صراط: طیبه سیاووشی نماینده مردم تهران و عضو لیست امید در روز بازی ایران و سوریه حسابی خبرساز شد. او با رفتن به استادیوم آزادی از یک سو سعی کرد سد شکن باشد اما از سویی دیگر به شدت با انتقاد روبرو شد. در فضای مجازی مردم به اینکه چرا از رانت برای تماشای فوتبال استفاده کرده انتقاد کردند و همکارانش هم گفتند تا زمانی که این حق به همه خانم ها داده نشده ، نباید نماینده شان به ورزشگاه برود.
به گزارش خبرآنلاین، او در این گفت و گو سعی کرده خیلی رک حرف بزند و به همه سئوال های مان جواب دهد.
*یکی از بحث هایی که در این خصوص مطرح می شود بحث لباس فوتبالیست هاست که بعضا نامناسب خوانده می شود. چرا که برخی معتقدند از لحاظ شرعی درست نیست قسمتی از پای فوتبالیست مشخص باشد و خانم ها آن را ببینند. در این مورد چه فکر می کنید؟
فوتبالیست ها یک شلوارک و یک تی شرت ورزشی می پوشند . لباس فوتبال مثل شنا نیست که فکر کنند لباس نامناسبی است.
لباسی که فوتبالیست ها می پوشند لباس معمولی است که چشم هم به آن عادت کرده است.حتی زمانی که به دیدن مسابقه ی والیبال رفته بودم، یکی از روحانیون در مورد نحوه لباس والبالیست ها ایراد گرفتند، من هم به دوستان گفتم باور می کنید خانم هایی که در این بازی به عنوان تماشاچی حاضر بوده اند و همچنین خود من، به قدری هیجان دیدن این مسابقه را داشتند اصلا توجهی به لباس والیبالیست ها نداشتند. اصلا با در نظر گرفتن فاصله ی زمین بازی تا سکو های تماشاگران چه چیزی دیده می شود؟ به نظر من همه ی اینها بهانه است. یعنی همگی توجیهاتی است که بتوانند مانع ورود زنان به ورزشگاه شوند.
* عده ای هم می گویند در جو ورزشگاه فحاشی می شوند. اما حرم و حضور زنان می تواند مانعی برای فحش دادن دیگران باشد.
اگر در ورزشگاه فحش داده می شود مشکل خانم ها نیست. این مشکل را فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید حل کنند. دستگاه های حراست و نیروی انتظامی در ورزشگاه آزادی چکار می کنند؟ آن ها باید این مشکل را حل کنند. ما 4 دهه است که این مشکل را داریم که این روند فحاشی در ورزشگاه ها ی ما به قدری تندتر و تند تر می شود که اینها فکر می کنند اصلا قابل کنترل نیست. پس چرا تا قبل از این با این مشکل مواجه نبودیم ؟ زمانی که خانوادگی همه شرکت می کردند. چرا در دیگر کشور های دنیا این مشکل وجود ندارد؟ چرا انگلستان که طرفداران فوتبال آن هولیگان هستند این مشکل حل شد ؟ در حال حاضر این معضل به خوبی با این امکانات و تکنولوژی فعلی قابل کنترل است. می توان دوربین ها و افراد فراوانی برای کنترل گماشت که این مشکل به خوبی کنترل شود. می توان برای کسانی که توهین و فحاشی می کنند جریمه در نظر گرفت . از جریمه نقدی تا منع حضورشان در استادیوم های ورزشی. می توان این موارد را به شکل آیین نامه و قانون در نظر گرفت. نه عدم حضور زنان را.
*ده دوازده سال پیش در دوره ی اصلاحات رئیس جمهور وقت به دیدن مسابقه ایران و بحرین رفت. در آن زمان خانم هایی که پشت در بودند یک بار این هیجان را تجربه کردند. به نظر می رسد خود آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور این را از خودشان هزینه نمی کنند و تا به حال به تماشای یک بازی تیم ملی در ورزشگاه ننشسته اند . شاید دیروز اگر آقای روحانی به ورزشگاه می رفتند زنانی هم که پشت در ایستادند قطعا می توانستد به داخل استادیوم بروند.
حتی مقامات خیلی پایین تری از آقای روحانی اصلا این کار رو نمی کنند و این هزینه را نمی دهند. چون به هر حال می دانند برایشان طبعاتی دارد. اعتراض نشسته خیلی راحت تر است. فقط شما بنشینید و یک حرفی بزنید. این که شما اقدام کنید و به ورزشگاه بروید و پا در عرصه ای بگذارید که به نوعی هم عرصه تهدید و هم فرصت است، هر کسی این را تجربه نمی کند. ولی واقعا باید به آقای رئیس جمهور توصیه میشد که در تماشای این بازی های فوتبال حضور پیدا کنند مثل همه ی مقامات در همه ی دنیا. خیلی خوبه که ایشان شرکت کنند و این فضا را ببینند و کمک کنند تسهیل و پیشبرد این قضیه.
