صراط: ناصر همان یکه‌تاز مجموعه سایبان است که سعی می‌کند تکانی به زندگی خواهرش نسترن (هستی مهدوی‌فر) بدهد، اما شوهر خواهرش سعید (محمد، ولی زادگان) نمی‌پذیرد که با او همکاری کند و مرتب با هم چالش دارند. او برای سعید یک قلدر است و برای خواهرش فرشته مهربان. نقش ناصر را کامران تفتی در این سریال بازی می‌کند که در کارنامه‌اش طیف نقش‌های متفاوت را از خلافکار گرفته تا جوان علاف تا پلیس و کارخانه‌دار دارد.
به گزارش جام جم از سریال‌های او می‌توان به میکائیل، ستاره حیات، بی‌صدا فریاد کن، راز پنهان، ولایت عشق، تبریز مه‌آلود، کارآگاهان و شهر دقیانوس اشاره کرد. به بهانه بازی تفتی در مجموعه سایبان با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
شما در سال‌های اخیر، بیشتر ایفاگر نقش‌های خاکستری بودید و این اتفاق هم در مجموعه سایبان افتاده است. ناصر با وجود دعوا‌هایی که با سعید، شوهرخواهرش دارد، اما وقتی به خواهرش می‌رسد، مهربان می‌شود. چطور شد به سمت نقش‌های خاکستری تمایل پیدا کردید و نقش ناصر برایتان چه ویژگی‌هایی داشت؟
در تمام این سال‌هایی که از کارم در عرصه بازیگری گذشته، به این نتیجه رسیده‌ام که کاراکتر‌های خاکستری واقعی‌تر و قابل باور هستند. به همین دلیل، گرایش و میلم به سمت کارکردن شخصیت‌های خاکستری رفته است. ناخودآگاه شخصیت‌پردازی این نوع کاراکتر‌ها درست در می‌آید. همچنین لباس درست‌تری می‌پوشند، ضمن این‌که جزئیات زندگی کاراکتر‌های خاکستری برای مخاطب واقعی‌تر است.
نمونه آدم‌هایی مثل ناصر در جامعه فراوان هستند و همه این موارد انگیزه من شد تا با گروهی کار کنم که نگاه و اندیشه آن‌ها را در مدیوم سینما و تلویزیون خیلی می‌پسندم و این که قصه‌هایشان واقعی و تک تک سکانس‌های کارهایشان از جنس مردم است. برادران محمودی (نوید و جمشید) از دوستان نزدیک من هستند. اولین کارم با آن‌ها تله‌فیلم کورگره بود که نوید تهیه کننده و جمشید کارگردانش بود. این تله‌فیلم بشدت قابلیت یک اثر سینمایی را داشت. این فاکتور‌ها در سریال سایبان هم رعایت شده است. سهم من هم از این مجموعه نقش ناصر بود. خدا را شکر که با یک گروه حرفهای کار کردم.
گرچه برادران محمودی جوان هستند، اما بسیار پخته و با‌تجربه شده‌اند. تکلیفشان در کار معلوم است و اندیشه بکر دارند. خوشبختانه سریال هم مورد توجه مردم قرار گرفته است. بازیگران جوان این مجموعه همچون مجتبی پیرزاده، محمد، ولی زادگان و بازیگران خانم همه عالی کار کردند. مردم ما بسیار باهوش هستند و سریال‌ها را دقیق رصد می‌کنند، بنابراین علاقه‌مند هستند، بیننده آثاری باشند که از جنس زندگی خودشان باشد.
پس، چون ما‌به‌ازای نقش‌های خاکستری در جامعه فراوان است، شما را به این نوع کاراکتر علاقه‌مند کرده است؟
بله، کاملا همین طور است.
فکر نمی‌کنید، همین منجر به یک روند یکنواخت در کارنامه هنری شما شود؟ علاقه‌مند نیستید نقش‌های مثبت و منفی را تجربه کنید؟
نه، چون نمونه‌های متفاوت کاراکتر‌های خاکستری را بازی می‌کنم که هر کدام ویژگی‌ها و روحیات خاص رفتاری خودشان را دارند. البته طبیعی است که بازیگر علاقه‌مند باشد، نقش‌های مختلف را تجربه کند. من هم بار‌ها دلم برای نقش‌های مثبت سفید تخت و منفی سیاه لک زده است، اما تجربه نشان می‌دهد، مردم کاراکتر خاکستری رشید را در مجموعه میکائیل نعمت‌الله و مقدم دوست دارند و به دلیل خاکستری بودنش خیلی در دل مردم جا باز کرد و او را درک می‌کردند.
