صراط: «اکبر ترکان» مشاور رئیس‌جمهور روحانی و دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد، طی یادداشتی در روزنامه آرمان امروز درباره رویکردهای دولت روحانی، دست به 2 اعتراف مهم زد.
ترکان در قسمتی از این یادداشت که با عنوان «راه‌حل‌های سخت، عوارض دارد» اذعان می‌کند که دولت در حال حل مشکلات نامهم است.
او در این باره می‌نویسد: بزرگ‌ترین مشکل امروز دولت، بودجه است. بودجه نامتعادل؛ درآمدهای کم و هزینه‌های زیاد. راه‌حل خروج از این بن‌بست، بالابردن درآمدها و کم‌کردن هزینه‌هاست. اما درآمدها از کجا می‌توانند زیاد شوند؟ یا باید قیمت سوخت تغییر کند یا سود عوارض گمرکی تغییر کند یا مثلا باید متناسب با رابطه تورم داخلی و خارجی، قیمت ارز تغییر کند تا صادرات کشور دچار افت نشود. اما هر یک از راه‌حل‌ها، راه‌حل‌های سختی هستند که عوارض دارند که عوارضش برای عده‌ای ناگوار است.
ترکان می‌افزاید: «بنابراین تصمیم‌گیری سخت است و برای اینکه این تصمیم‌گیری سخت اتفاق بیفتد، نیازمند به یک اتفاق‌نظر کلی در سطح کشور هستیم نه اینکه یکی تصمیم بگیرد و دیگری به‌جای حمایت از تصمیم، تصمیم را هُو بکند. به این خاطر این تصمیمات مهم باقی مانده‌اند و موقعیتی نیست که دولت وارد این تصمیم‌گیری‌های سخت و سنگین شوند. مثل تصمیم‌گیری در مورد قیمت انرژی، تصمیم‌گیری در مورد سود و عوارض گمرکی یا تصمیم‌گیری در مورد قیمت ارز که تصمیم‌گیری‌های آسانی نیستند و برای این تصمیمات سخت شرایط مهیا نیست، لذا دولت وارد اینها نشده و مشکلات بزرگ سر جای خودشان باقی مانده‌اند. پس دولت در حال حل مشکلات غیر بزرگ است.»[1]
مشاور رئیس‌جمهور و چهره اقتصادی کابینه که زمانی گفته بود هر روز تاخیر در اجرای برجام 100میلیون دلار ضرر دارد و به این بهانه به انتقادات برخی نمایندگان مجلس از «برجام روحانی» تاخته بود[2] در ادامه یادداشت خود اما اعتراف مهم‌تری را بر زبان می‌راند و تصریح می‌کند: «یک موقع امید داشتیم که با شرایط برجام، راه‌های بین‌المللی خوبی برای ما گشوده شود، ولی با آمدن رئیس‌جمهور جدید ایالات متحده آمریکا، همه طرف‌هایی که می‌خواستند با ایران کار کنند، به‌نوعی یا مورد تهدید یا تحت فشار قرار گرفته‌اند. بنابراین آن حرکت‌های بین‌المللی ما در حدی که مورد انتظارمان بوده، پرتحرک نیست و کند است. لذا این مسائل کار را سخت کرده و اکنون با مشکلاتی این‌چنینی مواجه هستیم.»
*آنچه ترکان نمی‌داند!/ تقاص دروغ محض «رفع شدن سایه جنگ بوسیله برجام» را چه کسی به مردم می‌دهد؟
باید این سؤال را از اکبر ترکان پرسید که چرا طی 5 سال گذشته به همراه سایر هم‌طیفان خود در دولت حاضر نشد توصیه‌های مشفقانه منتقدین را بپذیرد تا به امروز و این اعترافات تلخ گرفتار نیاید.
آقای ترکان آیا می‌داند که نسل‌های جوان‌تر، رأی‌اولی‌ها و نسل‌های آینده درباره این اعترافات تلخ او درباره ناامیدی از برجام و قرار گرفتن تصمیمات سخت در مقابل دولت که صرفاً از سر ندانم کاری و اشتیاق جوانانه چند دولتمرد پر سن و سال بوجود آمدند؛ چه قضاوتی خواهند داشت؟!
از اینها گذشته هزینه این امیدواری‌های بیجا، خوشبینی‌های بی‌محل و اعتمادی که توسط رئیس‌جمهور روحانی «دیوانگی» خطاب شد؛ را چه کنیم؟!
این هزینه چگونه و از کیسه چه کسی تأدیه خواهد شد؟!
