صراط: خوشرو با بیان اینکه باعث بی اعتباری شورای امنیت است که موضوعی را که ماهیتی کاملا داخلی دارد در دستورکار قرار میدهد، گفت: طنزآمیز است کشوری که رئیس دولتش حامی تخریبگران در ایران شده از نماینده اش خواسته این موضوع را به سازمان ملل بیاورد.
به گزارش تسنیم، غلامعلی خوشرو سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل در جلسه شورای امنیت درباره آشوبهای اخیر در ایران طی اظهاراتی را به شرح زیر بیان کرد:
آقای رئیس،
اقدام امریکا در طرح موضوع اعتراضات تعدادی از شهروندان ما در ایران به دلیل برخی شکایات مشروع آنها، که بعضا بواسطه خودداری امریکا از انجام تعهداتش تحت برجام تشدید شده است، سوء استفاده یک عضو دائم شورا از اختیاراتش و نیز سوء استفاده از خود شورا است.
باعث تاسف است که علیرغم مقاومت برخی از اعضاء، این شورا به خود اجازه داده است تا بوسیله هیات حاکمه فعلی آمریکا مورد سوء استفاده قرار گیرد و جلسه‌ای را در مورد موضوعی تشکیل دهد که خارج از حیطه وظایف آن است و بدین ترتیب، ناتوانی خود در انجام وظیفه واقعی اش در حفظ صلح و امنیت بینالمللی را به منصه ظهور گذاشته است.
این باعث بی اعتباری شورای امنیت است که موضوعی را که ماهیتی کاملا داخلی دارد در دستور کار قرار می دهد اما در خصوص موضوعات واقعی، از جمله اشغال طولانی مدت سرزمین فلسطین، که عنوان دستور کار امروز شورا (وضعیت در خاورمیانه) در اصل به آن تعلق دارد، و نیز بمباران کور و بی هدف یمن در طول سه سال گذشته که تا کنون منجر به مرگ هزاران انسان شده و برای مردم یمن گرسنگی، بیماری و تخریب به همراه آورده است، با سرافکندگی از انجام کوچکترین کاری عاجز است. فهرست این قبیل شکست های شورا که در تمامی موارد به رویکرد خرابکارانه هیات امریکایی مرتبط است، بسیار طولانی است.
آقای رئیس،
این اقدام چیزی جز تلاش مذبوحانه دیگری از جانب هیات حاکمه امریکا برای فرار به جلو نیست، زیرا هیات حاکمه امریکا دیگر از هیچ صلاحیت و اعتبار اخلاقی، سیاسی و حقوقی در منظر جهانیان برخوردار نیست. به دنبال اقدامات مخرب دیگر این هیات حاکمه، از قبیل نقض حقوق بینالملل و بی احترامی به رفتار متمدنانه در سیاست بین المللی، این حکومت اکنون از سر استیصال به هر رشته ای که بتواند آن را از غرق شدن نجات دهد دست می اندازد.
قلدرمآبی امریکا در سازمان ملل متحد تاریخچهای طولانی دارد، اما نمونه فعلی، یعنی امور کاملا داخلی یک ملت، یک مورد مضحک است. این مورد، یعنی اعتراضاتی که دولت ایران با آنها با نهایت احترام به حقوق معترضین برخورد کرده و علی رغم وجود افراد نفوذی خشن و تشویق نیروهای خارجی از جمله رئیس جمهور امریکا، از همه طرق کوشیده تا به شکل مسالمت آمیز به آنها رسیدگی کند، موضوعی نیست که بتواند در مهم ترین ارگان سیاسی جهان به بحث گذاشته شود.
