چرا قالیباف نه ؟

گذشته از درست یا غلط بودن این استدلال ، از نگاهی دیگر موضوع قابلیت بررسی را دارد که نشان می دهد اساساً کسانی چون قالیباف یا نماینده‌اش نباید در کمیته انتخاباتی اصولگریان حضور پیدا کنند و چه بسا در انتخابات های دیگری از این دست نیز دلیل روشنی برای عضویت این طیف وجود ندارد .

چرایی عدم حضور افرادی چون آقای شهردار! و یا نماینده اش! در اینگونه مناسبات سیاسی در واقع بر می گردد به نوع فعل وانفعالاتی که در انتخابات مجلس و مهمتر از آن ریاست جمهوری شکل می گیرد . ماهیت سیاسی این وقایع به خوبی نشان می دهد که افرادی که قرار است نقش محوری را در یک جریان سیاسی عهده دار باشند، خود می بایست از سایستمداران شناخته شده و یک شخصیت کاملا سیاسی باشد.

هر چند که قالیباف سوابق مدیریتی متعددی را در طول سالیان در کارنامه کاری خود انباشته است اما جنس فعالیتهای گذشته وی اجرایی بوده و ورود به عرصه سیاست بی شک تجاربی خاص از نوع سیاستمداران فعلی را می طلبد .

این موضوع در جایی نمایان می شود که حتی شخص قالیباف نیز خود به این مساله اذعان دارد و گهگاهی که در مورد عدم سابقه سیاسی موثر از او سئوال می شود، به صراحت خود را غیر سیاسی می داند.

در این میان شاید برخی ، چهره های شاخص در جبهه پایداری انقلاب را هم فاقد تجربه سیاسی بدانند اما این مهم بوضوح مشخص است که افرادی چون حجت الاسلام روح الله حسینیان، حجت الاسلام حمید رسایی، علی اصغر زارعی، مهدی کوچک زاده، حجت الاسلام بزرگواری و محمد جواد ابطحی حداقل سابقه یک دوره نمایندگی مجلس را در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده اند .

نگاهی به سوابق کاری قالیباف نشان می دهد که جرقه حضور او در عرصه سیاست  کمی قبل تر از انتخابات ریاست جمهوری سال 84 زده شد . زمانی که وی به فکر نشستن بر صندلی ریاست جمهوری افتاد و از فرماندهی نیروی انتظامی استعفا داده و با شوق و ذوق فراوان وارد فعالیت انتخاباتی شده و پس از ناکامی به عنوان جانشین احمدی نژاد راهی شهرداری تهران شد .

شهرداری تهران هم بیشتر از آن که یک پست سیاسی باشد یک منصب مدیریتی سخت افزاری است و کسی که این مسئولیت را عهده دار است . لاجرم ارتباط چندانی با سیاست نباید داشته باشد . حتی دکتر احمدی نژاد نیز در سوابق گذشته خود فرمانداری خوی را به ثبت رسانده است که این مسئولیت نیز جزء سوابق سیاسی محسوب می شود .

البته شاید گفته شود که قالیباف به عنوان یک شهروند حق فعالیت انتخاباتی را دارد اما او به واسطه عدم سوابق سیاسی نمی تواند در گروه رهبری انتخاباتی اصولگریان قرار بگیرید و به نظر می رسد تداوم مدیریتش در شهراداری تهران بهتر از حضور او در بازیهای سیاسی نظیر عضویت در گروه رهبری انتخاباتی اصولگرایان یا حتی کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 است.