صراط: عزت لله ضرغامی رئیس اسبق سازمان صدا و سیما در اینستاگرامش نوشت: چند روز پیش از کنار یک کافی شاپ رد می‌شدم. بوی مطبوع قهوه در پیاده رو پیچیده بود. به هوس افتادم، وارد شدم. چند دختر و پسر در کنار هم مشغول بودند (مشغول خوردن قهوه!). یکی‌دونفرشان سلام علیک کردند. دم صندوق پول را پرداخت کردم و یک فنجان درشت قهوه گرفتم و رفتم یک گوشه!
اولین جرعه را که خوردم از تلخی گزنده آن حالم بد شد. مثل زهرمار بود! از فروشنده پرسیدم آقا شکر دارید؟
چند نفری با تعجب نگاه عاقل اندر سفیه انداختند که فلانی شکر می‌خواهد! حساس شدم که ببینم آنان چطور قهوه می‌خورند. متوجه شدم که آنها خیلی آرام، قهوه را مزمزه می‌کنند، تا آتش تهیه بحث‌های داغ روشنفکری و یا عاشقانه آنان باشد!
یعنی شاید یک فنجان قهوه آنان یک ساعت طول می‌کشد.
من آماتور بودم. فکر می‌کردم باید مثل چای در چند ثانیه آن را سر بکشم!
شاید تلخی قهوه به همین دلیل است که خوردن آن طول بکشد! نمی‌دانم.
فهمیدم هر چیزی آدابی دارد. قهوه خوردن حداقل مثل خاکشیر خوردن نیست. اصلاً سبک زندگی یعنی همین!
*پی نوشت*
اصولاً فناوری‌های جدید، سبک جدیدی در زندگی به ارمغان می‌آورند. غرب به
معنای اعم آن صاحب پیشرفت‌های قابل توجهی است که باید به درستی آنها را
شناخت و از آن استفاده مطلوب کرد.
همانطور که در بحث انتقال تکنولوژی (Know How) همیشه مزیت‌های نسبی کشور دریافت‌کننده بعنوان یک عامل مهم مورد محاسبه است و باید بر اساس توانمندی‌های بومی آن کشور صورت گیرد، مسأله فرهنگ در روابط انسانی و سبک زندگی از این هم مهمتر است که متأسفانه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