دست‌اندازهایی مثل بتن ریختن در قلب رآکتور اراک، ایجاد انتظار ارزانی در مردم، مسکوت گذاشتن فرصت‌های اقتصادی کشور و گره زدن اشتغال و اقتصاد مقاومتی و بیمه کارگران و... به برجام تا چند سال دیگر مرتفع می‌شود؟
تقاص دروغ محض «رفع شدن سایه جنگ بوسیله برجام» را چه کسی به مردم می‌دهد؟
و خیلی چیزهای دیگر که در لحظه به لحظه 5 سال گذشته رخ داده و کسی جز آقای ترکان و رئیس مستقیم او مسئول این رخدادها نیستند.
*وقتی آبگوش بزباش هم رمقی به ترکان نمی‌دهد!/ روحانی در دوراهی «عذرخواهی از مردم» یا «انکار» بخاطر برجام
اکبر ترکان شاید به اقتضای سن و سالش از برجام ناامید شده باشد!
و گرنه ابراز ناامیدی از کسی که در دولت گذشته تندترین سخنان را در حمایت از برجام و از رئیس‌جمهور روحانی می‌گفت و مواضعش گاهی حاشیه‌های فراوانی را ایجاد کرد، دور از ذهن بود.
او زمانی در 4 سال اول رئیس‌جمهور روحانی گفته بود: در دولت قبل 800 هزار نفر استخدام شده‌اند که ملاک استخدام آنها بالا رفتن از تیر چراغ برق برای چسباندن پوستر انتخاباتی بوده است!
ماجرای تأکید ترکان بر اینکه ایرانی‌ها جز در «آبگوشت بزباش» در هیچ زمینه دیگری توان رقابت با خارج را ندارند نیز شهره عام و خاص است.
و جالب آنکه هم‌او بود که در مقطعی گفته بود: من و بقیه دولتمردان، وظیفه داریم اعتماد جامعه به دولتمردان را که از دست رفته است جلب کنیم!
صد البته مردم نه با انحراف، نه با امید بستن بیجا به برجام و نه با هیچ اشتباه دیگری، اعتمادشان را به دولت‌های اجرایی نظام اسلامی از دست نداده‌اند که اکبر ترکان بخواهد این اعتماد را باز گرداند اما در این قضایای گفته شده؛ بیش از هرکس؛ آقای روحانی و یارانش هستند که باید عبرت بگیرند و در دوراهی «عذرخواهی از مردم» یا «انکار» یکی را انتخاب کنند.
ترکان در قسمتی از این یادداشت که با عنوان «راه‌حل‌های سخت، عوارض دارد» اذعان می‌کند که دولت در حال حل مشکلات نامهم است.
او در این باره می‌نویسد: بزرگ‌ترین مشکل امروز دولت، بودجه است. بودجه نامتعادل؛ درآمدهای کم و هزینه‌های زیاد. راه‌حل خروج از این بن‌بست، بالابردن درآمدها و کم‌کردن هزینه‌هاست. اما درآمدها از کجا می‌توانند زیاد شوند؟ یا باید قیمت سوخت تغییر کند یا سود عوارض گمرکی تغییر کند یا مثلا باید متناسب با رابطه تورم داخلی و خارجی، قیمت ارز تغییر کند تا صادرات کشور دچار افت نشود. اما هر یک از راه‌حل‌ها، راه‌حل‌های سختی هستند که عوارض دارند که عوارضش برای عده‌ای ناگوار است.
ترکان می‌افزاید: «بنابراین تصمیم‌گیری سخت است و برای اینکه این تصمیم‌گیری سخت اتفاق بیفتد، نیازمند به یک اتفاق‌نظر کلی در سطح کشور هستیم نه اینکه یکی تصمیم بگیرد و دیگری به‌جای حمایت از تصمیم، تصمیم را هُو بکند. به این خاطر این تصمیمات مهم باقی مانده‌اند و موقعیتی نیست که دولت وارد این تصمیم‌گیری‌های سخت و سنگین شوند. مثل تصمیم‌گیری در مورد قیمت انرژی، تصمیم‌گیری در مورد سود و عوارض گمرکی یا تصمیم‌گیری در مورد قیمت ارز که تصمیم‌گیری‌های آسانی نیستند و برای این تصمیمات سخت شرایط مهیا نیست، لذا دولت وارد اینها نشده و مشکلات بزرگ سر جای خودشان باقی مانده‌اند. پس دولت در حال حل مشکلات غیر بزرگ است.»[1]
مشاور رئیس‌جمهور و چهره اقتصادی کابینه که زمانی گفته بود هر روز تاخیر در اجرای برجام 100میلیون دلار ضرر دارد و به این بهانه به انتقادات برخی نمایندگان مجلس از «برجام روحانی» تاخته بود[2] در ادامه یادداشت خود اما اعتراف مهم‌تری را بر زبان می‌راند و تصریح می‌کند: «یک موقع امید داشتیم که با شرایط برجام، راه‌های بین‌المللی خوبی برای ما گشوده شود، ولی با آمدن رئیس‌جمهور جدید ایالات متحده آمریکا، همه طرف‌هایی که می‌خواستند با ایران کار کنند، به‌نوعی یا مورد تهدید یا تحت فشار قرار گرفته‌اند. بنابراین آن حرکت‌های بین‌المللی ما در حدی که مورد انتظارمان بوده، پرتحرک نیست و کند است. لذا این مسائل کار را سخت کرده و اکنون با مشکلاتی این‌چنینی مواجه هستیم.»