یادآوری این نکته برای آن دسته از افرادی که شاید به خاطر نداشته باشند لازم است که امریکا تاریخچه ای طولانی از مداخلات در امور داخلی ایران دارد. شروع الگوی مستمر ایجاد اختلال بوسیله امریکا در مسیر مردم سالاری در ایران به کودتای هدایت شده توسط امریکا علیه نخست وزیر منتخب مردم ایران در سال 1332 بر می گردد. اقدامات خصمانه امریکا با خیزش مردم و سرنگون کردن دیکتاتور مورد علاقه امریکا در ایران شدت گرفت. از آن زمان، امریکا به اقدامات متعددی علیه ایران دست یازیده که از آن میان میتوان به تلاش ناموفق برای کودتای نظامی و اقدامات خرابکارانه در ایران، وضع تحریمهای غیرقانونی و غیرانسانی علیه شهروندان عادی ایران، حمایت بیقید و شرط از صدام حسین در طول هشت سال جنگ ویرانگر تحمیلی علیه ایران از جمله با مسلح کردن وی به سلاحهای شیمیایی و ورود و مداخله مستقیم در این منازعه نظامی در حمایت از صدام حسین اشاره کرد. در اینجا لازم است به جان باختن 290 مسافر بیگناه پرواز 655 ایران ایر، از جمله 66 کودک، که در تیر ماه سال 1367 توسط نیروی دریایی امریکا در خلیج فارس ساقط شد اشاره کنم. ذکر این نکته را نیز لازم میدانم که ایالات متحده به شکلی بی شرمانه به فرمانده جنایتکاری که این پرواز غیرنظامی را ساقط کرد، نشان افتخار اعطاء نمود.
آقای رییس،
درحالیکه رییس جمهور ترامپ ممکن است بواسطه عدم وجود راهپیمایی اعتراضی نسبت به حضورش هنگامیکه چندماه قبل به همسایگی ما سفر کرده بود مشعوف شده باشد، احتمالا از این واقعیت بی خبر بوده که مردم این کشورها اجازه اعتراض ندارند. واقعیت این است که در هر کشور دموکراتیکی شهروندان گاه و بی گاه برای اعتراض به این یا آن موضوع به خیابان می آیند و ایران در این میان استثناء نیست. در هر کشوری نیروهای امنیتی خواه پلیس باشد یا ژاندارمری یا گارد ملی و غیر آن حضور می یابند تا از صلح آمیز بودن اعتراضات اطمینان یابند. اینجا هم ایران یک استثناء نیست. درحالیکه آمریکا ایران را متهم به "سرکوب" اعتراضات می کند، تصاویر ضرب و شتم و کشانده شدن معترضان جنبش اشغال وال استریت از سوی نیروهای پلیس یا با گذر در تاریخ، حمله و کشتار دانشجویان از سوی نیروهای گارد ملی هنگام اعتراض مسالمت آمیز آنان در دانشگاه ایالتی کنت یا تماشای فیلم اعتراضات در بیرون از کنوانسیون حزب دموکرات در شیکاگو در 1968 انسان را از میزان تزویر آمریکا متحیر می کند.
یا نزدیکتر از آن می توان به سال 1992 و شورش های لس آنجلس در پی ضرب و جرح وحشیانه رادنی کینگ بوسیله نیروهای پلیس نگاهی انداخت و البته همه می دانیم که کشتار بی محابای آمریکایی های آفریقایی تبار از سوی پلیس بی محابا ادامه دارد. در آن مورد گارد ملی نیروهای مسلح کالیفرنیا، نیروهای پیاده نظام و نیروهای ویژه دریایی برای اعاده نظم فراخوانده شدند. در طول اعتراضات 63 نفر کشته، 2383 نفر مجروح و بیش از 12000 دستگیر شدند. بخاطر ندارم وقتی که نیروهای مسلح آمریکا مشغول سرکوب اعتراضات داخلی بودند هیچیک از اعضای شورای امنیت بحث بر روی این موضوع را درخواست کرده باشند. همچنین در سال 1993 وقتی FBI به مقر گروه داویدیان در واکو تگزاس یورش برد و بعد از 51 روز محاصره 83 مرد، زن و کودک را کشت که اکثر آنها هیچ جرمی مرتکب نشده بودند، کسی درخواست بحث در شورا نکرد. شایسته است خانم هیلی که احتمالا در زمان این اتفاقات گرفتار اولویت های دیگری بوده است، قبل از آنکه زبان به محکومیت دیگران باز کند، مطالعه بیشتری درخصوص این به تمسخر گرفته شدن عدالت در خاک آمریکا داشته باشد.