هر چه قصه واقعی‌تر باشد، مردم بیشتر علاقه‌مند به پیگیری آن هستند. شخصیت ناصر در سریال سایبان ویژگی‌های خاص خودش را دارد و با دیگر کاراکتر‌هایی که بازی کرده‌ام، فرق می‌کند. خودم را تکرار نمی‌کنم، بلکه سعی می‌کنم نقش‌هایی را بپذیرم که از جنس زندگی مردم باشند. فراواقعی نباید نگاه کرد. مردم هم دوست دارند مجموعه‌هایی را تماشا کنند که به زندگی خودشان نزدیک است.
یعنی معتقدید شما به تکرار نیفتادید و اجرای نقش‌ها برایتان همراه با چالش است؟
بله. من به هیچ وجه خودم را تکرار نمی‌کنم.
ناصر با سعید بگو مگو زیاد دارد. این مباحث چقدر شما را به چالش دعوت می‌کرد؟
به نظرم، قصه ناصر خودش یک سریال ۵۰ قسمتی است. کاراکتر‌های این مجموعه را دوست دارم و برایم ارزشمند است، ضمن این که واقعا از فیلمنامه لذت بردم.
خودتان خارج از فیلمنامه، چیزی به شخصیت ناصر هنگام بازی اضافه کردید؟
اگر این طور نباشدکه بازیگری دیگر معنا پیدا نمی‌کند. من هم در اجرا دستم خالی نبود. برادران محمودی تعامل خوبی با بازیگر دارند.
ناصر در برخی صحنه‌ها با زبان خوش با سعید حرف می‌زند و در برخی سکانس‌ها تند و از موضع بالا. تیپ شخصیتی ناصر را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از دیدگاه من به قصه، ناصر محق است و حرفهای درستی می‌زند.
یعنی به او حق می‌دهید؟
بله. چون ایدئولوژی زندگی ناصر این‌طور است. شیوه زندگی او با سعید تفاوت دارد. سعید روشی را پیش رو گرفته که معلوم نیست چقدر جواب می‌دهد. باید قصه جلوتر برود. نمونه آدم‌هایی مثل ناصر بشدت در جامعه فراوان است. ناصر جنگیده و به دست آورده و حالا سعی دارد، سفره‌ای پهن کند و به دیگران نان برساند. او نگران زندگی تنها خواهرش است. حال، شیوه او منت گذاشتن است. به هر حال باز هم معتقدم زندگی‌ها در مجموعه سایبان باورپذیر است و دور از واقعیت نیست.
بازیگر نقش مقابل اهمیت زیادی دارد. بیشتر صحنه‌های شما با هستی مهدوی‌فر، محمد، ولی زادگان و مجتبی پیرزاده است. بازی در کنار این بازیگران چطور بود؟
خیلی خوب بودند. هر سه با وجود آن که جوان هستند، اما بسیار عالی بازی کردند.
یعنی شما پیر هستید؟
به لحاظ سن من از آن‌ها بزرگ‌ترم و تجربه بیشتری دارم، اما هر سه فوق‌العاده بودند. کار با یک گروه حرفهای خیلی لذتبخش است و برای من خالی از تجربه نبود، ضمن این که بازیگران پیشکسوت آقای امین تارخ، خانم‌ها رویا تیموریان و پریوش نظریه رونق زیادی به کار دادند. یکی از ویژگی‌های سایبان این است که بازی‌ها یکدست است.
