صراط: با آغاز 1360 انقلاب اسلامی نوپای ملت ایران در حالی وارد خطرناک ترین دهه عمر خود می‌شد که اندکی پیش از آن، جنگی بزرگ و نابرابر از سوی رژیم بعث عراق (که پشتیبانی همه جانبه ابرقدرتهای شرق و غرب را داشت)، به آن تحمیل شد. دهه 60 را باید امنیتی ترین، خطرناکترین و سخت ترین دهه عمر انقلاب اسلامی ایران بدانیم چراکه در آن، علاوه بر جنگی خانمانسوز که 7 سال از این دهه، انقلاب سلامی و مردم ایران را درگیر خود کرد، سیل عظیمی از ترورها، انفجارات و اقدامات خرابکارانه در شهرهای مختلف بویژه تهران رخ داد که تنها در چند فقره از این اقدامات، بسیاری از مسئولین عالی رتبه کشور، ازجمله رئیس جمهور، نخست وزیر، رئییس دستگاه قضایی، نمایندگان مجلس، ائمه جمعه و... به شهادت رسیدند.
به گزارش بصیرت، در این دهه یکی از حربه های اصلی دشمنان برای مقابله با انقلاب اسلامی ملت ایران، تروریا حذف فیزیکی مسئولان و مدیران است.گرچه ترور در ایران تنها به مسئولان نظام ختم نشد بلکه علیه 17هزار نفر که عموما از مردم عادی نیز بودند توسط منافقین و با طراحی کشورهای استکباری به اجرا در آمد. ترور شخصیت هایی همچون رجایی، باهنر، مطهری، مفتح و بسیاری از مقامات لشگری و کشوری صدمات زیادی را به کشور در آن برهه وارد نمود. شاید یکی از عوامل تسهیل ترورها، عدم حفاظت از مسئولین بود به گونه ای که اکثر مسئولان نظام تیم حفاظت نداشتند.
بعد از پیروزی انقلاب تا همان سال های اولیه دهه 60 ، شش تن از ائمه جمعه به شهادت رسیدند از جمله :
1-آیت لله قاضی طباطبایی(امام جمعه تبریز)10آبان1358
2-آیت الله دستغیب(امام جمعه شیراز)20آذر1360
3-آیت الله مدنی(امام جمعه تبریز)21شهریور1360
4-آیت الله احسانبخش(امام جمعه رشت)26فروردین1361
5-آیت الله اشرقی اصفهانی(امام جمعه باختران)23مهر1361
6-آیت الله صدوقی(امام جمعه یزد)11تیر1361
بعد از اقدامات تروریستی متعدد علیه مسئولان و علما حضرت امام خمینی(س) پیامی صادر کردند و به پاسداران دستور دادند از شخصیت های انقلاب حفاظت کنند. در بخشی از این پیام آمده است: «... پاسداران انقلاب و رؤسای آنان موظفند از این شخصیت های ارزنده انقلابی حفاظت کنند و رفت و آمدهای مشکوک را تحت نظر بگیرند؛ اگر چه خود آنان راضی نباشند.» بر اساس همین ضرورت حفاظت شخصیت ها و حفاظت فیزیکی از اماکن و مصلی ها ی نماز جمعه آغاز شد و با کمک خداوند اوضاع به کنترل درآمد. اگرچه با قرار دادن نرده ها در نمازجمعه فاصله بین مردم و مسئولان وجود داشت، اما به دلیل اقتضاعات امنیتی کسی معترض نبود.
اکنون بعد از عبور از گردنه های سخت و قطع شدن دست تروریست ها از دامن کشور، زمان برچیده شدن همان حفاظ ها و یا نرده ها فرارسیده است و دیگر ضرورتی برای این کار وجود ندارد . لذا در اقدامی ارزشمند بسیاری از ائمه جمعه خود پیش قدم شده و دستور جمع آوری نرده های موجود در مصلی را صادر نمودند. نرده ها در برهه ای نماد امنیت بود، اما اکنون دیگر با امنیت پایدار کشور دیگر باید برچیده شوند، لذا این اقدام نیز در برهه کنونی حرکتی بجا و نماد برایری مردم و مسئولان را دارد و می تواند الگوی مناسبی برای سایر مسئولان برای انجام اقدامات مشابه باشد.