اما این تنها آمریکا نیست که سابقه نامطلوبی در برخورد با معترضین داشته است. در سال 2005 در فرانسه نیکلاس سارکوزی وزیر کشور وقت سیاست "عدم مدارا" در مقابل اعتراضات حاشیه نشینان محروم پاریس و سایر شهرهای اصلی فرانسه را اعلام و تظاهرکنندگان که عمدتا مهاجرین فقیر بودند را "اشغال" نامید. با حدود 3000 مورد دستگیری و چندین مورد کشته، ناآرامی آرام گرفت اما در اشکال متعدد دیگری دوباره ظهور یافت که جدیدترین آن به 2017 بازمی گردد، هنگامی که تجاوز پلیس به یک شهروند فرانسوی آفریقایی تبار موجب اعتراض شد. بهرحال بخاطر نمی آورم که شورای امنیت برای بحث در این خصوص جلسه تشکیل داده باشد. در سال 2011 در انگلیس وزیر کشور وقت، ترزا می، خشونت در زمان اعتراض در کشورش را "قویا محکوم" کرد و گفت "این بی توجهی به امنیت و اموال عمومی تحمل نخواهد شد". همزمان نخست وزیر دیوید کامرون به آشوبگران هشدار داد "شما قدرت قانون را احساس خواهید کرد و اگر به اندازه کافی برای انجام دادن این جنایات بزرگ هستید به اندازه کافی برای مواجهه با مجازات آن بزرگ شده اید". تنها در طول چند روز حدود 3100 دستگیری صورت گرفت و به مقامات گفته شد که می توانند دستورالعمل های مربوط به مجازات متهمین را نادیده بگیرند. دو مرد جوان به جرم تشویق به شورش از طریق فیسبوک به قصد ایجاد ناآرامی ای که کسی هم در آن شرکت نکرده بود به چهارسال زندان محکوم شدند.
بخاطر نمی آورم کشوری هیچیک از این واکنش ها به شورش در دموکراسی هایی که خود را "متمدن" توصیف می کنند به نظر شورای امنیت رسانده باشد چه رسد به بحث بر روی آن.
آقای رییس،
ما دلایل محکمی داریم که خشونت در ایران توسط تعداد معدودی از معترضین، که در برخی از موارد به کشته شدن افراد پلیس و نیروهای امنیتی انجامیده است به روشنی از خارج از کشور هدایت شده است. عناصر خشونت طلب در عصر جمعه هفته گذشته و در آغاز تظاهرات در میان مردم ظاهر شدند. در آن مقطع، دست عناصری از خارج ایران از جمله تحریک کنندگانی که مقر آنها در آمریکا و اروپاست دیده شد که شامل تحریک به خشونت از جمله تشویق و آموزش مردم برای بکار گیری کوکتل موتولوف و تصرف انبارهای مهمات و توسل به قیام مسلحانه می شد.
یکی از ساکنین آمریکا در شبکه های مجازی دستور کشتار 120 نفر از مامورین امنیتی ما را صادر کرد و تهدید کرد که به همراه آنها باید خانواده های آنها نیز در خانه هایشان هدف قرار گیرند. همان فرد ساکن آمریکا در بی کیفری کامل و آشکارا به رسانه های آمریکایی گفت که تظاهرات کنندگان باید مساجد دولت و ایستگاههای پلیس را به آتش بکشند.
برای ما و بلکه برای اشخاص ثالث نیز به اندازه کافی روشن بود تا جایی که مدیریت شبکه اجتماعی تلگرام نیز با ذکر این نکته که نباید از برخی از خطوط قرمز عبور کرد تصمیم به انسداد برخی از کانالهایی گرفت که اقدام به ترویج خشونت می کردند. تمام این موارد در رسانه های عمومی مستند شده است . در یک مورد فردی با سوابق عمده جنایی، یک ماشین آتش نشانی را به سرقت برده و آن را به طرف یک خودرو هدایت کرد و راننده آن و پسر 12 ساله اش را به قتل رساند. در برخی دیگر از موارد اراذل و اوباش به سرقت از مغازه ها و بانک ها اقدام کردند.
