دیه دانش آموزان درودزنی پرداخت شد

 تاوان اشتباهات اشتباهات انسان‌های بی‌مسئولیت را صورت و دست و پای آب شده کودکانی می‌دهد که تنها یک نام از آنها مانده است و بس!

به گزارش صراط به نقل از «تابناک»، آن روز صبح، هنگامی که بچه‌ها با خوشحالی و بوسه‌ای بر صورت پدر و مادر به مدرسه می‌رفتند، هیچ کس نمی‌دانست این آخرین تصویر از لب خندان آنها باشد؛ آن روز کودکی، آرزوها و خاطرات این کودکان در شعله‌های آتش بی‌توجهی و غفلت همان‌هایی سوخت که سنگ آنان را به سینه می‌زنند و مدت‌هاست خبری از آنها ندارند.

بچه‌ها در گرمای چراغی سوختند که قرار بود، در سرمای زمستان گرمشان کند؛ اما آنها را به زیر نقاب‌های نمدی کشید و نای رهایی از آنها را ربود.

رخدادی که برای این دخترکان و پسرکان مظلوم روی داد، نوعی جنایت بود. جنایت، تنها این نیست که با ضربه چاقو کسی را بکشی یا به روی کسی اسید بپاشی. اینکه در یک دبستان روستایی برای گرم کردن کلاس، غیرقانونی از چراغ والور استفاده شود، جنایت خاموش است.
کودکان درودزن، قربانی بی‌تدبیری و مدیریت غیر علمی آموزش و پرورش شدند؛ همچنان که پیش از آن در سال 83، سیزده کودک روستای سفیلان چهار محال و بختیاری در آتش بی‌سروسامانی این وزارتخانه سوختند.

اما زندگی‌شان دور از چشم همه آدم‌های خوب و بد زیر سقف کاه‌گلی خانه روستایی زیر سایه پر و بال‌های شکسته پدر و مادر می‌گذرد، اکنون این بچه‌ها شده‌اند نقابدار و از پشت نقاب به تصویر کودکی‌هایشان روی تاقچه نگاه می‌کنند تا یادشان نرود چه شکلی بودند.

به هر حال، تاوان اشتباهات انسان‌های بی‌مسئولیت را، صورت و دست و پای آب شده کودکانی می‌دهد که تنها نامی آن هم از روستایشان مانده است.