*خانم سیاوشی تا یک سال آینده که تیم ملی در ایران بازی ندارد. اما سال بعد اگر تیم ملی بازی داشت شما دوباره به ورزشگاه می روید و این بار سعی می کنید از مسیری بروید که زنان پشت در ایستاده باشند و آن ها را به داخل ببرید؟
ما امیدواریم تا آن زمان این مسئله حل شود. برای همین لیگ ها ما باید یک فکری بکنیم حتی اگر می خواهند آن را به شکل تفکیک جنسیتی اداره کنند، راه حلی برای آن پیدا کنند که زنان بتوانند بازی های لیگ را هم تماشا کنند. من فکر می کنم که این هیجان و حضور در یک عرصه سالم اجتماعی برای یک کشور ستودنی است. که جوانانش به جای آن که به دنبال اعتیاد و این معضل های اجتماعی بروند به سمت ورزش گرایش دارند. دولت باید از این مسئله استقبال کند نه این که آن را پس بزند. این ها سرمایه ها و منابع انسانی این کشورند. باید به اینها بیشتر توجه شود.
*اگر همچنان این مقاومت نسبت به حضور زنان وجود داشته باشد، چه راهکار عملی خواهید داشت؟
همان طور که قبلا هم گفتم، من به ورزشگاه رفتم تا نشان بدهم هیچ قانونی برای منع زنان برای حضور در ورزشگاه وجود ندارد. تمام تعاملاتی که ما در کمیسیون فرهنگی با وزرات ورزش داشته ایم، تعاملات مثبتی بوده است. خود وزارت ورزش هم می داند که تمام تلاش ما به ویژه 3 خانمی که در کمیسیون فرهنگی هستیم برای این بوده که یک انتفاع حداکثری را وزارت ورزش برای پیشبرد ورزش جامعه در قوانین و بودجه به وجود بیاید.
در هر حال وجود زنان درپشت ورزشگاه ها وهن به نظام است .باید به این مسئله به هر شکل ممکن خاتمه بدهند. باید این فرصت داده شود که این زنان در ورزشگاه ها حضور پیدا کنند. فراهم آوردن امکانات برای حضور در ورزشگاه ها بودجه ی سنگینی نمی خواهد. من معتقدم خیلی راحت می توانند برای این هدف هزینه کنند و این امکان را فراهم کنند.
به گزارش خبرآنلاین، او در این گفت و گو سعی کرده خیلی رک حرف بزند و به همه سئوال های مان جواب دهد.
*یکی از بحث هایی که در این خصوص مطرح می شود بحث لباس فوتبالیست هاست که بعضا نامناسب خوانده می شود. چرا که برخی معتقدند از لحاظ شرعی درست نیست قسمتی از پای فوتبالیست مشخص باشد و خانم ها آن را ببینند. در این مورد چه فکر می کنید؟
فوتبالیست ها یک شلوارک و یک تی شرت ورزشی می پوشند . لباس فوتبال مثل شنا نیست که فکر کنند لباس نامناسبی است.
لباسی که فوتبالیست ها می پوشند لباس معمولی است که چشم هم به آن عادت کرده است.حتی زمانی که به دیدن مسابقه ی والیبال رفته بودم، یکی از روحانیون در مورد نحوه لباس والبالیست ها ایراد گرفتند، من هم به دوستان گفتم باور می کنید خانم هایی که در این بازی به عنوان تماشاچی حاضر بوده اند و همچنین خود من، به قدری هیجان دیدن این مسابقه را داشتند اصلا توجهی به لباس والیبالیست ها نداشتند. اصلا با در نظر گرفتن فاصله ی زمین بازی تا سکو های تماشاگران چه چیزی دیده می شود؟ به نظر من همه ی اینها بهانه است. یعنی همگی توجیهاتی است که بتوانند مانع ورود زنان به ورزشگاه شوند.
* عده ای هم می گویند در جو ورزشگاه فحاشی می شوند. اما حرم و حضور زنان می تواند مانعی برای فحش دادن دیگران باشد.