در مجموع تظاهرات صلح آمیز و مشروع که دولت من موکدا آن را تایید کرده است و یک حق شناخته شده در قانون اساسی است که از آغاز انقلاب اسلامی مورد احترام بوده است، به منظور ایجاد حریق و خرابکاری و چاقوکشی و در موارد متعددی برای تیراندازی، مورد سو استفاده و انحراف قرار گرفت.
آقای ترامپ و برخی از سیاستمداران آمریکایی با داعش و حامیانش در منطقه ما در تحریک آشکار و ترغیب به خشونت همراهی کردند.
بسیار طنزآمیز به نظر می رسد که کشوری که رییس دولت آن حامی تخریب گران در ایران شده است از نماینده خود در سازمان ملل خواسته این موضوع را به سازمان ملل بیاورد کسی که خودش نیز تاریخچه ای از سخنان جاهلانه و خصمانه علیه کشور من دارد این موضوع را برای بحث به شورای امنیت بیاورد.
اگر قرار به برگزاری جلسه بود این ایران بود که باید تقاضای برگزاری یک بحث و بررسی می کرد که چگونه و چرا به عناصر خارجی در حالی که از مصونیت برخوردارند اجازه تحریک و حمایت از ناآرامیها و خشونت در دولت دارای حاکمیتی داده می شود که از بنیانگذاران سازمان ملل متحد بوده است. به عنوان مثال بیایید بحث کنیم که چرا آمریکا علی رغم درخواست های رسمی مکرر قادر به توقف خشونت و قتل افراد بی گناه در کشور خود نبوده است؟ و یا چرا برخی از کشورهای اروپایی همچنان به تروریست هایی پناه می دهند که همین حالا که ما صحبت می کنیم به تشویق خشونت و شورشهای مسلحانه اقدام می کنند. چرا شبکه های اجتماعی که استفاده از کوکتل مولوتوف را آموزش داده و حامی افرادی هستند که از سلاح برای کشتار در ایران استفاده می کنند علی رغم وجود قرائن روشن، آزادانه در کشورهای آنها مشغول به فعالیت می باشند. اینها موضوعات اصلی است که باید در مورد آنها بحث کرد.
اعضای محترم،
برای اینکه این نمایش خنده دار چیزی بیش از اتلاف وقت باشد، اجازه بدهید به بحث در مورد موضوعی بپردازیم که این شورا تا کنون به آن نپرداخته اما باید بپردازد: جریان آزاد اطلاعات که با خود گسترش اخبار دروغین و سایر اشکال جنگهای اطلاعاتی را به همراه آورده است. آین تهدیدات فراروی کلیه کشورهای آزاد و مستقل قرار دارد. ما تنها کشوری نیستیم که فکر می کنیم لازم است راه حل هایی برای این چالشها تدوین شود. اخیرا رئیس جمهور فرانسه ماکرون از تلاش برای افزایش شفافیت در خصوص مالکیت سایت های اینترنتی و ازجمله کمک های مالی خارجی به آنها و تقویت بیشتر نهادهای دولتی برای مقابله با «هر تلاشی به منظور ایجاد بیثباتی» بوسطه کانال های تلویزیونی تحت کنترل یا نفوذ دولتهای خارجی تمجید کرد. وی همچنین پیشنهاد نمود که با آن دسته از کانال های رسانه های اجتماعی که برای پروپاگاندا مورد استفاده قرار می گیرند، از طریق وضع قوانینی برای افشای منابع مالی آنها، بویژه در خصوص محتوای تبلیغاتی شان، برخورد شود. این قبیل اقدامات نه تنها برای مقابله با اخبار جعلی، شورش و مداخلات انتخاباتی، بلکه در نبرد مهمتری علیه تروریستها، از جمله داعش مورد نیاز هستند.
اعضاء و همکاران گرامی، این نبرد حاصل جمعی برابر با صفر ندارد: یا همه ما با هم در آن برنده می شویم و یا همه در آن می بازیم.