*آنچه ترکان نمی‌داند!/ تقاص دروغ محض «رفع شدن سایه جنگ بوسیله برجام» را چه کسی به مردم می‌دهد؟
باید این سؤال را از اکبر ترکان پرسید که چرا طی 5 سال گذشته به همراه سایر هم‌طیفان خود در دولت حاضر نشد توصیه‌های مشفقانه منتقدین را بپذیرد تا به امروز و این اعترافات تلخ گرفتار نیاید.
آقای ترکان آیا می‌داند که نسل‌های جوان‌تر، رأی‌اولی‌ها و نسل‌های آینده درباره این اعترافات تلخ او درباره ناامیدی از برجام و قرار گرفتن تصمیمات سخت در مقابل دولت که صرفاً از سر ندانم کاری و اشتیاق جوانانه چند دولتمرد پر سن و سال بوجود آمدند؛ چه قضاوتی خواهند داشت؟!
از اینها گذشته هزینه این امیدواری‌های بیجا، خوشبینی‌های بی‌محل و اعتمادی که توسط رئیس‌جمهور روحانی «دیوانگی» خطاب شد؛ را چه کنیم؟!
این هزینه چگونه و از کیسه چه کسی تأدیه خواهد شد؟!
دست‌اندازهایی مثل بتن ریختن در قلب رآکتور اراک، ایجاد انتظار ارزانی در مردم، مسکوت گذاشتن فرصت‌های اقتصادی کشور و گره زدن اشتغال و اقتصاد مقاومتی و بیمه کارگران و... به برجام تا چند سال دیگر مرتفع می‌شود؟
تقاص دروغ محض «رفع شدن سایه جنگ بوسیله برجام» را چه کسی به مردم می‌دهد؟
و خیلی چیزهای دیگر که در لحظه به لحظه 5 سال گذشته رخ داده و کسی جز آقای ترکان و رئیس مستقیم او مسئول این رخدادها نیستند.
*وقتی آبگوش بزباش هم رمقی به ترکان نمی‌دهد!/ روحانی در دوراهی «عذرخواهی از مردم» یا «انکار» بخاطر برجام
اکبر ترکان شاید به اقتضای سن و سالش از برجام ناامید شده باشد!
و گرنه ابراز ناامیدی از کسی که در دولت گذشته تندترین سخنان را در حمایت از برجام و از رئیس‌جمهور روحانی می‌گفت و مواضعش گاهی حاشیه‌های فراوانی را ایجاد کرد، دور از ذهن بود.
او زمانی در 4 سال اول رئیس‌جمهور روحانی گفته بود: در دولت قبل 800 هزار نفر استخدام شده‌اند که ملاک استخدام آنها بالا رفتن از تیر چراغ برق برای چسباندن پوستر انتخاباتی بوده است!
ماجرای تأکید ترکان بر اینکه ایرانی‌ها جز در «آبگوشت بزباش» در هیچ زمینه دیگری توان رقابت با خارج را ندارند نیز شهره عام و خاص است.
و جالب آنکه هم‌او بود که در مقطعی گفته بود: من و بقیه دولتمردان، وظیفه داریم اعتماد جامعه به دولتمردان را که از دست رفته است جلب کنیم!
صد البته مردم نه با انحراف، نه با امید بستن بیجا به برجام و نه با هیچ اشتباه دیگری، اعتمادشان را به دولت‌های اجرایی نظام اسلامی از دست نداده‌اند که اکبر ترکان بخواهد این اعتماد را باز گرداند اما در این قضایای گفته شده؛ بیش از هرکس؛ آقای روحانی و یارانش هستند که باید عبرت بگیرند و در دوراهی «عذرخواهی از مردم» یا «انکار» یکی را انتخاب کنند.