برای انتخاب نقش‌هایتان چه رویه‌ای را دنبال می‌کنید و علاقه‌مند هستید مردم کامران تفتی را با خلق چه تیپ شخصیتی بشناسند؟
دوست دارم، تصویر واقعی کاراکتر‌هایی باشم که برای مردم قابل لمس است. برایم مدیوم تئاتر، سینما و تلویزیون فرق نمی‌کند. دوست دارم این نوع جنس کار از من در میان مردم به یادگار بماند؛ چیزی که دور از واقعیت نباشد. به همین دلیل کار‌هایی را می‌پذیرم که قلبم می‌گوید. سریال سایبان را دوست دارم، زیرا در روزگار پر از تکرار، اتفاق ویژه‌ای است که دو جوان خوشفکر، خوش‌آتیه و بدون ادعا یک سریال مردمی تولید کنند. به همه عوامل این مجموعه خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم از این دست کار‌ها زیاد ساخته شود.
شما در سال‌های اخیر، بیشتر ایفاگر نقش‌های خاکستری بودید و این اتفاق هم در مجموعه سایبان افتاده است. ناصر با وجود دعوا‌هایی که با سعید، شوهرخواهرش دارد، اما وقتی به خواهرش می‌رسد، مهربان می‌شود. چطور شد به سمت نقش‌های خاکستری تمایل پیدا کردید و نقش ناصر برایتان چه ویژگی‌هایی داشت؟
در تمام این سال‌هایی که از کارم در عرصه بازیگری گذشته، به این نتیجه رسیده‌ام که کاراکتر‌های خاکستری واقعی‌تر و قابل باور هستند. به همین دلیل، گرایش و میلم به سمت کارکردن شخصیت‌های خاکستری رفته است. ناخودآگاه شخصیت‌پردازی این نوع کاراکتر‌ها درست در می‌آید. همچنین لباس درست‌تری می‌پوشند، ضمن این‌که جزئیات زندگی کاراکتر‌های خاکستری برای مخاطب واقعی‌تر است.
نمونه آدم‌هایی مثل ناصر در جامعه فراوان هستند و همه این موارد انگیزه من شد تا با گروهی کار کنم که نگاه و اندیشه آن‌ها را در مدیوم سینما و تلویزیون خیلی می‌پسندم و این که قصه‌هایشان واقعی و تک تک سکانس‌های کارهایشان از جنس مردم است. برادران محمودی (نوید و جمشید) از دوستان نزدیک من هستند. اولین کارم با آن‌ها تله‌فیلم کورگره بود که نوید تهیه کننده و جمشید کارگردانش بود. این تله‌فیلم بشدت قابلیت یک اثر سینمایی را داشت. این فاکتور‌ها در سریال سایبان هم رعایت شده است. سهم من هم از این مجموعه نقش ناصر بود. خدا را شکر که با یک گروه حرفهای کار کردم.
گرچه برادران محمودی جوان هستند، اما بسیار پخته و با‌تجربه شده‌اند. تکلیفشان در کار معلوم است و اندیشه بکر دارند. خوشبختانه سریال هم مورد توجه مردم قرار گرفته است. بازیگران جوان این مجموعه همچون مجتبی پیرزاده، محمد، ولی زادگان و بازیگران خانم همه عالی کار کردند. مردم ما بسیار باهوش هستند و سریال‌ها را دقیق رصد می‌کنند، بنابراین علاقه‌مند هستند، بیننده آثاری باشند که از جنس زندگی خودشان باشد.
پس، چون ما‌به‌ازای نقش‌های خاکستری در جامعه فراوان است، شما را به این نوع کاراکتر علاقه‌مند کرده است؟
بله، کاملا همین طور است.
فکر نمی‌کنید، همین منجر به یک روند یکنواخت در کارنامه هنری شما شود؟ علاقه‌مند نیستید نقش‌های مثبت و منفی را تجربه کنید؟
نه، چون نمونه‌های متفاوت کاراکتر‌های خاکستری را بازی می‌کنم که هر کدام ویژگی‌ها و روحیات خاص رفتاری خودشان را دارند. البته طبیعی است که بازیگر علاقه‌مند باشد، نقش‌های مختلف را تجربه کند. من هم بار‌ها دلم برای نقش‌های مثبت سفید تخت و منفی سیاه لک زده است، اما تجربه نشان می‌دهد، مردم کاراکتر خاکستری رشید را در مجموعه میکائیل نعمت‌الله و مقدم دوست دارند و به دلیل خاکستری بودنش خیلی در دل مردم جا باز کرد و او را درک می‌کردند.