اگر در ورزشگاه فحش داده می شود مشکل خانم ها نیست. این مشکل را فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید حل کنند. دستگاه های حراست و نیروی انتظامی در ورزشگاه آزادی چکار می کنند؟ آن ها باید این مشکل را حل کنند. ما 4 دهه است که این مشکل را داریم که این روند فحاشی در ورزشگاه ها ی ما به قدری تندتر و تند تر می شود که اینها فکر می کنند اصلا قابل کنترل نیست. پس چرا تا قبل از این با این مشکل مواجه نبودیم ؟ زمانی که خانوادگی همه شرکت می کردند. چرا در دیگر کشور های دنیا این مشکل وجود ندارد؟ چرا انگلستان که طرفداران فوتبال آن هولیگان هستند این مشکل حل شد ؟ در حال حاضر این معضل به خوبی با این امکانات و تکنولوژی فعلی قابل کنترل است. می توان دوربین ها و افراد فراوانی برای کنترل گماشت که این مشکل به خوبی کنترل شود. می توان برای کسانی که توهین و فحاشی می کنند جریمه در نظر گرفت . از جریمه نقدی تا منع حضورشان در استادیوم های ورزشی. می توان این موارد را به شکل آیین نامه و قانون در نظر گرفت. نه عدم حضور زنان را.
*ده دوازده سال پیش در دوره ی اصلاحات رئیس جمهور وقت به دیدن مسابقه ایران و بحرین رفت. در آن زمان خانم هایی که پشت در بودند یک بار این هیجان را تجربه کردند. به نظر می رسد خود آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور این را از خودشان هزینه نمی کنند و تا به حال به تماشای یک بازی تیم ملی در ورزشگاه ننشسته اند . شاید دیروز اگر آقای روحانی به ورزشگاه می رفتند زنانی هم که پشت در ایستادند قطعا می توانستد به داخل استادیوم بروند.
حتی مقامات خیلی پایین تری از آقای روحانی اصلا این کار رو نمی کنند و این هزینه را نمی دهند. چون به هر حال می دانند برایشان طبعاتی دارد. اعتراض نشسته خیلی راحت تر است. فقط شما بنشینید و یک حرفی بزنید. این که شما اقدام کنید و به ورزشگاه بروید و پا در عرصه ای بگذارید که به نوعی هم عرصه تهدید و هم فرصت است، هر کسی این را تجربه نمی کند. ولی واقعا باید به آقای رئیس جمهور توصیه میشد که در تماشای این بازی های فوتبال حضور پیدا کنند مثل همه ی مقامات در همه ی دنیا. خیلی خوبه که ایشان شرکت کنند و این فضا را ببینند و کمک کنند تسهیل و پیشبرد این قضیه.
*خانم سیاوشی تا یک سال آینده که تیم ملی در ایران بازی ندارد. اما سال بعد اگر تیم ملی بازی داشت شما دوباره به ورزشگاه می روید و این بار سعی می کنید از مسیری بروید که زنان پشت در ایستاده باشند و آن ها را به داخل ببرید؟
ما امیدواریم تا آن زمان این مسئله حل شود. برای همین لیگ ها ما باید یک فکری بکنیم حتی اگر می خواهند آن را به شکل تفکیک جنسیتی اداره کنند، راه حلی برای آن پیدا کنند که زنان بتوانند بازی های لیگ را هم تماشا کنند. من فکر می کنم که این هیجان و حضور در یک عرصه سالم اجتماعی برای یک کشور ستودنی است. که جوانانش به جای آن که به دنبال اعتیاد و این معضل های اجتماعی بروند به سمت ورزش گرایش دارند. دولت باید از این مسئله استقبال کند نه این که آن را پس بزند. این ها سرمایه ها و منابع انسانی این کشورند. باید به اینها بیشتر توجه شود.
*اگر همچنان این مقاومت نسبت به حضور زنان وجود داشته باشد، چه راهکار عملی خواهید داشت؟
همان طور که قبلا هم گفتم، من به ورزشگاه رفتم تا نشان بدهم هیچ قانونی برای منع زنان برای حضور در ورزشگاه وجود ندارد. تمام تعاملاتی که ما در کمیسیون فرهنگی با وزرات ورزش داشته ایم، تعاملات مثبتی بوده است. خود وزارت ورزش هم می داند که تمام تلاش ما به ویژه 3 خانمی که در کمیسیون فرهنگی هستیم برای این بوده که یک انتفاع حداکثری را وزارت ورزش برای پیشبرد ورزش جامعه در قوانین و بودجه به وجود بیاید.
در هر حال وجود زنان درپشت ورزشگاه ها وهن به نظام است .باید به این مسئله به هر شکل ممکن خاتمه بدهند. باید این فرصت داده شود که این زنان در ورزشگاه ها حضور پیدا کنند. فراهم آوردن امکانات برای حضور در ورزشگاه ها بودجه ی سنگینی نمی خواهد. من معتقدم خیلی راحت می توانند برای این هدف هزینه کنند و این امکان را فراهم کنند.
