صراط: حسن خلیل آبادی در خصوص وضعیت میراث تاریخی شهر تهران گفت: میراث فرهنگی پایتخت حال خوبی ندارد. حدود ۳۵۰ بنای میراثی در تهران وجود دارد که در فهرست آثار ملی ثبت شده است و فقط کاخ گلستان ثبت جهانی شده است. برخی از بناهایی که در فهرست آثار ملی ثبت شده است، به خوبی مراقبت نمی‌شود و به حال خود رها شده‌اند. به حریم برخی از بناها تعرض شده و در حریم آن‌ها ساخت‌وساز می‌شود. در صورتی که نباید در حریم این بناهای تاریخی اجازه ساخت‌وساز داده شود.
به گزارش مهر وی ادامه داد: در تهران مدیریت یکپارچه برای حفظ میراث تاریخی وجود ندارد. بخشی از این موضوع به شهرداری مربوط است و بخشی از آن بر عهده اداره میراث فرهنگی شهر تهران قرار دارد اما به علت کمبود بودجه و نبود نظارت دقیق بر آن، شاهدیم که ابنیه تاریخی وضع خوبی ندارد.
خلیل آبادی با بیان این که باید برای حفظ ابنیه تاریخی تهران مدیریت یکپارچه ایجاد شود گفت: قرار است این موضوع در کمیته میراث فرهنگی شورا پیگیری شود و برای آن سه راهبرد تعریف شده است. در ابتدا تهران باید مقصد گردشگری شود. پیش از این گردشگران به مدت دو شب در تهران اقامت داشتند اما هم‌اکنون به شش شب اقامت افزایش یافته و این اتفاق خوبی است. علاوه بر این مناطقی که بناهای گردشگری دارد از نظر امنیتی و اجتماعی مورد نیاز گردشگران، باید ساماندهی شود.
او با اشاره به این که یکی از مشکلات اساسی گردشگری در تهران فقدان سرویس‌های بهداشتی است گفت: در واقع به مسایل بهداشتی شهر که مسایلی پیش پا افتاده است بی‌توجهی می‌کنیم. این موضوعات در کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر پیگیری خواهد شد. از طرفی با مهارت اجتماعی در سطح شهر فاصله داریم. رفتارهای فردی ما خوب است اما رفتارهای اجتماعی برای جذب توریست باید تقویت شود اگر این موضوع تقویت شود حال فرهنگ عمومی بهتر می‌شود و در نهایت گردشگر نیز جذب خواهد شد.
خلیل آبادی با بیان این که علاوه بر این باید ابنیه تاریخی تهران را به مردم معرفی کنیم و پس از آن، کار محافظت از این بناها باید بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد، گفت: مردم اهمیت میراث تهران را نمی‌دانند به این علت که منابع فریبنده درآمد در تهران زیاد است و به درآمدزایی از میراث تاریخی توجهی نمی‌شود.
رییس کمیته میراث شورای شهر تهران در خصوص سرانجام احداث پیاده راه گردشگری در پایتخت گفت: برای این موضوع دو خیابان «لاله‌زار» و «ویلا» پیشنهاد شده است. البته ایجاد راسته‌های گردشگری باید مطالعه شود تا به سرنوشت پیاده‌راه ۱۷ شهریور دچار نشود. باید پیوست‌های فرهنگی و اجتماعی در اجرای چنین طرح‌هایی وجود داشته باشد و حتما در اجرای آن رضایت مردم در نظر گرفته شود.
