گروه اجتماعی صراط - طمع پول و درآمدزایی بیشتر از ایستگاه های متروی تهران، این مکان ها را به بازار شامی تبدیل کرده که در آن نه از نظارت های بهداشتی و اقتصادی خبری هست و نه شکل و شمایل ایستگاه های مرسوم مترو را دارد.
به گزارش صراط، مترو یکی از مکان هایی است که در دوره محمدباقر قالی باف در شهرداری تهران بارها و بارها، توسعه آن به ابزاری برای استفاده های سیاسی تبدیل شده بود. شواهد نشان می دهد که در دوران حضور اصلاح طلبان در شهرداری هم همین این اهمیت و چه بسا استفاده های اینچنینی حفظ شود.
با این حال، اتفاقات رخ داده در مترو، روی دیگری هم دارد و آن میزان دخل و خرج آن است. در سال های اخیر بارها در خصوص مسائل مالی مربوط به مترو، بحث های فراوانی در شورای شهر مطرح شده و تقریبا هیچ گاه شفاف سازی های لازم انجام نشده است.
اکنون دوران پیشین شهرداری در حالی به پایان رسیده است که وضع واگذاری های اماکن تجاری مترو به فروشندگان اصناف مختلف، چهره آن را به بدترین شکل ممکن درآورده است.
به گزارش صراط، مترو یکی از مکان هایی است که در دوره محمدباقر قالی باف در شهرداری تهران بارها و بارها، توسعه آن به ابزاری برای استفاده های سیاسی تبدیل شده بود. شواهد نشان می دهد که در دوران حضور اصلاح طلبان در شهرداری هم همین این اهمیت و چه بسا استفاده های اینچنینی حفظ شود.
با این حال، اتفاقات رخ داده در مترو، روی دیگری هم دارد و آن میزان دخل و خرج آن است. در سال های اخیر بارها در خصوص مسائل مالی مربوط به مترو، بحث های فراوانی در شورای شهر مطرح شده و تقریبا هیچ گاه شفاف سازی های لازم انجام نشده است.
اکنون دوران پیشین شهرداری در حالی به پایان رسیده است که وضع واگذاری های اماکن تجاری مترو به فروشندگان اصناف مختلف، چهره آن را به بدترین شکل ممکن درآورده است.
در ورودی بسیاری از ایستگاه های مترو، آب میوه و معجون سرو می شود؛ آبمیوه هایی که به صورت زنده(!) در فضایی غیر بهداشتی و آلوده، جلوی چشم مشتریان و مسافران مترو گرفته می شوند!
با ورود به داخل ایستگاه، تقریبا می توان یک بازار روز به هم ریخته و نامنظم را مشاهده کرد که هیچ گونه ساماندهی و نظارتی نیز روی آن انجام نمی شود.
با ورود به داخل ایستگاه، تقریبا می توان یک بازار روز به هم ریخته و نامنظم را مشاهده کرد که هیچ گونه ساماندهی و نظارتی نیز روی آن انجام نمی شود.
یکی مواد غذایی بدون بسته بندی می فروشد آن هم پس از تست آن توسط مشتری! دیگری رژ لب و مواد آرایشی و بهداشتی عرضه می کند باز هم بدون بسته بندی و با تست! آن یکی مانتوفروشی راه انداخته با پرو در ملاء عام!
از لباس زیر و مانتو و شلوار و کت و جوراب و هر نوع پوشاکی گرفته تا ترشی و باقلوا و کشک و رب انار و پاستیل و هر نوع مواد خوراکی؛ همگی در ایستگاه های مترو یافت می شوند.
از لباس زیر و مانتو و شلوار و کت و جوراب و هر نوع پوشاکی گرفته تا ترشی و باقلوا و کشک و رب انار و پاستیل و هر نوع مواد خوراکی؛ همگی در ایستگاه های مترو یافت می شوند.
حال سوال اینجاست که آیا نظارتی بر روی این صنوف در مترو وجود دارد؟ آیا آن همه مواد غذایی بدون بسته بندی، بدون استاندارد و بدون پروانه ساخت که همگی هم به صورت باز و فله ای ارائه می شوند مورد تایید مراجع نظارتی و بهداشتی هستند؟
آیا فروش لباس های مذکور در انواع مختلف در محوطه مترو از نظر مراجع نظارتی مشکلی ندارد؟
آیا فروش لباس های مذکور در انواع مختلف در محوطه مترو از نظر مراجع نظارتی مشکلی ندارد؟
درآمد مترو از این اماکن اجاره ای چقدر است و آیا حساب و کتاب درست و درمانی از آن ارائه شده؟ وضعیت به گونه ای است که تقریبا تمامی سوراخ موش های مترو، هر جایی که کوچکترین روزنه ای برای استقرار یک فروشنده و میز وجود داشته باشد، حتی اگر در مسیر پیاده روی مردم و مسافران باشد، یا واگذار شده و یا در حال واگذاری است!
آیا واقعا درآمد داشتن از این اماکن به هر قیمتی مجاز است؟ زشت شدن چهره ایستگاه ها از ورودی آن گرفته تا روی سکو، عرضه مواد غذایی غیربهداشتی در فضای آلوده ایستگاه ها و بازی با سلامت شهروندان، کمک به افزایش فروش اجناس قاچاق – بدون نظارت روی این اماکن واگذار شده – هیچ اهمیتی برای مدیران شهری ندارد؟
آیا واقعا درآمد داشتن از این اماکن به هر قیمتی مجاز است؟ زشت شدن چهره ایستگاه ها از ورودی آن گرفته تا روی سکو، عرضه مواد غذایی غیربهداشتی در فضای آلوده ایستگاه ها و بازی با سلامت شهروندان، کمک به افزایش فروش اجناس قاچاق – بدون نظارت روی این اماکن واگذار شده – هیچ اهمیتی برای مدیران شهری ندارد؟
مسئولان مترو تا کنون بارها و بارها بر مبارزه با دستفروشان تاکید کرده و در مقاطع مختلف برخورد با آنها را تشدید کرده اند که چند باری هم به اتفاقات تلخ منتهی شده است. با این حال خود به صورت کاملا هدفمند، وضعیتی بدتر از هر نوع دستفروشی و نابسامانی را در ایستگاه های مترو پدید آورده اند.
ظاهرا مشکل آقایان صرفا پرداخت پول و سهم مترو است؛ وگرنه نه با مخدوش شدن چهره و ظاهر ایستگاه ها مشکلی دارند و نگران سلامت مردم هستند! اگر سهم مترو – به شکل کرایه اماکن – پرداخت شود، تمام مشکلات از نظر آنها حل شده است!
بد نیست یکبار شرایط و ساز و کار اجاره فضای تجاری در مترو - بخوانید یک میز و دو صندلی- برای اطلاع عموم به منتشر شود تا هم از میزان درآمدزایی قانونی مترو به صورت شفاف مطلع شد و هم علاقه مندان به اجاره فضای تجاری در جریان روش ها و هزینه ها قاربگیرند .
هرچند تنها چیزی که به نظر می رسد در این میان مهم نباشد، سلامت مردم شهر است!
