین دلیل کمتر کسی است که بداند ژاپن تا امروز چه خسارت هایی را از جنگ تحمل کرده است!
این نویسنده و کارگردان آمریکایی گفت: خود من در مستند «قصه های ناگفته آمریکا» به گونه دیگری به تاریخ کشورم نگاه کردم و سعی کردم حرف هایی را بزنم که تا بحال گفته نشده بود و بتواند زاویه دید جدیدی به مخاطبان خودش بدهد.
وی افزود: فراموش نکنید نسل گذشته شما دارند پیر می شوند و از دنیا می روند، نسل جوانتان حواسش باشد اگر فیلم داستانی هم می سازید باید منعکس شده از واقعیت اطرافتان باشد! البته مراقب فروش گیشه هم باشید، کمی هیجان هم به کارهایتان بدهید تا خسته کننده نباشد.
استون ادامه داد: در این جشنواره مستندی دیدم از دوران پهلوی کشورتان، در این فیلم که تاریخ چند دهه مرور می شد، فرصت نمی کرد اطلاعات زیادی به تماشاگر بدهد، از اسناد و جزئیات زیاد حرف نمی زد، بیشتر کلی گویی کرده بود، این خوب نیست. ما در آمریکا نسبت به تاریخ شما اطلاعات بیشتری داریم و منابع آرشیوی مان از دوران های مختلف کشور شما پر است. قطعا خودتان هم از این دست منابع دارید، از آن ها استفاده کنید و اجازه ندهید تاریخ تان فراموش شود.
در ادامه خبرنگاران به طرح سوالات خود پرداختند و جلسه به صورت پرسش و پاسخ پیش رفت
-شما درباره «جرج بوش» و «ترامپ» تا بحال زیاد انتقاد کرده اید، چه به صورت کلامی و چه در آثارتان، اما در مورد «اوباما» کمتر صحبت کرده اید. آیا این نشان از این است که شما به او علاقه دارید؟
از سال 2001 تا امروز، یعنی از زمان سر کار آمدن دولت «جرج دبلیو بوش» چون کابینه او پر بود از نو محافظه کاران، برنامه ای تدوین کردند برای برهم زدن و تغییر حکومت در هفت کشور مختلف، از جمله لیبی، عراق، سوریه و... که تا حد زیادی هم موفق بودند و جایزه بزرگشان هم ایران است متاسفانه. مسئله مهم این است که فرقی نمی کند رئیس جمهور در آمریکا چه کسی باشد، هرکسی بیاید مهره ای می شود در مسیر این برنامه های نو محافظه کاران. همان برنامه ای که نامش را گذاشته اند «تخریب خلاقانه». خواهش می کنم از اوباما یا ترامپ صحبت نکنید، چون بی فایده است، تصویر بزرگتر که همان برنامه است را ببینید.
- انتقادهایی که به آمریکا وارد می کنید، نشان از این است که به کشورتان علاقه ندارید؟
اصلا این طور نیست. من با سیاست نظامی کشورم مشکل دارم نه خود کشورم. من بسیار آدم صلح جویی هستم چون خودم در جنگ ویتنام حضور داشتم و جنگ را از نزدیک دیده ام و مطمئنم در این جمع هم افرادی باشند که جنگ را تجربه کرده اند و در دوران جنگ کشور خودتان حضور داشته اند. من کشورم، مردمم، و دموکراسی حاکم بر کشورم را دوست دارم، اما از نظامی شدن کشورم نگرانم! سخت افزار های نظامی ای که می سازد و به کشور های دیگر می فروشد ناراحتم می کند.125 میلیارد دلار سلاح نظامی همین چند وقت پیش به عربستان سعودی فروخته شده است! اگر این دکمه ی جنگ هسته ای را هر لحظه ای، هرکسی، هر کشوری که فشار دهد، برنده ای وجود نخواهد داشت، همه بازنده اند و نابود خواهند شد. این یک معظل جهانی بلکه کیهانی است.