هر چه قصه واقعی‌تر باشد، مردم بیشتر علاقه‌مند به پیگیری آن هستند. شخصیت ناصر در سریال سایبان ویژگی‌های خاص خودش را دارد و با دیگر کاراکتر‌هایی که بازی کرده‌ام، فرق می‌کند. خودم را تکرار نمی‌کنم، بلکه سعی می‌کنم نقش‌هایی را بپذیرم که از جنس زندگی مردم باشند. فراواقعی نباید نگاه کرد. مردم هم دوست دارند مجموعه‌هایی را تماشا کنند که به زندگی خودشان نزدیک است.
یعنی معتقدید شما به تکرار نیفتادید و اجرای نقش‌ها برایتان همراه با چالش است؟
بله. من به هیچ وجه خودم را تکرار نمی‌کنم.
ناصر با سعید بگو مگو زیاد دارد. این مباحث چقدر شما را به چالش دعوت می‌کرد؟
به نظرم، قصه ناصر خودش یک سریال ۵۰ قسمتی است. کاراکتر‌های این مجموعه را دوست دارم و برایم ارزشمند است، ضمن این که واقعا از فیلمنامه لذت بردم.
خودتان خارج از فیلمنامه، چیزی به شخصیت ناصر هنگام بازی اضافه کردید؟
اگر این طور نباشدکه بازیگری دیگر معنا پیدا نمی‌کند. من هم در اجرا دستم خالی نبود. برادران محمودی تعامل خوبی با بازیگر دارند.
ناصر در برخی صحنه‌ها با زبان خوش با سعید حرف می‌زند و در برخی سکانس‌ها تند و از موضع بالا. تیپ شخصیتی ناصر را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از دیدگاه من به قصه، ناصر محق است و حرفهای درستی می‌زند.
یعنی به او حق می‌دهید؟
بله. چون ایدئولوژی زندگی ناصر این‌طور است. شیوه زندگی او با سعید تفاوت دارد. سعید روشی را پیش رو گرفته که معلوم نیست چقدر جواب می‌دهد. باید قصه جلوتر برود. نمونه آدم‌هایی مثل ناصر بشدت در جامعه فراوان است. ناصر جنگیده و به دست آورده و حالا سعی دارد، سفره‌ای پهن کند و به دیگران نان برساند. او نگران زندگی تنها خواهرش است. حال، شیوه او منت گذاشتن است. به هر حال باز هم معتقدم زندگی‌ها در مجموعه سایبان باورپذیر است و دور از واقعیت نیست.
بازیگر نقش مقابل اهمیت زیادی دارد. بیشتر صحنه‌های شما با هستی مهدوی‌فر، محمد، ولی زادگان و مجتبی پیرزاده است. بازی در کنار این بازیگران چطور بود؟
خیلی خوب بودند. هر سه با وجود آن که جوان هستند، اما بسیار عالی بازی کردند.
یعنی شما پیر هستید؟
به لحاظ سن من از آن‌ها بزرگ‌ترم و تجربه بیشتری دارم، اما هر سه فوق‌العاده بودند. کار با یک گروه حرفهای خیلی لذتبخش است و برای من خالی از تجربه نبود، ضمن این که بازیگران پیشکسوت آقای امین تارخ، خانم‌ها رویا تیموریان و پریوش نظریه رونق زیادی به کار دادند. یکی از ویژگی‌های سایبان این است که بازی‌ها یکدست است.
برای انتخاب نقش‌هایتان چه رویه‌ای را دنبال می‌کنید و علاقه‌مند هستید مردم کامران تفتی را با خلق چه تیپ شخصیتی بشناسند؟
دوست دارم، تصویر واقعی کاراکتر‌هایی باشم که برای مردم قابل لمس است. برایم مدیوم تئاتر، سینما و تلویزیون فرق نمی‌کند. دوست دارم این نوع جنس کار از من در میان مردم به یادگار بماند؛ چیزی که دور از واقعیت نباشد. به همین دلیل کار‌هایی را می‌پذیرم که قلبم می‌گوید. سریال سایبان را دوست دارم، زیرا در روزگار پر از تکرار، اتفاق ویژه‌ای است که دو جوان خوشفکر، خوش‌آتیه و بدون ادعا یک سریال مردمی تولید کنند. به همه عوامل این مجموعه خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم از این دست کار‌ها زیاد ساخته شود.
